Astronomët kanë zbuluar se squfuri mund të jetë çelësi për të na ndihmuar të kufizojmë kërkimin tonë për jetë në planetë të tjerë.

Nuk është se squfuri është një tregues i madh se një planet është i banuar.

Në vend të kësaj, është e kundërta: sasi të konsiderueshme të dioksidit të squfurit në atmosferën e një planeti është një shenjë se bota është e pabanueshme.

Një nga “synimet” e astronomisë moderne është gjetja e jetës në një planet tjetër.

Por kjo është një detyrë jashtëzakonisht e frikshme.

Teleskopi Hapësinor James Webb nuk ka gjasa të jetë në gjendje të identifikojë biosignaturet – gazrat atmosferike të prodhuara nga jeta – në ndonjë planet të afërt.

Por, një mënyrë për të ngushtuar listën e planetëve të mundshëm të banuar, është përqendrimi i avujve të ujit, shkruan yahoonews, përcjell Telegrafi.

Bëhet me dije se nëse një planet ka shumë avuj uji, ai mund të ketë gjithashtu një shans të mirë për të pritur jetë.

Por edhe kërkimi i ujit ka vështirësi.

Ndërsa në një letër së fundmi, astronomët vërejnë se ata kanë gjetur një gaz të ndryshëm që mund të jetë një mjet i dobishëm për ndarjen e botëve të pabanueshme nga ato potencialisht të banueshme: dioksid squfuri.

Raportohet se botët e ngrohta dhe të lagështa si Toka kanë shumë pak dioksid squfuri në atmosferat e tyre.

Kjo për shkak se shiu mund të marrë dioksidin e squfurit atmosferik dhe ta shpërndajë atë në oqeane ose në tokë, duke e pastruar në thelb atë nga atmosfera.

Dhe, për ironi, planetët si Venera kanë gjithashtu shumë pak dioksid squfuri.

Në rastin e atij planeti, sasi të larta të rrezatimit ultravjollcë nga dielli katalizojnë reaksione që konvertojnë dioksidin e squfurit në sulfid hidrogjeni në atmosferën e sipërme.

Ka ende shumë dioksid squfuri, por ai tenton të zbresë në atmosferën e poshtme, ku nuk mund të zbulohet.

Ndryshe, teknika e re e bazuar në dioksidin e squfurit nuk mund të na tregojë se cilët planetë mund të kenë jetë, por ato na tregojnë se cilët planetë ndoshta nuk e bëjnë këtë.