Ka dalë nga shtypi libri i parë me poezi i autores Mimoza Bytyqi Rrahmani, botuar nga N. Sh. “Armagedoni”.

Këtë libër autorja ia ka kushtuar djalit të vet: “Për tim bir, që me qëndrueshmërinë e tij më frymëzon çdo ditë e gdhendë çdo fjalë brenda këtyre faqeve…”.

Poezi nga libri i botuar:

M’thuaj

Dhimbje m’thuaj

a jam e fortë

a t’kam ba ballë

qëndrue a kam

rrugëve kur me ty u ndesha

ditëve kur me ty jetova

viteve që pa ty s’mbeta?

a t’kam ba me folë

trishtimin a ta kam veshë

a t’kam dhanë lot

a t’kam ba me qeshë

rrugëve kur me ty u ndesha

ditëve kur me ty jetova

viteve që pa ty s’mbeta?

a t’kam ba me u pa

a t’kam zbukuru

a t’kam lanë n’heshtje

a ndoshta n’sy ke ra

rrugëve kur me ty u ndesha

ditëve kur me ty jetova

viteve që pa ty s’mbeta?

a t’kam ba me ndi

a t’kam bërtitë

a t’kam mbajtë fshehtë

a t’kam soditë

rrugëve kur me ty u ndesha

ditëve kur me ty jetova

viteve që pa ty s’mbeta???

N’kërkim

Ëndrrat dhimbja i vodhi

i fshehu

i ngriu

në fund oqeani i zhyti,

shtatë palë ndër ujë

mbuluar harresa i ka

e ti

n’anije n’lundrim

vetëm

je pirat aka zbulues

vazhdon t’kërkosh

thesar shprese t’gjesh

thesar ëndërrash t’gërmosh!

Mendimesh vërshuar

Qyteti pa zë

n’heshtje dorëzuar,

s’bëzajnë gurët e shkelur

parmaku i vjetëruar,

dysheme dërrasash

prej krimbash thërmuar,

olluqet pikojnë

ujë t’pastër, t’kulluar,

oxhaqet nxjerrin tym

si n’kohë të shkuar,

dritat tek tuk ndezë

n’kandil dritëzuar,

erë e lehtë fryen

gjethet degësh trazuar,

pak yje në qiell

qiellit resh mbuluar,

hënë në t’sosur

ditë në të filluar,

zhurmën risjellë

n’trajtën e kaluar,

përsërit vetveten

mendimesh vërshuar!

Shëmbëllim

Mendim i

Hershëm,

pa fjetur,

zgjuar…

si pikë vese

a si lot kur syrin merr…

shëmbëllim që mendimin sjell…

Gjithçka që prapa teje ishte

para teje del…

Me vjeshtën përzier

Vjeshtës do t’i jepem,

ngjyrave t’saj

do t’zhytem,

gjetheve që do t’bijnë

e degësh që do t’këputen,

era me to do t’më përziejë.

Do t’lagem,

do t’shkrihem,

e kur qielli t’jetë gri,

me re,

me shi,

Zogun e vogël,

krahëlodhur,

do ta shtrëngoj n’gji

e kur dimri të vijë

do t’i bëhem çati.