Xhevat Bislimi

– Çlirimi i Kosovës

Veprimtaria politike e çlirimtare e Lëvizjes Popullore të Kosovës kulmoi me organizimin e luftës së armatosur kundër Serbisë pushtuese. Formacioni i armatosur u emërtua nga Kryesia e LPK-së më 17 nëntor 1994: Ushtria Çlirimtare e Kosovës. Me Kosovë, LPK-ja dhe Lëvizja Kombëtare përgjithësisht, kuptonte të gjitha trevat e pushtuara shqiptare nga Jugoserbia. Përpjekjet dhe lufta e UÇK-së fituan simpatinë dhe përkrahjen e mbarë kombit shqiptar pa dallim ideje, partie, krahine e feje. Përjashtim nga ky unitet bënte ndonjëri nga krerët partiakë dhe grupe e qarqe me “deformime” të theksuara kombëtare. Ky unitet politik dhe kombëtar me kohë fitoi simpatinë dhe përkrahjen e botës perëndimore-demokratike. Fuqitë e Mëdha u bindën se lufta e kombit shqiptar për çlirimin e krahinave të pushtuara të Shqipërisë nuk mund të frenohej dhe as të kornizohej.

“Flakët e kësaj lufte, siç deklaronte edhe kryetari i Amerikës, Klintoni, rrezikonin ta digjnin edhe Evropën”. Kryetari amerikan e dinte nga teoria e Vattelit, që në ligjin ndërkombëtar “fuqia ose dobësia… nuk do të thoshte gjithçka. Një xhuxh mund të jetë po aq i fuqishëm sa një gjigant. Një republikë e vogël mund të jetë po aq e fuqishme sa edhe një mbretëri e fuqishme”. Teorinë e Vattelit e ka “vulosur” praktikisht Shqipëria e vogël e shek. XV me luftën e saj kundër Perandorisë më të fuqishme të kohës…, por në ballë të saj kishte kryetrimin dhe kryestrategun, të famshmin, Gjergj Kastriotin. Kjo teori u bë e saktë edhe në kohën tonë. Republika e vogël e Shqipërisë, e udhëhequr nga Enver Hoxha, u përballë suksesshëm me Perandorinë Ruse dhe me presionet e kërcënimet e ekonomike, politike e ushtarake të fqinjëve shovinistë dhe aleatëve të tyre të mëdhenj. Një shembull tjetër ishte edhe lufta e Finlandës së vogël kundër Perandorisë sovjetike-ruse…

Këtu edhe duhet kërkuar arsyeja dhe shkaku themelor i ndërhyrjes së NATO-s, e cila e “kornizoi” luftën e UÇK-së e të kombit shqiptar dhe e përfundoi atë me largimin e plotë të forcave pushtuese serbe nga ajo që quhej dhe përkufizohej si “krahina autonome e Kosovës”. Trevat e tjera mbetën të pushtuara dhe të copëtuara nga republikat e dikurshme të Federatës Jugosllave.

Po të kufizohemi edhe ne, vetëm në atë që nga Jugoserbia ishte definuar si “krahina autonome e Kosovës”, mund të themi, pa pasur frikë se gabojmë, se fitorja ishte e plotë. Forcat pushtuese serbe dhe administrata serbe ishin dëbuar tërësisht nga territori i Kosovës me kufijtë e imponuar nga Beogradi…

Vendosja e Kosovës nën kontrollin ndërkombëtar

Hileja iu bë Kosovës dhe kombit shqiptar me vendosjen e Administratës së OKB-së (UNMIK), e cila zëvendësoi administratën serbe me qëllim që të privoheshin fitimtarët e luftës nga e drejta për ta krijuar administratën e Kosovës dhe për ta qeverisur atë. Shkaktare e të gjitha konflikteve dhe luftërave në Iliri ishte Serbia. Këtë e pohojnë dhe “miratojnë” të gjitha vendet demokratike. Nëse ishte kështu, atëherë pse vendosej Kosova nën “tutelën” ndërkombëtare në vend se të vendosej Serbia luftënxitëse dhe përgjegjëse për shkatërrim e djegie të vendeve tjera dhe për krime, gjenocid e holokaust? Kur e kishin pyetur Kryetarin amerikan, Harry Truman, se për çfarë do të donte të mbahej mend ishte përgjigjur: “Ne mundëm tërësisht armiqtë tanë dhe i bëmë të dorëzoheshin. Më pas i ndihmuam të ngriheshin në këmbë dhe u mësuam demokracinë.

