Ka dalë nga shtypi libri me poezi i poetes Neviana Shehi, “Burri i netëve të mia”, nën përkujdesjen e shtëpisë botuese “Armagedoni”. Sipas redaktorit të librit, Shkëlzen Halimi, kjo poete duhet të mbahet mend dhe të lexohet poezia e saj sepse ajo vjen e formuar mirë. “Periudha e tranzicionit në hapësirat shqiptare bëri që me mijëra bashkatdhetarë tanë të shpërndahen meridianëve të botës. Shumica prej tyre asnjëherë nuk i harruan gjuhën dhe atdheun. Ky binom kohë të gjatë mbajti gjallë shpirtin krijues të një numri të madh artistësh. Disa prej tyre arritën edhe majat më të larta jashtë atdheut, me të cilët ne krenohemi pafundësisht sa herë që dëgjojmë për suksese e tyre që shënojnë edhe larg edhe afër nesh. Një prej krijueseve tona të veçanta që vjen nga Italia është Neviana Shehi, e cila, ashtu si më parë, na sjell vargje plot pasion, ndjenjë dhe emocion mbështjell me dhimbje. Nuk po ju them mbajini mend emrin dhe mbiemrin e saj, por po ju them përcilleni këtë krijuese, vargjet e së cilës nga ana tjetër e Adriatikut na vijnë me një gjuhë poetike të formuar mirë”.

Shënime për autoren

Neviana Shehi u lind në Durrës ku edhe mbaroi shkollimin fillor dhe të mesëm, ndërkaq atë sipëror në Berlin të Gjermanisë. Prej më shumë se 20 vitesh jeton në Itali. Ka nisur të shkruajë poezi që herët. Libri i parë poetik i saj, “Vjeshtë fatesh”, u botua në vitin 2018 (Klubi i poezisë, Tiranë), ndërsa libri i dytë “Përtej valëve” në mars, 2020, po kështu nga Klubi i Poezisë.

Poezi nga libri i botuar

BURRI I NETËVE TË MIA

Burri i netëve të mia verore

është kaq i vogël

ka ca sy të çuditshëm

dhe një dylbi si të Piter Panit

në vëllimin e dytë.

Çdoherë ai e ndërron banesën

veshjet po se po

këtë javë banon në faqen e dyzetë

të librit që po lexoj.

Sa herë që lexoj ai frap

nxjerr kokën në heshtje

për ta lexuar titullin e librit

ose për t’u ngjitur në katin e tretë

të mendimeve të mia.

Trak-trak trokasin shkallët

nga hapat e tij të lehtë

dhe akustika e tyre

më zgjon edhe mua.

Ka pasur raste

që personazhet e librave të mi

të tremben

por kjo ndodh rrallë shumë rrallë.

Unë e ndiej xhelozinë e këtij burri të vogël

por nuk shqetësohem as dhe buzëqesh.

Tek ai ajo që më pëlqen më shumë

janë poezitë e ëndrrave

të gjitha nisin me të njëjtat fraza

dhe mbarojnë me të njëjtën pikëçuditëse.

Burri i netëve të mia

edhe trupin e ka si fletë libri.

KISHË E VOGËL NË GJOKSIN TIM

Kur ti ndien dhimbje mikja ime

një univers i trishtuar

më rëndon përmbi supe

dhe… një dhimbje therëse

më ngacmon vazhdimisht.

S’jam më vetvetja

por një çast që zvarritet

si qenie pa gjymtyrë.

Më dhemb edhe mua dhe…

pika e lotit sa madhësia e globit

ndahet vetë në dy pjesë.

Ç’të bëj për ty mikja ime

a do të t’i fal buzëqeshjet e mia

që të të ngrohin disi

për t’u ndier pak më mirë

merri.

Njeriu mund të gjallojë

edhe pa buzëqeshje

por pa miq të vërtetë është vështirë

oh shumë vështirë.

Që ti të bëhesh mirë mikja ime

lutjet e mia të pazëshme

ua nis yjeve mbrëmjeve si dhuratë

(ndonjëherë më thonë zërat

lutjet e mikes për miken

mund ta drithërojnë edhe Zotin).

Kur sëmuresh ti

pulsi im zë e rreh vetëm për ty

dhe gjoksi shndërrohet menjëherë

në një kishë të vogël

ku mesha s’mbaron asnjëherë

mikja ime.

Qysh në çastin që u njoha me ty

kam nisur të besoj

në alkiminë e shndërrimit të trupave.

NJË MBRËMJE E MJERË

Më puth pa pirë këtë gotë me verë

sepse po piva s’mbaj më mend.

Të më ngresh si një balon në erë

dhe të ikim paksa nga ky vend.

Një puthje është bekim për mua

dhe fryma jote gjithashtu.

E dehur ngjaj kur them të dua

ndaj vij rreth ajrit kuturu.

Më puth pa pirë këtë gotë me verë

e dehur jam nga dashuria.

Pa ty ngjaj në një mbrëmje të mjerë

që vdes pa ndier nga mërzia.

O shpirti im i blertë përherë

që veç me sy i ndal lumenjtë.

INTERMEXO

Përditë të shikoj nga një ballkon i përmalltë

zakonisht kur largohet mjegulla

dhe ajri bëhet i ngrohtë

si një letër dashurie

sigurisht jo nga ato që të nisja atëherë

me shkrimin tim të dridhur

por letra të shkruara me sqepa dhe

kaligrafi prej zogjsh të zgjedhur.

Letrat e tilla kanë gjithmonë

germa dhe fushë të kaltër.

I dashuri im prej ajri

e di qe distanca në mes nesh është e gjatë

por unë jam munduar ta shkurtoj

atë me fjalët e mia të mbrëmjes

shoqëruar me nga një puthje në mes.

Dje pashë si gjethi

me të cilin dikur ta pata uruar pranverën

ishte bërë një pemë e madhe

mbushur me fole zogjsh

në çdo degë.

Ti ende rri pezull

mbi dyzimet e tua

ndërsa unë të sodis

përtej xhamave të një stine.

Do të ishte më mirë të më puthje

por në kohë dyshimesh

edhe puthjet e zogjve

më duken pa qiej.

Buletinet meteorologjike

as për nesër s’premtojnë

kohë të mirë.

Nga ballkoni i përmalltë

sërish do ta mbyll librin e dhimbjes

në të njëjtën faqe.