Edhe shkrimtarët më të mirë dhe më të popullarizuar mund të jenë viktima të sindromës së gjetheve të bardha, të përshkruar fillimisht në vitin 1947 nga psikoanalisti Edmund Bergler: një bllokim psikologjik që pengon dikë të hartojë një tekst, apo të përfundojë një, shkruan Bordo.al.

Historia e letërsisë është gjithashtu historia e përpjekjeve që janë pak a shumë të suksesshme për të frenuar këtë gjendje, duke përdorur ritualet ekstravagante … Ja disa:
KOKËPOSHTË. Të varesh me kokë poshtë është për shembull kura për bllokimin, e zgjedhur nga Dan Brown, autori i best seller-it më të shitur si Kodi i Da Vinçit dhe Engjëj dhe djaj. Sipas Broën, e ashtuquajtura terapi e anasjellë, duke u varur nga një shirit me kokë poshtë, e ndihmon atë të relaksohet dhe të përqendrohet mbi fjalë. Sa më shumë që e bën, aq më shumë ndihet i lehtësuar dhe i frymëzuar.

Një zakon tjetër i pazakontë i Brownit është që të mbajë një orë me rërë në tavolinë. Në çdo ritëm, ai e lë mënjanë dorëshkrimin e tij për përkuljen dhe gjimnastikën. Nëse kjo e ndihmon për të shkruar, është e vështirë të thuhet, por sigurisht që ndihmon për ta mbajtur atë në formë.

SKEDAT. Vladimir Nabokov, autor i “Lolita”, preferonte të vendoste veprat e tij në kartela, të cilat i ruante me fanatizëm në disa kuti. Kjo metodë lejoi që ai të shkruante skenat e romaneve të tij në mënyrë jo-sekuenciale dhe t’i rregullonte ato sa herë që donte. Ai ishte gjithashtu kishte të gatshëm edhe nën jastëk, ndoshta kishte ndonjë një ide gjatë gjumit.
NË PROVË. Aaron Sorkin është skenarist i serisë “The West Wing” dhe “Newsroom”, si dhe “Rrjeti social” mbi lindjen e Facebookut. Sorkin, pranoi se kishte thyer hundën etij, ndërsa shkroi një skenar. Si ndodhi kjo? Epo, atij i pëlqen të përsërisë dialogjet e tregimeve të tij para pasqyrës, dhe një herë, ai e lëshoi veten pak si shumë, duke përplasur kokën te kristali. Trauma e dukshme padyshim … e goditi atë. Ose ai nuk ishte i kënaqur me shakatë.

LAKURIQ. Po Viktor Hugo? Autor i kryeveprave si “Të mjerët” ai u detyrua të shkruante … pa rroba. Kur u përball me mungesën e shpërndarjes së romanit të Notre-Dame de Paris, ai urdhëroi familjen e tij të konfiskojë të gjitha rrobat, kështu që ai nuk mund të linte shtëpinë. Edhe gjatë ditëve të ftohta, në të cilat për të rezistuar Hygo do të mbështillej vetëm më nje batanije, ndërsa vazhdonteme historinë e gungaçit të të Notre-Dame.

I RELAKSUAR. Truman Capote, prej të cilit ndër të tjera, kryevepra të tilla si: “Me gjakftohtësi” dhe “Mëngjesi i Tifanisë”, preferonte të punonte shtrirë: tregon që ka shkruar kapitujt e parë të çdo romani, tregime ose artikuj, i shtrirë mbi divan, ndërs apinte një kafe, çaj apo cocktail( sipas kohës). Përveç se ishte një shkrimtar Capote ishte në fakt një njeri me klas, siç dëshmojnë kronikat e lajmeve botërore të viteve ’60 dhe ’70 ku ai shfaqet me përmasa elegante dhe origjinale
BESËTYTNI. Dhe sigurisht, është Jack Kerouac. Autori i romanit “Mbi rrugë” ishte një nottambulo (njeri aktiv për të punuar gjatë natës) dhe ishte i përkushtuar për të shkruar nga mesnata deri në agim. Ai pëlqente të shkruante me qirinj, para se të vinte pendën në letër ai lutej dhe nga nata në natë zbulonte bestytni të reja që mund ta ndihmonin atë për kreativitetin. Nga Hëna e plotë në “magjinë” e numrit 9 (përsëriste disa veprime 9 herë): rituali pak fiksues, që i kishte të nevojshme për të shkruar kryeveprat e tij.

NË HOTEL. Poetesha amerikane Maya Angelou për t’u përqëndruar kishte nevojë të braktiste rutinën dhe për këtë merrte me qira nëj dhomë hoteli në të njëjtin qytet, duke i kërkuar personelit të mos ia ndërronte çarçafët dhe të hiqnin të gjitha piktuasrt nga muret: “Për të shkruar duhet të qëndroj mbi një krevat” ka rrëfyër në një intervistë para se të vdiste në 2014-ën.