Pastaj i ndihmuam të bëheshin pjesë e bashkësisë së kombeve. Vetëm Amerika mund ta bënte këtë gjë” (Cituar sipas librit “Pushtet dhe parajsë” të autorit Robert Kagan, f. 119). Pse nuk u veprua kështu me Serbinë luftënxitëse, që u mund, u dorëzua, por nuk iu mësua demokracia dhe nuk u ndihmua të bëhej pjesë e bashkësisë së kombeve të qytetëruara!… Apo pse prapa Serbisë qëndronte Rusia e ndonjë vend tjetër i fuqishëm? Mospajtimet dhe divergjencat e faktorit ndërkombëtar për pavarësimin-shkëputjen e plotë të Kosovës nga Serbia ishin maksimale, por më kryesorja dhe më vendimtarja për luftën dhe për proceset e pa luftës ishte polarizimi dhe përçarja e brendshme, mungesa e unitetit politik e kombëtar!…

Vendosja e Kosovës shqiptare nën kontrollin ndërkombëtar e “problematizonte” shkëputjen dhe pavarësimin e plotë të Kosovës nga Jugoserbia… Hileja e këtij “misioni” ndërkombëtar u pa që në ditët e para. Krahas çarmatosjes së Ushtrisë Çlirimtare të Kosovës zhvillohej projekti për ndarjen e Veriut (gati një e katërta e territorit) nga Kosova! Forcat ushtarake franceze (me emblemën KFOR!) mbyllën urën që bashkonte Mitrovicën dhe Veriun. Ky ishte sinjal (nëse jo marrëveshje e fshehtë!) që të gjithë serbët e inkriminuar të vendoseshin në Veri, nga njëra anë, ndërsa shqiptarët nuk do të lejoheshin, për shkaqe sigurie(!), të ktheheshin në shtëpitë dhe pronat e tyre në pjesën veriore të Mitrovicës dhe në vendbanimet tjera në Veri! Për shqiptarët që kishin mbetur andej ose për shqiptarët që kishin “guxuar” të ktheheshin në shtëpitë e tyre rrugëve pa rrugë, në kundërshtim me “vullnetin” e forcave të KFOR-it francez dhe të strukturave kriminale serbe, u organizua terrori për vrasjen dhe dëbimin e tyre! Për ata që kishin dy bërthama në kokë mesazhi dhe projekti ishte i qartë: Veriu, me përkrahjen e pakursyer të KFOR-it, UNMIK-ut dhe OSBE-së (edhe organizata e shërbime tjera të “pa deklaruara!), po (ri)vendosej nën kontrollin e Serbisë!

Ky projekt, bashkë me “krijimin e enklavave serbe, që më vonë u bënë komuna e zona të mbrojtura(!), kishte për qëllim, siç u vërtetua e po vërtetohet përditë e më shumë, “bosnizimim” e Kosovës shqiptare, me qëllim të fundit: ndalimin e bashkimit (siç u ndalua formalisht edhe me kushtetutë!) të kësaj krahine me Trungun – shtetin e saj, Republikën e Shqipërisë, dhe mbajtjen e saj të lidhur pas qerres serbe!…

“Bosnjëzimi” i Kosovës

Projekti për “bosnjëzimin” e Kosovës shqiptare po shtyhej përpara me harbutri të paparë nga prania ndërkombëtare dhe nga qendra e qarqe të fuqishme ndërkombëtare, në bashkëpunim të ngushtë me klasën politike vendore! Logjika e presionit dhe shantazhit mbi të dobëtin po vepronte pamëshirshëm mbi Kosovën e lodhur nga robëria e gjatë dhe nga mizoritë e pushtuesit! Ushtria Çlirimtare e Kosovës ishte privuar nga drejtimi politik (eliminimi i LPK-së!) qysh gjatë Luftës! Menjëherë pas çlirimit (dëbimit të forcave pushtuese) UÇK-ja u la në “spontanitetin” e saj! Ai që u vetëquajt “kryekomandant” po bredhte nëpër Evropë, ndërsa Shtabi i Përgjithshëm ishte krejt jashtë “loje” dhe nën ethet e fitores! Harruan apo nuk e dinin fare, ata që kishin “përvetësuar” komandimin dhe drejtimin e UÇK-në, se lufta më e vështirë për Kosovën fillonte me të mbaruar Lufta! Komandanti i Përgjithshëm i UÇK-së, i “zgjedhur” gjatë kohës së bombardimeve, nuk përfillej ose nuk ishte i zoti ta kontrollonte UÇK-në e pas Luftës! Mbase, sipas mendjes së tij dhe eprorëve tjerë, lufta kishte përfunduar! Komandantët e zonave e të njësiteve ishin të ‘lirë” të silleshin e të vepronin sipas rastit e dëshirës! Për ndjekjen e njësiteve serbe (tashmë në rroba civile) nga Veriu as që mendohej!…

