Berat Armagedoni

Edhe sot baba

gjashtëdhjetë e katër vjeç

doli nga dhoma numër 5

në ballkonin e gjatë të infektives

të të sëmurëve të të shëndoshurve e të pëllumbave të egër

bëri 120 hapa të shkurtër

me duart kapur pas shpinës siç bën kur del t’i shohë të mbjellat në arat e gjyshit

në Caravik të Klinës

Pastaj u ul në një karrige të metalit përballë derës së dhomës së vet

e me vështrim nga parkingu i QKUK-së

nxori nga pakoja një cigare të trashë

e ndezi me çakmak

e thithi fort një herë

edhe një herë tjetër një tym të gjatë futi brenda në mushkëri

tymin e tretë ia prisha me këtë pyetje:

Qysh je sot, babë?

Ma mirë se dje, bir, ma mirë

Oksigjenin sa e ke?

93, 94, 95, pa ndihmën e bombolës të oksigjenit

Ani, mirë shumë, i thashë

Po çfarë miri këtu, bre bir

Inshallah më lëshojnë sot a nesër

Se jam mërzit në këtë vend të vdekjes

Edhe pse vdekjes nuk ia kam tutën

Pastaj

pasi e piu cigaren

hyri brenda dhe u shtri në shtrat

me vështrim nga ballkoni i Infektives