Në 15 muaj, Hamas dhe Hezbollah kanë marrë goditje të rënda. Izraeli frikësohet nga pasiguria në Siri dhe ndikimi i Katarit dhe Turqisë. Ndërkohë, shteti hebre sheh mundësinë për të goditur programin bërthamor të Iranit

Guido Olimpio – Corriere della Sera

Për momentin kemi një armëpushim të shpallur, të brishtë dhe të lëvizshëm si rëra e shkretëtirës. Armiqtë e Izraelit nuk i kanë lënë armët, ndërsa në Tel Aviv, “skifterët” e qeverisë kërkojnë vazhdimin e luftës.

Kështu, pesë fronte mbeten të hapura në hartë.

Gaza

Hamas ka marrë goditje të rënda, ka humbur liderët kryesorë, ka humbur mijëra njerëz dhe tani drejtohet nga një figurë e papërkulur si Mohammed Sinwar, i cili ka ndarë shumë vendime me vëllain e tij Yahya.

Megjithatë, lëvizja nuk është zhdukur. Ajo ka rinisur rekrutimin, dhe nuk ka rëndësi nëse disa prej rekrutëve janë të papërvojë. Ka ende mijëra luftëtarë – numra të mjaftueshëm për të mbajtur sfidën të gjallë.

Pavarësisht tonelatave të bombave, Rripi i Gazës mbetet ende në duart e tyre. Kanë bërë rezerva dhe janë organizuar.

Vetëm koha do të tregojë nëse roli i tyre – i imponuar edhe me forcë brutale – ka humbur ndikimin. Sipas një analize të “Jerusalem Post”, Hamasi dëshiron të nënvlerësohet për të befasuar kundërshtarët në barrikadën tjetër.

Irani

Armiku më i largët përfaqëson çështjen më “të afërt”. Kjo, të paktën, sipas kryeministrit Netanyahu, i cili e ka vendosur Iranin në shënjestër.

Tel Avivi është i bindur se ekziston një mundësi për të penguar programin bërthamor iranian përmes opsionit ushtarak, një dritare kohore që është zgjeruar nga dobësimi i milicive shiite dhe problemet e brendshme të ajatollahëve (rivalitetet, tensionet, ekonomia).

Netanyahu shpreson për mbështetjen e Donald Trump, por nuk është e sigurt nëse presidenti i ardhshëm amerikan, edhe nëse është kundër Teheranit, do të miratojë një veprim ushtarak. Shumëçka do të varet nga kontaktet, situatat e momentit dhe veprimet e Republikës Islamike.

Pasdaranët po përgatisin një shfaqje të forcës: stërvitje, bunkerë të mbushur me raketa, dhe retorikë kërcënuese.

Ndërkohë, presidenti Masoud Pezeshkian po luan kartën e diplomacisë. Një qasje dypalëshe për të ruajtur rolin e liderit të “rezistencës” dhe për të shmangur izolimin. Rreziqet e përballjes me shtetin hebre mbeten. Sistemet me rreze të gjatë janë “në gatishmëri”, edhe pse mund të preferojnë përballjen në fshehtësi përmes operacioneve sekrete.

Arabia Saudite dhe Emiratet monitorojnë zhvillimet: një Iran me probleme i shkon për shtat interesave të tyre, por nuk duan më shumë tensione në Gjirin Persik, pasi këto mund të kenë pasoja të paparashikueshme.

Libani

Armëpushimi me Hezbollahun është thyer herë pas here nga ndonjë përplasje, por ende qëndron. Lëvizja pro-iraniane po përpiqet të rikuperohet pas goditjeve të marra gjatë verës me vrasjen e liderëve të saj dhe një numri të madh veteranësh.

Rënia e Assad-it ka dëmtuar gjithashtu një korridor logjistik të rëndësishëm për furnizime. Vëzhguesit mendojnë se grupi është i përqendruar te rindërtimi në një kontekst shumë më të komplikuar se më parë dhe me një peizazh politik libanez ku perëndimorët dhe monarkitë sunite po përpiqen të zvogëlojnë ndikimin e “Partisë së Zotit”.

Historia, megjithatë, ka treguar se Libani është një arenë konflikti të përsëritur, me armë të shumta dhe ndërhyrje të jashtme.

Siria

Është rajoni më i paparashikueshëm, me rebelët xhihadistë në Damask dhe një pjesë të territorit të pushtuar nga Izraeli pas rrëzimit të diktatorit.

Para dy ditësh, IDF ndërmori një sulm të parë ndaj përfaqësuesve të pushtetit të ri – një sinjal i qartë se Tel Aviv nuk synon qetësi të plotë. Në strategjinë izraelite, ishte më e favorshme që Bashar Assad të qëndronte në pushtet – edhe i poshtëruar nga sulmet e vazhdueshme – sesa të kishte pranë rebelët.

Frika në Tel Aviv është një rritje e ndikimit të Katarit dhe Turqisë, dy mbështetës të mëdhenj të rebelëve, të cilët në forma të ndryshme kanë lidhje me Hamasin. Kjo ka çuar në skenarë të mundshëm bashkëpunimi midis Izraelit dhe kurdëve për të kundërshtuar Turqinë dhe Iranin.

Jemeni

Houthit kanë hyrë në konflikt në mbështetje të palestinezëve, duke ndikuar në trafikun tregtar në Detin e Kuq. Hedhje raketash dhe dronësh drejt Izraelit, sulme ndaj anijeve tregtare. Veprime për të mbështetur furnizuesin ushtarak iranian dhe për të fituar rol më të madh në rajon.

Izraeli ka reaguar me sulme ajrore 2 mijë kilometra larg: Veprime hakmarrëse dhe stërvitje indirekte për sulme të mundshme kundër Iranit.

Aktualisht, militantët jemenas janë të gatshëm të ndalojnë sulmet – sipas informacioneve të fundit – por janë të gatshëm t’i rinisin ato nëse armëpushimi shkelet.

Ata nuk kanë frikë, kanë pak për të humbur dhe janë gjithmonë të gatshëm për luftë.