Kreu i LDK-së, që ishte këmbë e krye kundër Luftës Çlirimtare, me lejen e Millosheviqit-Serbisë, kishte dalë në Evropë të bënte fushatë kundër bombardimeve të NATO-s e tash nuk po kthehej! Ndërkohë, me vonesë, u kthye edhe “kryekomandanti” nga Evropa. Nuk vonoi e në Kosovë mbërrini, pasi mori “garancitë” e duhura, edhe kreu i LDK-së. Mirëpo, Qeveria e Përkohshme vazhdonte të bojkotohej nga kreu i LDK-së, I. Rugova, i cili duhet të mbahet si përgjegjësi kryesor për përçarjen politike dhe për dëmin e madh që pati populli shqiptar në Kosovë për shkak të kolaborimit të tij e të strukturave të LDK-së me pushtuesin dhe “bojkotimin” e Luftës Çlirimtare. Të dy “krahët”, ai i luftës dhe ky i kolaborimit, nuk ia dolën të merreshin vesh as pas mbarimit të Luftës për pavarësimin e plotë të Kosovës nga Serbia. Mirëpo, të njëjtit, kreu i krahut të LDK-së dhe kreu i krahut të Luftës, po merreshin vesh për bukuri dhe po i nënshtroheshin pa kushte UNMIK-ut, KFOR-it dhe qendrave që kontrollonin Kosovën! Klasa e vjetër politike, e brumosur me ideologji dhe frymë jugotitiste, dhe klasa e re “patriotike”, e trimëruar dhe harlisur me luftën fitimtare, vazhdonin t’i shpenzonin energjitë e tyre në grindje, sherre e përplasje ndërmjet vete, nga njëra anë, dhe duke i shërbyer me “besnikëri” pranisë ndërkombëtare dhe projektit të tyre për një“Kosovë autonome e multietnike”!…

Pra, nuk ia dolën të përmbushnin detyrën historike që shtrohej para tyre: bashkimin politik për shpëtimin e Kosovës shqiptare, duke i ofruar partneritet të fuqishëm pranisë ndërkombëtare dhe duke u bërë mur i pakalueshëm për projektin e “bosnjëzimit” të Kosovës dhe rikthimit të Serbisë në çfarëdo forme a mënyre qoftë. Prandaj, janë fajtorë e përgjegjës, kush më shumë e kush më pak, para kombit dhe para historisë… Kryetari (Presidenti) Alfred Moisiu e paralajmëronte këtë “fatkeqësi” në gazetën “Tribuna Shqiptare”, të datës 9 korrik 1999: “…në qoftë se politikanët shqiptarë në Kosovë, nuk do të jenë në gjendje të menaxhojnë, me aftësi dhe zgjuarsi situatën atje, qëndrimi i tyre mund të ketë pasoja… e rëndësishme është të dimë të merremi vesh njëri me tjetrin.

Përçarjet dhe mosmarrëveshjet vetëm na dëmtojnë. Ato u japin më shumë shanse kundërshtarëve tanë dhe paksojnë tonat”. Një muaj më vonë, në të njëjtën gazetë, Moisiu konkludonte se “Kosova e pavarur është tashmë e vetmja zgjidhje e pranueshme jo vetëm për shqiptarët, por në të njëjtën kohëmundësia më reale e zgjidhjes së problemit”. Në analizën e Tij, Moisiu e vë theksin te domosdoshmëria e marrëveshjes dhe unitetit politik… “Kjo arrihet vetëm duke qenë të bashkuar në qëllime. Ndryshe, duke u marrë me sherre të brendshme, jo vetëm nuk do të jemi në gjendje të ndjekim situatën dhe të drejtojmë problemet tona, por do të bëhemi të bezdisshëm edhe për miqtë tanë më të mirë”. Siç edhe u bëmë të bezdisshëm edhe për miqtë tanë!! “Shansi na ka ardhur duhet shfrytëzuar, vazhdon Moisiu. Këtë nuk e themi vetëm ne shqiptarët, këtë po na e thonë edhe miqtë tanë. Më shumë, më bukur dhe më hapur nuk kanë se ç’të na thonë. T’i urojmë vetes mend, urtësi, bashkim dhe fat, për të mirën e Kosovës, për të mirën e çështjes shqiptare”. Pra, miqtë tanë nuk ishin kundër shkëputjes dhe pavarësimit të plotë të Kosovës nga Serbia pas luftës (dy-tri vitet e para). Rasti më i mirë ndoshta ishte menjëherë ose përnjëherë me shkëputjen dhe pavarësimin e Malit të Zi nga Jugoserbia. Por, politikanët shqiptarë të Kosovës kishin shqetësime tjera më të “rëndësishme”!…

