Nga Prof. Dr. Jeton Kelmendi
Albin Kurti është një person qe portretizohet si njëri ndër figurat më të diskutueshme në politikën e Kosovës, mbase edhe në rajon. Ai ka ndërtuar një profil politik të bazuar mbi një qasje të ashpër ndaj kundërshtarëve, një retorikë nacionaliste dhe një kundërshtim të vazhdueshëm ndaj marrëveshjeve ndërkombëtare që nuk i përkasin axhendës së tij politike. Megjithatë, një analizë më e thellë e veprimeve dhe qëndrimeve të tij tregon një paradoks të dukshëm: parimet e tij ndryshojnë me kalimin e kohës dhe në përputhje me interesat politike, ndërsa propaganda e tij mbetet e njëjtë, e qëndrueshme dhe e fuqishme. Ky fenomen nuk është i rastësishëm, por një strategji e mirëpërcaktuar për të ruajtur mbështetjen popullore. Natyrisht se kjo qasje nuk bëhet rastesisht dhe jo pa vetëdije, por me një analizë te mbështetur nga rezultatet në terren.
Albin Kurti dhe qëndrueshmëria e parimeve të tij politike
Kurti ka ndërtuar një imazh të një politikani me qasje të qarta, të pandryshueshme, që i qëndron besnik ideve të tij, pavarësisht rrethanave dhe pasojave qe mund t’i sjell vendit. Sido qe të jetë, realiteti politik ka dëshmuar se parimet e tij nuk janë aq të forta sa ai mundhet t’i paraqes para qytetarëve që i besojnë atij. Një nga shembujt më të fundit që e dëshmon këtë është ndryshimi i qëndrimit të tij ndaj marrëveshjes së nënshkruar nga ish Kryeminisri Avdullah Hoti në Shtëpinë e Bardhë në vitin 2020.
Në atë kohë, opozitari Albin dhe më vonë edhe kryeministri Kurti e quante këtë marrëveshje të dëmshme për Kosovën, madje përdorte fjalor të ashpër kundër saj dhe atyre që e kishin nënshkruar. Megjithatë, sot ai e lavdëron të njëjtën marrëveshje dhe e përdor si argument në raportet me qeverinë e re në ShBA. Ky ndryshim i qëndrimit nuk është një rast i izoluar, por një model i përsëritur në politikën e tij. Shih këtu, qëndrimet për Manastirin e Deçanit, çështjen e mosdërgimit të ushtrisë në Veri të vendit e shumë parime të tjera.
Shembuj të tjerë të ndryshimeve në parimet e Kurtit:
1. Dialogu me Serbinë – Gjatë gjithë karrierës së tij politike, Kurti ka qenë kundër dialogut me Serbinë, duke e quajtur të panevojshëm dhe të dëmshëm për interesat e Kosovës. Megjithatë, si kryeministër, ai është ulur në tryezën e bisedimeve dhe ka pranuar të diskutojë për marrëveshje të ndryshme, madje edhe ka bërë marrëveshten në Bruksel dhe e ka fuqizuar në Oher.
2. Asociacioni i Komunave me Shumicë Serbe – Dikur ai e quante këtë ide një tradhti kombëtare dhe një rrezik për shtetësinë e Kosovës, por më vonë ka pranuar se mund të diskutohet për modele alternative të implementimit të saj.
3. Qasja ndaj SHBA-së dhe BE-së – Në fillimet e karrierës së tij politike, Kurti shpesh e kritikonte ashpër bashkësinë ndërkombëtare për qasjen e saj ndaj Kosovës. Pas ardhjes në pushtet, ai ka kërkuar të forcojë marrëdhëniet me ta dhe shpesh herë është përpjekur të prezantojë një imazh më bashkëpunues.
Por shtrohet pyetja se pse parimet e tij janë të përkohshme?
Ndryshimet e vazhdueshme në qëndrimet politike të Kurtit nuk janë të rastësishme, por mendoj se vijnë si rezultat i dy faktorëve kryesorë:
1. Pragmatizmi politik – Pasi ka kaluar nga opozita në pushtet, Kurti ka kuptuar se qeverisja kërkon më shumë fleksibilitet sesa ai kishte pretenduar më parë. Kur ishte në opozitë, ai mund të kritikonte çdo marrëveshje dhe vendim, por si kryeministër, është i detyruar të marrë vendime që dikur i kundërshtonte.
