Evropa është duke ‘luftuar’ për një kohë të gjatë me Lindjen e Mesme.

Vendimi i Irlandës, Spanjës dhe Norvegjisë për të njohur një shtet palestinez na tregon më shumë për politikën e brendshme të atyre vendeve se çdo gjë tjetër.

Natyrisht, vendimi i tre vendeve evropiane për të ndërmarrë këtë hap është i rëndësishëm dhe do të ketë pasoja diplomatike, ndoshta duke u bërë presion aleatëve për të mbajtur një qëndrim më të ashpër ndaj konfliktit midis Izraelit dhe Hamasit.

Megjithatë, gjithashtu është e arsyeshme të thuhet se deri më tani asnjë presion, qoftë edhe nga SHBA, nuk ka pasur shumë ndikim në të menduarit e kryeministrit izraelit, Benjamin Netanyahu.

Izraeli është kundërpërgjigjur duke tërhequr ambasadorët në tre vendet, duke i akuzuar ata se e shpërblejnë terrorin me këtë vendim, shkruan cnn.

Debatet rreth asaj se çfarë do të thotë njohja e shtetësisë në praktikë dhe sa e dobishme është për kauzën palestineze në afat të gjatë janë plotësisht të vlefshme, por në realitet rreziku është shumë i ulët për shumicën e vendeve evropiane kur bëhet fjalë për Izraelin dhe Palestinën.

Në Irlandë, Spanjë dhe Norvegji, elektorati mbështet një shtet palestinez dhe vendimi i njohjes nuk ka gjasa të ketë ndonjë pasojë politike.

Kjo nuk është doemos rasti në vendet e tjera evropiane.

Edhe pse mbështet një zgjidhje paqësore me dy shtete në terma afatgjatë, Gjermania është e qëndrueshme në mbështetjen e saj për Izraelin, siç janë Hungaria, Polonia, Mbretëria e Bashkuar dhe të tjerët.

Pasoja kryesore e kësaj është mbështetja ushtarake, e cila në mënyrë të pashmangshme ngre pyetje në lidhje me bashkëpunimin në luftën kundër Hamasit – domethënë armët e përdorura për të vrarë civilë.

Qeveria e Mbretërisë së Bashkuar është aktualisht nën presion për të publikuar një qëndrim ligjor nëse shitja e armëve në Izrael bie ndesh me ligjin ndërkombëtar.

Por, këto janë kryesisht probleme shtëpiake.

Për një kohë të gjatë, qeveritë evropiane e kanë parë kryesisht Lindjen e Mesme – veçanërisht Izraelin – si diçka me të cilën merret SHBA-ja, pjesërisht për shkak të operacioneve ushtarake amerikane në rajon.

Vendet evropiane thjesht nuk kanë shumë ndikim në këtë fushë. Lindja e Mesme nuk dominoi mendimin evropian në ndonjë masë të madhe derisa pasojat e Pranverës Arabe çuan në një fluks masiv migrantësh në kontinentin e Evropës.

Përveç implikimeve praktike, migrimi masiv përbënte gjithashtu një rrezik sigurie pasi grupet terroriste fshiheshin mes refugjatëve dhe kryenin krime në të gjithë kontinentin.

Kjo nuk do të thotë se evropianët nuk u interesuan për Lindjen e Mesme, veçanërisht për çështjen palestineze.

Pjesë të mëdha të Irlandës mbështesin Palestinën për shkak të historisë së saj të okupimit, ndërsa Norvegjia ndërmjetësoi Marrëveshjen e famshme të Oslos.

Përgjatë historisë, Bashkimi Evropian ka dërguar sasi të mëdha ndihme humanitare në territoret palestineze dhe ka mbështetur një zgjidhje me dy shtete.

Komisioni Evropian iu përgjigj lajmit të së mërkurës si vijon “Bashkimi Evropian ka një angazhim të gjatë ndaj vizionit të një shteti të pavarur dhe sovran të Palestinës, duke jetuar krah për krah me Izraelin në paqe dhe siguri”.

Mbetet për t’u parë nëse kjo do të nxisë ndonjë lloj procesi paqeje. Ky nuk është një përparim i koordinuar evropian.

Norvegjia nuk është anëtare e BE-së dhe ideja që të 27 anëtarët do të ishin të gatshëm të ndjekin Irlandën dhe Spanjën duket shumë e pamundur.

Po, mund të ushtrojë presion mbi lojtarët më të mëdhenj për të marrë një qëndrim, por Evropa nuk flet me një zë dhe nuk ka gjasa ta bëjë këtë së shpejti. /Telegrafi