Çrregullimi i hiperaktivitetit të deficitit të vëmendjes (ADHD) është një gjendje e shëndetit mendor. Njerëzit e diagnostikuar me ADHD shpesh përballen me sfida me mos-vëmendje, hiperaktivitet dhe impulsivitet.

Për njerëzit me ADHD, këto sfida zakonisht fillojnë në fëmijëri dhe mund të vazhdojnë ndërsa rriten, shkruan Express.co.uk.

Nuk ka një qasje të vetme për ADHD-n dhe dy njerëz të ndryshëm me këtë çrregullim mund të vuajnë në mënyra të ndryshme.

Për shembull, rreth 2/3 e 10 personave me këtë gjendje kanë probleme me përqendrimin dhe fokusin, por jo me hiperaktivitetin ose impulsivitetin. Kjo formë e ADHD njihet edhe si çrregullimi i deficitit të vëmendjes (ADD).

ADD ndonjëherë mund të kalojë pa u vënë re sepse simptomat mund të jenë më pak të dukshme. Tek të rriturit, simptomat e ADHD-s janë më të vështira për t’u përcaktuar. Kjo është kryesisht për shkak të mungesës së hulumtimit për të rriturit me ADHD.

Meqenëse ADHD është një çrregullim zhvillimi, besohet se nuk mund të zhvillohet tek të rriturit pa u shfaqur fillimisht gjatë fëmijërisë. Por, simptomat e ADHD-s tek fëmijët dhe adoleshentët shpesh vazhdojnë në moshën madhore dhe ndonjëherë mund të kalojnë pa u vënë re dhe pa u diagnostikuar simptomat.

Mënyra se si pavëmendshmëria, hiperaktiviteti dhe impulsiviteti ndikojnë tek të rriturit mund të jetë shumë e ndryshme nga mënyra se si ato ndikojnë tek fëmijët.

Hiperaktiviteti tenton të ulet tek të rriturit, ndërsa pavëmendshmëria tenton të mbetet ndërsa presionet e jeta e të rriturve rritet.

Simptomat e të rriturve të ADHD-s gjithashtu priren të jenë shumë më delikate se simptomat gjatë fëmijërisë. Disa specialistë kanë sugjeruar një listë simptomash që lidhen me ADHD-n tek të rriturit, ato janë si më poshtë:

Pakujdesia dhe mungesa e vëmendjes ndaj detajeve;

Fillimi i detyrave të tjera pa përfunduar të vjetrat;

Aftësi të dobëta organizative;

Pamundësia për t’u fokusuar ose për t’u dhënë gjërave prioritet;

Vazhdimisht humbin gjërat dhe i vendosin gabim;

Harresa;

Shqetësim dhe nervozizëm;

Vështirësi për të qëndruar i heshtur, dhe duke folur pa rend;

Përgjigjja me impulsivitet dhe shpesh duke ndërprerë të tjerë;

Luhatje humori, nervozizëm dhe temperament i shpejtë;

Pamundësia për të përballuar stresin;

Padurim ekstrem;

Marrja e rreziqeve në aktivitete, shpesh pa marrë parasysh pak ose aspak sigurinë personale ose sigurinë e të tjerëve – për shembull, ngasje në mënyrë të rrezikshme.