Një fushë në rajonin e Drenicës tashmë i kujton ferrin që kishte kaluar, mllefin që i ishte grumbulluar dhe dhimbjen që përjetoi për fëmijët e saj.

Ishte rreth të 30-tave kur kjo grua, që pranoi të flasë për RTV Dukagjinin nën kushte anonimiteti, ishte dhunuar seksualisht nga kriminelë serbë.

Ajo ishte mesin dhjetëra grave të tjera që u dhunuan atë ditë, e rrëfimin e saj më të rëndë e bën pjesa kur tregon se edhe fëmijët e saj ishin viktima të dhunimit.

Dhe në rastin e saj nuk ishin mjaftuar vetëm me dhunimin, pa i lënë një plagë tjetër.

“Mas pari ka nga vajza. Kur ka nga vajza e kanë kap. Djali i ka pas flokët e gjata, që thojshin po i marrin prej 14 vjete djemtë. Tonë luftën ia rrita flokët, thojsha me mbrojtë. Po s’ish kanë për me mbrojt se ma zi ja bonën. Menojshim na femrat që veç kemi me ik nëpër fshatra po që bohet ma zi, nuk e kemi mendu kurrë. E kapën edhe djalin, me një rreth në kry u kanë. Na morrën mua, djalin edhe qikën. M’kanë ra thikë. Kur m’ka mbulu gjaku kanë piskat fëmija. Para se me m’ra thikë njëherë m’kanë dhunu. Pastaj, m’ranë e më humbi vetëdija. Vetëdija i ishte kthyer nga britmat e fëmijëve që ishin dhunuar”, tha ajo

Në atë gjendje ishin zhvendosur nga fusha ku ishin kryer krimet në drejtim të një objekti.

“Për fat jam kanë shokë e poshtë ende me gjak, s’kishe as ku pastrohesh. M’kanë ra shkelm. Serbisht ka fol, e nuk e di çka ka thanë por që kishte “kjo s’koka mbet për kurgjo”, tha ajo.

Përveç tmerrit personal që kishin përjetuar, ata ishin edhe dëshmitarë të vrasjes së 20 pleqve.

Me përfundimin e luftës erdhi edhe koha për t’u kthyer në shtëpi, në krahët e bashkëshortit tek i cili gjeti edhe mbështetjen.

Megjithatë, gratë kishin edhe një hall.

“Fëmija tani kishin qejf, u gëzun kurse nanat jonë kanë të traumatizune për fëmijët e vet. Krejt nanat thojshin “Qysh kthehmi na, qysh jemi t’u u kthy?, çka do të bojmë na, qysh do ta përjetojmë këtë send krejt jetën”, tha ajo.

Përjetimet e rënda e kishin çuar në tentime që t’i japë fund jetës.

Tash e disa vjet ajo trajtohet në Qendrën Kosovare për Rehabilitimin e të Mbijetuarve të Torturës.

Derisa mblodhi forcën që për herë të parë ta tregojë historinë e saj për një medium, thirrja e saj për gratë ishte që historitë e tyre të mos i mbajnë për vete, por të jenë dëshmitare të gjalla të historisë së vendit në sytë e botës.