Shpallja e Pavarësisë

 Politikanët e pamend dhe injorantë, të shndërruar në inatçorë, grindavecë e lakmitarë, u bënë kërcënim për lirinë e fituar me aq mund, djersë, gjak dhe flijime! Ta linin përshtypjen se mendja u punonte vetëm për atë copë pushtet që u lëshonte UNMIK-u dhe për pasuri e lavdi! Nga politikanë e luftëtarë u kthyen në uzurpatorë e grabitqarë të pushtetit, pasurisë, lavdisë e lirisë që ishin fituar me përpjekjet e gjakun e mbarë një kombi! Politikanët e vjetër e të rinj (për të vjetrit s’ishte çudi) me zotërinjtë-pushtetarët “ndërkombëtarë” silleshin si pula të lagura, kurse me popullin e tyre si “luanë”!

Nuk patën ide dhe as u shkonte mendja të bënin projekte e plane për pavarësimin dhe shkëputjen e plotë të Kosovës nga Serbia dhe as për riorganizimin dhe ristrukturimin e një shoqërie dhe të një sistemi të rrënuar nga pushtimi e lufta me tendenca shfarosëse! Çdo gjë e donin për vete dhe për familjet, farefisin e tarafet e tyre! Nuk u shkonte nëpër mend se mijëra luftëtarë kishin mbetur keq: të papunë, të pastrehë e pa shkollimin-kualifikimin e duhur! Varfëria dhe korrupsioni po rriteshin. Shëndetësia, arsimi, drejtësia, siguria nuk po përmirësoheshin! Pasuria kombëtare dhe ajo pak ekonomi që kishte shpëtuar nga shkatërrimet e Serbisë po vidheshin, po kontrabandoheshin e po kollofiteshin me ligj e pa ligj me shpikjen e quajtur: AKM (Agjencia Kosovare e Mirëbesimit) dhe me rrugë e mënyra tjera ilegale! Kosova dhe pasuritë e saj po trajtoheshin si plaçkë lufte!! Shpresa e popullit shqiptar po vritej përditë!

Presioni për “bosnjëzimin” e Kosovës shqiptare dhe për lidhjen e saj me njëmijenjë fije me Serbinë po rritej!Presion i paparë për rikthimin e kolonëve serbë në Kosovë, nga njëra anë, dhe ikje në rritje e shqiptarëve nga Kosova, në anën tjetër! Për kthimin e shqiptarëve të shpërngulur as që bëhej fjalë! Po iknin nga vatra dhe vendi i tyre ata që ishin kthyer duke rrezikuar jetën nëpër mina! Ndjekja, arrestimi dhe dënimi i luftëtarëve të lirisë po merrte përmasat e gjuetisë së shtrigave, ndërsa politikanët e krahut të luftës, që i ishin bashkuar sundimit të ndërkombëtarëve, deklaratë: “askush mbi ligjin” dhe “ne i besojmë drejtësisë” i kishin kthyer në refren të tyre tugitës!

Në këto kushte shpërtheu revolta e madhe popullore… Shkas u bë mbytja e tre fëmijëve në Mitrovicë, por shkaku ishte gjendja e pashpresë për Kosovën. Këtu mori kthesën e vogël Kosova. Prania ndërkombëtare dhe qendrat ndërkombëtare të vendosjes u bindën përfundimisht se populli shqiptar nuk do të pranonte kurrë të mbetej me Serbinë në cilëndo formë a në cilindo variant. Prandaj, me urgjencë nisën bisedimet në Vjenë për statusin e Kosovës. Kuptohet që ndikimi amerikan ishte vendimtar. Por, projekti për “bosnjëzimin” e Kosovës sonë kishte bërë hapa para në terren në emër të “multietnicitetit” e me qëllim të deshqiptarizimit të Kosovës!

