Zona të gjera të SHBA-së janë goditur nga stuhi të fuqishme, duke përfshirë stuhitë që kanë mbuluar me borë pjesë të Midwest dhe Verilindore.

Por diçka nuk shkon: shumë shtete të mësuara me dimrat e bardhë tashmë po përballen më shumë me reshje shiu sesa bore.

Një studim i ri i botuar të mërkurën tregon se kriza klimatike e shkaktuar nga njeriu ka reduktuar grumbullimin e borës në shumicën e pjesëve të hemisferës veriore në 40 vitet e fundit, duke kërcënuar burimet thelbësore ujore për miliona njerëz.

Mund të duket logjike që një botë më e ngrohtë do të ishte më pak mikpritëse ndaj borës, por marrëdhënia midis borës dhe ndryshimeve klimatike është komplekse dhe shkencëtarët kanë luftuar për shumë vite për të krijuar një lidhje të qartë midis të dyjave.

Një pjesë e problemit ka qenë se reshjet e borës janë jashtëzakonisht të vështira për t’u matur me saktësi, dhe të dhënat shkencore nga vëzhgimet tokësore, satelitët dhe modelet klimatike kanë dhënë sinjale kontradiktore mbi rolin e ndryshimeve klimatike në uljen e grumbullimeve të borës. Disa zona madje kanë përjetuar më shumë reshje bore në botën tonë më të ngrohtë.

Por studimi i së mërkurës, i publikuar nga studiuesit në Kolegjin Dartmouth në revistën Nature, ofron një pamje më të gjerë; ndryshimi i klimës ka shkaktuar rënie të konsiderueshme të borës në veri të botës që nga vitet 1980. Zonat në SHBA-në Jugperëndimore dhe Verilindore, si dhe në Evropën Qendrore dhe Lindore, kanë përjetuar rëniet më të mëdha të borës të lidhura me ngrohjen globale prej 10% deri në 20% në dekadë.

“Është shumë e qartë se ndryshimi i klimës ka pasur ndikime negative në borë dhe ujë,” tha Alexander Gottlieb, autori kryesor i studimit dhe një student i doktoraturës në Kolegjin Dartmouth. “Dhe çdo shkallë shtesë e ngrohjes do të heqë një pjesë gjithnjë e më të madhe të burimeve tuaja ujore të borës.”

Më pak borë do të thotë më pak furnizim me ujë

Studiuesit zbuluan se mos grumbullimi i borës përshpejtohet kur temperaturat mesatare të dimrit në një vend ngrihen mbi minus 8 gradë Celsius (rreth 17 gradë Fahrenheit), një pikë që ata i referohen si një “shkëmb i humbjes së borës”. Pas kësaj, humbja e borës përshpejtohet me një rritje edhe modeste të temperaturës.

Ky është një problem i madh për komunitetet që varen nga bora për ujë. Shumë nga furnizimet me ujë në botë tashmë janë të kërcënuara nga ndryshimet klimatike nëpërmjet thatësirës dhe valëve të të nxehtit që po bëhen më të shpeshta dhe intensive. Ndërsa planeti vazhdon të ngrohet, studimi zbuloi se shumë zona shumë të populluara që mbështeten në dëborë do të shohin humbje në rritje në disponueshmërinë e ujit gjatë dekadave të ardhshme.

“Kur keni një regjim që kalon në një tjetër që nuk dominohet më nga bora në dimër, por përkundrazi është i dominuar nga shiu, ju keni një situatë ku mund t’i keni rezervuarët gjysmë plot, ose më pak”- tha për CNN Justin Mankin, autor i vjetër dhe profesor i asociuar i gjeografisë në Dartmouth. “Atëherë pyetja bëhet ‘mirë, a do të kemi një burim me shi?‘” për të kompensuar tërheqjet e ujit nga vendet në rrjedhën e poshtme.

Ata panë gjithashtu pellgjet e lumenjve për të matur se sa kishte rënë burimi i ujit të borës. Studimi zbuloi një prirje në rënie në grumbullimin e borës në 82 nga 169 basenet kryesore të lumenjve të Hemisferës Veriore, duke përfshirë lumin Kolorado në SHBA dhe lumin Danub në Evropë, me 31 prej tyre që tregojnë me besim gjurmët e gishtave të ndryshimeve klimatike të shkaktuara nga njeriu.

“Shumica e njerëzve të botës jetojnë në pellgje lumenjsh që janë në këtë gropë përshpejtuese të humbjes së borës, ku çdo shkallë shtesë e ngrohjes do të thotë humbje gjithnjë e më e madhe e grumbullimit të borës,” tha Mankin.

Për të arritur në konkluzionet e tyre, studiuesit analizuan në mënyrë specifike uljet e borës në mars midis 1981 dhe 2020, sepse ofron një “përmbledhje të përshtatshme të të gjithë motit të dimrit”, tha Mankin. Ai vuri në dukje se sasia e borës në tokë në mars tregon se si ishin kushtet e dimrit në atë stinë para se pranvera të shkrinte rezervuarin që rrjedh në drejtim të rrymës për të furnizuar me ujë për familjet dhe bujqësinë.

“Bara e marsit është emblematike e gjithçkaje që ndodhi gjatë dimrit dhe ne testojmë ndjeshmërinë e kësaj mase,” tha Mankin.

Sipas Mankin, vitet e njëpasnjëshme me më pak borë në shtetet perëndimore të SHBA kanë dhënë një pamje paraprake se si mund të duken dimrat dhe pranverat e ardhshme në shumë pjesë të hemisferës veriore, nga mungesa e paprecedentë e ujit deri tek përkeqësimi i zjarreve.

Bora gjithashtu ndihmon në parandalimin e zjarreve ose mund të zvogëlojë intensitetin e tyre. Ndryshe nga shiu, i cili mund të rrjedhë shpejt, bora shkrihet ngadalë me kalimin e kohës dhe mund të sigurojë një lëshim të ngadaltë dhe të qëndrueshëm të ujit në tokë, duke e bërë më pak gjasa për t’u ndezur dhe duke siguruar më pak lëndë djegëse për përhapjen e zjarreve.

Më pak grumbullim dëbore përbën gjithashtu një problematikë të madhe për vendet që mbështeten në aktivitetet rekreative dimërore, të tilla si skijimi dhe snowboarding, si shtytësit kryesorë ekonomikë. Shumë vendpushime skijimi në hemisferën veriore po përballen tashmë me sfida të tilla, me shumë tani që mbështeten në topat e borës për të siguruar që ka borë të mjaftueshme për t’i mbajtur bizneset funksionale. Disa vende po i afrohen pragjeve të temperaturës që do ta bëjnë të paqëndrueshme edhe borën e bërë nga makina.

Mona Hemmati, shkencëtare kërkimore postdoktorale në Shkollën Klimatike të Kolumbisë, e cila nuk ishte e përfshirë në studim, tha se kërkimi ofroi “prova bindëse” se si ndryshimet klimatike të shkaktuara nga njerëzit po ndikojnë në modelet e borës.

“Ajo që e bën këtë studim novator është qasja e tij për të izoluar efektet e ndryshimit antropogjen klimatik nga ndryshueshmëria natyrore klimatike,” tha Hemmati për CNN. “Ky studim shërben si një kujtesë thelbësore e ndikimeve në rritje të ndryshimeve klimatike dhe imperativit për veprim të menjëhershëm dhe të bashkërenduar për të adresuar këtë sfidë globale.”