Serbia është aleati më i afërt evropian i Rusisë dhe korrupsioni është i kudondodhur në atë vend ballkanik. Kjo është vërtetuar në një analizë e të publikuar nga Fondacioni gjerman Friedrich Naumann, të transmetuar nga Vijesti.me.

“Presidenti i Serbisë, Aleksandar Vuçiq, është takuar tashmë 17 herë me Presidentin e Federatës Ruse, Vladimir Putin. Në vitin 2019, Vuçiq mori Urdhrin e Aleksandër Nevskit në Moskë, i cili zakonisht u jepet figurave të mëdha ruse. një nga momentet më të lumtura në karrierën e tij politike.” thuhet në analizën “Rusia dhe pionierët e autokracisë: Si Kremlini po destabilizon Evropën”, me autor gazetarin dhe profesorin e universitetit Thomas Bray.

Shtohet se regjimi në Serbi po përpiqet të zbatojë politikën e “botës serbe” bazuar në një projekt të ngjashëm të “botës ruse”.

“Ky program serbomadh ishte një nga shkaktarët e luftërave të përgjakshme gjatë shpërbërjes së Jugosllavisë”, thuhet në analizë.

Kujtohet se Serbia nuk e ka harmonizuar politikën e saj me BE-në dhe nuk ka vendosur sanksione kundër Rusisë.

“Linja ajrore kombëtare Air Serbia ende fluturon disa herë në javë për në Moskë dhe qytete të tjera ruse. Ekziston një qendër humanitare ruso-serbe pranë qytetit të Nishit në jug të Serbisë, të cilën kritikët në Perëndim e konsiderojnë një qendër për shërbimet e inteligjencës ruse. ”, thuhet në analizë.

Shtohet se mediet proqeveritare në Serbi janë bartëset kryesore të propagandës ruse.

“Është edhe më e rëndësishme që janë zyrtarët serbë, veçanërisht ata në poste të larta qeveritare, të cilët kryesisht përhapin narrativa pro-ruse dhe antiperëndimore”, thuhet në analizë.

Shtohet se në këto media “Rusia është ngritur në parajsë, ndërsa Perëndimi është demonizuar fjalë për fjalë”.

Thuhet se Vuçiq në fakt po përhap propagandë ruse në intervistat e tij për mediat perëndimore.

Theksohet se edhe pse Gjermania është partneri më i rëndësishëm i Serbisë, ajo shpesh paraqitet në një dritë shumë negative në Serbi.

Në analizë thuhet se “qoftë ai Putin nga Rusia, Orban nga Hungaria, Vuçiq nga Serbia apo Fico nga Sllovakia – sistemet e tyre të kontrollit politik dhe të ruajtjes së pushtetit janë të njëjta kudo”.

“Në radhë të parë është nacionalizmi i ri, i cili inkurajohet nga pretendimi se vendet fqinje, NATO, SHBA apo BE kërcënojnë kombin e tyre”, thuhet në analizë.

Përveç mediave të centralizuara dhe të censuruara, thuhet në analizë, mjeti kyç për ruajtjen e pushtetit është minimi sistematik i të gjitha institucioneve shtetërore si parlamenti, qeveria dhe ministritë, gjyqësori, autoritetet vendore dhe organet e pavarura mbikëqyrëse.

“Gjithashtu, tregu i punës është i instrumentalizuar politikisht. Shumë pozicione në administratë dhe ekonomi mund të merren vetëm përmes partisë në pushtet SNS. Nuk është çudi që një dhjetë përqind e pabesueshme e popullsisë së përgjithshme janë anëtarë të SNS. Këta anëtarë luajnë një rol kyç në manipulimin e zgjedhjeve, sepse detyroheshin të mblidhnin vota të besueshme nga familjarët dhe kolegët e tyre”, thuhet në analizë.

Shtohet se Vuçiq, “si në disa reality TV, si president i kudondodhur e mban publikun në emocione të vazhdueshme”.

“Pothuajse çdo ditë ai shfaqet në ekranet televizive, duke folur shpesh me orë të tëra për t’i ekspozuar qytetarët në histori të rëndësishme, të mëdha, të pabesueshme apo dramatike, siç lajmërohen nga mediat qeveritare. Këto janë histori për komplote, krim të organizuar, skenarë frikë për të ardhmen. Investitorët e huaj spektakolar, duke hedhur themele apo duke hapur spitale moderne, rrugë, fabrika, hekurudha dhe termocentrale”, thuhet në analizë.

Shtohet se kjo “fshin plotësisht kufirin mes kreut të shtetit dhe vetë shtetit”, sepse Vuçiq “pohon vazhdimisht se këtë apo atë e ka bërë të mundur, sikur të kishte investuar paratë e tij”.

Analiza gjithashtu thekson se, megjithëse opozita e margjinalizuar në Serbi është kryesisht e përjashtuar nga jeta politike, disa media kritike, gazetarë dhe politikanë janë çdo ditë subjekt i sulmeve dhe turpërimeve nga mediat qeveritare.

“Ata akuzohen vazhdimisht se duan të vrasin presidentin, për shpifjen e atdheut të tyre jashtë vendit, se janë të korruptuar dhe të pamoralshëm dhe se janë të kontrolluar nga inteligjenca e huaj. Si mund të kërcënojë një opozitë e dobët presidentin ose – siç pretendohet shpesh – familjen e tij? kur ai mund të përdorë policinë, shërbimet e inteligjencës dhe madje edhe ushtrinë sipas dëshirës?”