Edhe seleksionimi dhe përpunimi i njerëzve të krahut të luftës dhe “piketimi” i tyre për bisedime ishte bërë…  Kuptohet më të bindurit, më të pafatit dhe më të nënshtruarit ishin në “sofrën” e bisedimeve në Vjenë. Kujdes ishte treguar edhe për krahun e kolaborimit. Edhe nga ky krah nga servilët ishin zgjedhur më servilët dhe ata që bindeshin pa kushte… Menjëherë pas takimit të parë njëri nga këta puthadorët e skajshëm deklaroi me “pompozitet” se “Serbisë ia bëmë tetë me dy”! I njëjti tha edhe se “ne do të jemi gjenerozë me Serbinë dhe kërkesat e saj”! Tjetri thoshte dhe përsëriste si papagall se “po japim të dhimbshmen për ta marrë të këndshmen”, etj.

Kjo ishte “platforma” e grupit mjeran negociator, kjo ishte filozofia e kjo ishte logjika e negocimit me Serbinë! Ky grup mjaftohej me emrin “pavarësi’, sikur të ishin të gjithë pjellë e LDK-së, që edhe në kohën e pushtimit dhe të luftës ushqente e përhapte iluzione se Kosova ishte shtet i pavarur!Me këtë ekip negociatorësh askush nuk priste rezultate tjera: një Kosovë e pavarur, por e “bosnjëzuar” territorialisht, me një kushtetutë e sistem politik të dyzuar e të kushtëzuar nga pakica serbe (5%!) – Serbia, me një Mitrovicë të ndarë në dy komuna (!), me një Veri të kontrolluar nga Serbia, me një sovranitet të dyfishtë, etj.. Për ironi Kosovës edhe flamuri shtetëror iu imponua me ngjyrat e Bosnjës! Me këto “zgjidhje” e kushte të rënda Kosova shqiptare u shpallë më 17 shkurt 2008, me shumë vite vonesë, “shtet i pavarur, demokratik e sovran”!

Republika e Kosovës dhe pozita e saj ndërkombëtare

Plani i Ahtisarit për Kosovën, i pranuar krahëhapur nga klasa politike e Prishtinës, nuk u pranua, siç edhe pritej, nga Serbia. Ky plan nuk kaloi as në Këshillin e Sigurimit të OKB-së. Ky dokument, që rekomandonte super të drejta për pakicën serbe dhe për trashëgimin kulturore e historike “serbe” nuk u bë dokument ndërkombëtar. Për pasojë, ky dokument, Plani i Ahtisarit, nuk e obligonte Kosovën ta zbatonte atë, sidomos në pikat ku dëmtohej rëndë substanca e Pavarësisë dhe sovranitetit të Kosovës… Lëshimet e mëdha që kishte bërë grupi negociator i Kosovës ia kishin rritur oreksin Serbisë, e cila mbështetej hapur nga Rusia, edhe nga Kina. UNMIK-u i dalur boje u reduktua në një prani simbolike.

Një pjesë e mirëe tij u transformua në EULEX, që ishte misioni dhe dështimi më i madh i Bashkimit Evropian! Në intervistën e datës 14 qershor 2018 për Radion Dojçe Vele, Andrea Lorenzo Capussela, që ishte shef i kontrollit ndërkombëtar në Kosovë, ndërmjet tjerash deklaronte: “Po t’i shohësh ato për vitet para se të shkonte EULEX-i në Kosovë dhe më pas, atëherë sheh se shteti i së drejtës ka ngecur në vend, efektiviteti nuk rritet dhe kontrolli i korrupsionit është keqësuar. Ndërkohë që për të njëjtat periudha në shtete të tjera të Ballkanit shteti i së drejtës është përmirësuar pak po ashtu si edhe kontrolli mbi korrupsionin. Një paradoks, sepse BE-ja harxhoi 1,5 miliard dollarë për EULEX-in, misionin më të madh civil të organizuar ndonjëherë nga BE”.

