Kur flasim për substancat më të vlefshme në botë, shumica e njerëzve imagjinojnë diamante, arin e shkrirë dhe minerale të rralla. Por një “gjë” pafundësisht më e shtrenjtë dhe shumë më ezoterike fshihet në fletoret e fizikës së avancuar – dhe është antimateria.

Antimateria është një substancë e përbërë nga antigrimca. Në natyrë, çdo grimcë ka antigrimcën e saj – kur ato përplasen, ato anulojnë njëra-tjetrën, duke lëshuar valë elektromagnetike që sjellin energji.

Megjithëse potenciali i antimateries është i madh, ne ende nuk jemi në gjendje të krijojmë format e saj më komplekse në laboratorë. Nuk është për t’u habitur atëherë që një gram i kësaj substance të pakapshme vlerësohet të jetë me vlerë rreth 62.5 trilion dollarë amerikanë.

Për shfaqjen e antigrimcave u shkrua për herë të parë nga fizikani anglez Paul Dirac, i cili në vitet tridhjetë të shekullit të kaluar bëri zbulimin revolucionar të pozitronit ose antielektronit – një grimcë me të njëjtën masë si elektroni, por me ngarkesë të kundërt. Sipas logjikës së tij, antiprotonet dhe antineutronet u identifikuan si antiteza e protoneve dhe neutroneve.

Energjia që teorikisht rezulton nga asgjësimi i materies dhe antimateries, lë në hije edhe një shpërthim bërthamor, ndaj shkencëtarët e hetojnë këtë zonë me shumë kujdes, por edhe me kuriozitet.

Testet shkencore, dhe veçanërisht eksperimentet e zhvilluara në CERN në Zvicër me krijimin e antihidrogjenit në vitin 1995, treguan se potenciali i antimateries nuk është thjesht një fantazi që rrjedh nga libra, seriale dhe filma fantashkencë. Në të njëjtën kohë, ata theksuan rëndësinë e sigurimit të stabilitetit të tij, i cili kërkon saktësi dhe risi në nivelin atomik.

Eksperimente të tilla janë të mundshme falë superpërplasësit – përshpejtuesi më i madh i grimcave në botë i vendosur në një tunel rrethor 27 kilometra të gjatë afër Gjenevës, Zvicër, i cili konsumon sasi të mëdha të energjisë elektrike dhe burimeve të tjera, kështu që nuk është për t’u habitur që vjen me kosto të larta.