Nga Jeton Kelmendi
Në një kohë kur Kosova po përballet me sfida të mëdha politike, sociale dhe ekonomike, figura e kryeministrit Albin Kurti është një nga më të diskutuarat në vend. Ai është një udhëheqës i njohur për qasjen e tij radikale dhe për përpjekjet për të krijuar një sistem të ri, që shpeshherë është përshkruar si utopik. Kurti ka mbajtur mendjen e tij të mbyllur në një botë të ideve të pashembullta, dhe si kjo ka ndikuar në veprimet e tij politike, shpesh të çoroditura.
Për të kuptuar më mirë veprimet e tij, është e nevojshme të hedhim një vështrim në mënyrën se si Kurti koncepton pushtetin dhe drejtësinë. Albin Kurti, që ka lindur në okupim dhe u rrit politikisht në një periudhë kur Kosova ishte ende nën administratën ndërkombëtare, ka shprehur shpesh idetë e tij për një shtet të fortë, të pavarur dhe të drejtë. Këto ide janë të lidhura ngushtë me konceptet e nacionalizmit dhe të një shteti të pasur, të bazuar në rend dhe ligj, një ide që, për disa, duket të jetë një formë e idealizmit të pastër.
Ky njeri me një qasje shumë të ndryshme nga të gjitha qasjet normale, është një person i cili jo vetëm ditën e kalon me koncepte e gjëra utopike, por ai edhe bij në gjumë me mendime të çorientuara, prandaj edhe lind pastaj veprime të çoroditura. Ai mendon se është i drejt, i mençur po se po, theshtë i pazëvendësueshëm në ketë vend, prandaj këto ide e mbarësojnë atë keq dhe natyrisht se keq lind veprime të nesërmen.
Një nga veprimet që ka shkaktuar më shumë diskutime ka qenë përgjigja në ftesën e prokurorisë për intervistim si dëshmitar, ku Kurtit i drejtuar Prokurorisë për t’u intervistuar në zyrën e tij. Kjo është një veprim i pashembullt në historinë politike të Kosovës dhe shumë ndryshe nga praktikat e zakonshme të institucioneve shtetërore. Kemi parë dhe dëgjuar, kur një politikan tenton ta frikësoj ose ta korruptoj organin e drejtësisë, por kurrë ta ftoj në kryeministri, mu në zyre të shefit të qeverisë.
Ftesa e Kurtit mund të interpretohet si një tentativë për të paraqitur një imazh të fortë të tij dhe për të treguar se ai është i gatshëm të qëndrojë përballë çdo akuze, duke e treguar se është i hapur dhe transparent. Me ketë veprim ai e rritë edhe më shume kultin e tij tek militantet dhe diletantët e tij, por e korit Kosovën dhe e zhvlerëso demokracinë në ketë shtet ë ri. Në realitet, kjo veprimtari e tij ka shkaktuar një seri pasojash të padëshiruara. Kurti, duke ftuar organet e drejtësisë në zyrën e tij, ka krijuar një situatë që mund të shihet si një përpjekje për të ushtruar ndikim mbi to, dhe ka hapur mundësinë për të akuzuar institucionet e drejtësisë si të ndikuara nga politika kundër tij. Madje terë kohën e ka konsideruar drejtësinë si opozitë dhe për më keq ia ka treguar muskujt, sepse ai ka fituar me vote, e drejtësia nuk ka marrë vota. Një hangarë e tij aq sa absurde, po aq edhe e marrë. Kjo sjellje është një tregues i një politike të bazuar në nënvlerësimin e institucioneve të pavarura dhe krijimin e një atmosferë të tensionuar midis pushtetit ekzekutiv dhe atij gjyqësor.
Një tjetër aspekt që duhet marrë parasysh është përdorimi i fjalorit të ashpër ndaj organeve të drejtësisë. Kurti, në mënyrë të përsëritur, ka sulmuar dhe sharë Prokurorinë, duke u shprehur në mënyrë të ashpër ndaj saj, dhe kjo ka krijuar një atmosferë të ndërlikuar në raportet ndërinstitucionalë. Në një shoqëri demokratike, ku ndarja e pushtetit është e rëndësishme për garantimin e një shteti të ligjit, sulmet ndaj institucioneve të drejtësisë dëmtojnë besimin e publikut dhe shkaktojnë pasiguri të mëtejshme. Kjo lloj sjellje, përtej çdo përpjekjeje për të mbrojtur veten, duket si një tentativë për të shfajësuar veprimet e tij dhe zyrtarëve politik të qeverisë së tij dhe për të pasur ndikim të drejtpërdrejtë mbi sistemin e drejtësisë, diçka që është në kundërshtim me parimet e demokracisë dhe shtetit të së drejtës.
Veprimet e Albin Kurtit mund të kuptohen si një pasojë e idesë të tij për një “shtet të pastër”, ku gjithçka duhet të pasqyrojë vizionin e tij për një shoqëri ideale. Ky lloj utopizmi ka ndikim të thellë në mënyrën se si ai vepron, dhe shpeshherë kjo çon në veprime të çoroditura dhe të papërgjegjshme. Kjo është një formë e idealizmit të pastër që kërkon të krijojë një realitet të ri, por që ka të ngjarë të mos jetë i mundur në kontekstin e një shteti të vërtetë demokratik dhe funksional. Albin Kuri kontrollon Qeverinë, Kuvendin, Presidencën, Policinë, Ushtrinë, AKI-në, e dorën në zemër deri diku edhe drejtësinë, sepse pas gjithë këtyre aferave nga zyrtarët e tij tash e sa vjet në pushtet dhe nuk janë burg, kjo pa koment.
Albin Kurti ka qenë gjithashtu kritik ndaj çdo forme të kompromisit politik, duke e parë këtë si një tradhti ndaj interesave të shtetit dhe qytetarëve. Megjithatë, kjo qasje ka çuar në një pasiguri të mëtejshme dhe në një izolim të Kosovës nga shumë aspekte dhe institucione ndërkombëtare. Në vend që të krijojë ura bashkëpunimi dhe dialogu, ai terë kohën ka ndjekur një politikë të përçarjes dhe të mosmarrëveshjeve. Veprimet e tij janë shpesh të pasuara nga një qasje e shpejtë dhe pa analizuar pasojat, duke e çuar vendin në një rrugë të pasigurt.
Albin Kurti vazhdimisht përpiqe të krijojë një vizion të ri për Kosovën, duke shtyrë kufijtë e ideve dhe praktikave politike normale në një aventurë. Megjithatë, qasja e tij zakonisht përfundon duke dëmtuar proceset demokratike dhe duke krijuar tensione të panevojshme. Për të siguruar një të ardhme të qëndrueshme për Kosovën, është e rëndësishme që liderët politikë të respektojnë institucionet e pavarura dhe të krijojnë një qeverisje që reflekton realitetin, jo vetëm idealet. E si mund të ndodh kjo, përgjigja është fare e lehtë; Albini jashtë qeverisë. E për ta lënë jashtë, ketë punë duhet ta di shumica e popullit.