2. Ruajtja e pushtetit – Për të ruajtur mbështetjen politike, Kurti shpesh përshtat qëndrimet e tij sipas nevojave të momentit. Kjo strategji e ndihmon atë të shmangë humbjen e elektoratit të tij bazë, ndërkohë që përpiqet të fitojë mbështetje më të gjerë.
Mbi ketë bazë duhet potencuar se parimet e tij janë të përkohshme, sepse kjo është shumë e sakt dhe e dukshme nga secili që shikon ecjen e tij të lakuar politike. Nga ana tjetrë shihet mire dhe qartë se një gjë tjetër është e qëndrueshme në politikën e Albin Kurtit: pra, propaganda, ashpërsia dhe sulmet ndaj oponentëve, e këtu shihet se oponentët e tij janë të gjithë ata dhe ato që nuk janë me të. Mbase rivalet politik edhe mund t’i konsideroj kundërshtar, por pse I atakon: mediet, shoqërinë civile, drejtësinë, kjo mbetet dilemma? Që nga fillimet e tij në politikë, ai ka përdorur një strategji të qartë propagandistike për të forcuar imazhin e tij dhe për të minuar kundërshtarët e tij politikë.
Karakteristikat kryesore të propagandës së tij përfshijnë:
1. Demonizimi i kundërshtarëve – Çdo lider politik që nuk pajtohet me Kurtin shpesh herë sulmohet me akuza për korrupsion, tradhti kombëtare apo shërbim ndaj interesave të huaja. Ky diskurs ndihmon në krijimin e një ndarjeje të fortë midis “neve” dhe “atyre”.
2. Përdorimi i ndjenjave patriotike – Ai shpesh përdor retorikë kombëtare për të rritur mbështetjen e tij, duke e paraqitur veten si mbrojtës i vetëm i interesave të Kosovës. Madje edhe gjithë shqiptarëve.
3. Fyerjet dhe përbaltja – Në paraqitjet publike, ai nuk ngurron të përdorë gjuhë të ashpër dhe përbaltëse ndaj kundërshtarëve të tij, duke e shndërruar politikën kosovare në një fushë të tensionuar konfrontimi.
4. Nuk del në debate me rivalet – Dikurë nga pozicioni opozitar kërkonte debate, mirëpo tani as që bëhet fjalë. Sigurisht se sulmet me anë të mjeteve propogandistike dhe një ushtri të medieve sociale të tij e ndihmuar edhe nga jashtë vendit janë më efikase.
5. Prezantimi i vetes si viktimë – Kur përballet me kritika, ai shpesh përdor narrativën se është viktimë e një sistemi të korruptuar ose të një konspiracioni ndërkombëtar që dëshiron ta rrëzojë atë.
6. Marrja e meritave për çdo sukses dhe fajësimi i të tjerëve për dështimet – Kur qeveria e tij arrin ndonjë rezultat pozitiv, ai e prezanton si sukses të tij personal, ndërsa për çdo dështim fajëson opozitën ose faktorët tjerë.
E nëse i analizojmë të gjitha veprimet e qytetarit correspondent të Kosovës, Albin Kurti del se ai është një politikan i aftë, i cili ka ditur të ndërtojë një strategji të suksesshme për të ruajtur mbështetjen popullore. Megjithatë, analizat e veprimeve të tij tregojnë se parimet e tij janë të përkohshme dhe ndryshojnë sipas rrethanave politike, ndërsa propaganda e tij mbetet e përhershme. Ky kombinim i pragmatizmit politik dhe strategjisë propagandistike e ka ndihmuar atë të qëndrojë në krye të politikës kosovare për një kohë kaq të gjatë.
Pyetja kryesore që mbetet është: deri kur do të mund të funksionojë kjo strategji? A do të arrijë ai të ruajë mbështetjen popullore nëse njerëzit fillojnë ta kuptojnë këtë model të tij politik? Apo propaganda do të vazhdojë të mbetet një armë e fuqishme në duart e tij edhe për një kohë?