Po provohej (eksperimentohej) në Kosovë! Në fakt, EULEX-i ishte vazhdimësi e UNMIK-ut. Aty ku e la projektin UNMIK-u do të duhej, “me energji e forca të reja”, ta vazhdonte misioni i BE-së! U vendosë edhe mbikëqyrja ndërkombëtare për “pavarësinë me kusht të Kosovës”! Vetëm aktorët e bisedimeve në Vjenë (grupi negociator) nuk ndryshoi pozitat! Përveç Ibrahim Rugovës, që kishte vdekur pa u shpallur pavarësia e Kosovës, të tjerët qëndruan të palëkundur, me gjithë dështimet e tyre, në krye të politikës së Kosovës, tash shtetit të Kosovës! Madje, paraqiteshin e silleshin edhe më të fuqishëm e vetëbesues! Tamam si etër (baballarë) të pavarësisë e të shtetit!

Për njerëzit që kuptonin diçka nga jeta e nga politika ishte e qartë se ky grupim politikanësh (kolaboratorë e “patriotë” të djeshëm) do ta hanin edhe pavarësinë e lirinë e kushtëzuar… Kurse, ata që besonin verbërisht në “udhëheqësit” e tyre besonin se pavarësia dhe sovraniteti do të bëheshin të plota! Ata besonin se edhe komunat dhe zonat e mbrojtura “serbe” do të zhbëheshin!… Racionalja dhe iracionalja po haheshin e po konfrontoheshin herë me zë e herë nën zë! Pjesë aktive dhe e zellshme e gjithë politikave dhe projekteve antishqiptare për “bosnjëzimin” e Kosovës ishin bërë shumica e medieve të shkruara dhe elektronike në Kosovë e që financoheshin, sponsorizoheshin e merreshin në mbrojtje nga prania ndërkombëtare dhe nga qarqe e qendra tjera jashtë Kosovës!…

Në disfavor të një Kosove shqiptare dhe plotësisht të pavarur nga Serbia ishte edhe gjendja kaotike në shtetin tonë AMË, në Republikën e Shqipërisë! Me një klasë politike kozmopolite, të korruptuar, të shitur e të kriminalizuar sa s’bën më, shteti shqiptar edhe pas një çerek shekulli nuk po e merrte veten! Ekonomia e rrënuar, përçarja politike (ndërpartiake), ndërkrahinore e ndërfetare, e financuar, e sponsorizuar dhe e stimuluar nga qeveri, qarqe e shërbime të huaja, po lulëzonte si rrallëherë! “Në këtë tranzicion, shkruante në komentin e saj gazeta elektronike, “Sot News”, e datës 25.12.2013, çfarë pamë dhe çfarë realizuam? Pamë se si politika me grykësi të pangopur u turr për pushtet e për pasuri dhe me të famshmen shpërndarje e privatizime të pasurive vodhi, grabiti dhe abuzoi me to dhe me gjakun, mundin dhe djersën e popullit që i kishte krijuar ato; nën maskën e lirisë morën revanshin liritë negative dhe egoizmi negativ i uzurpimeve, kërcënimeve, dhunës e krimit, të trafikimit të qenieve njerëzore, të drogës, bixhozit, të përgjegjshmërisë dhe pandëshkueshmërisë dhe të ligjërimit të çdo lloj mjeti për pasurim të shpejtë. Ligji dhe drejtësia u prangosën në letër dhe ligjin e bëri e paligjshmja, e palejuara dhe drejtësinë e bëri padrejtësia, politika, korrupsioni dhe paraja”.

Kundërshtarët dhe armiqtë e kombit shqiptar e kuptonin më mirë se shqiptarët dhe miqtë e tyre se defaktorizimi i Kosovës dhe dobësimi i pozitës së saj bëhej më së miri duke goditur në Tiranë… Ashtu edhe bënë. Që nga viti 1989 nuk e lanë popullin shqiptar në Republikën e Shqipërisë të shikonte një ditë të bardhë! Edhe atje, në Tiranë, në sinkron me Prishtinën, një pjesë e medieve po bënin me përpikëri dhe “profesionalizëm” punën e kundërshtarëve dhe të armiqve të kombit tonë e të çështjes shqiptare!

Në Kosovë që nga viti 1981 (sidomos), kurse në Tiranë që nga viti 1990, krah i fortë i forcave reaksionare dhe antishqiptare u bë edhe kleri fetar (pjesa dërrmuese) që financohej e po financohet e drejtohet edhe sot nga qendra të huaja kryesisht antishqiptare. Një shërbim të veçantë kësaj gjendjeje dhe këtij projekti antishqiptar po i bënte edhe shtresa e të burgosurve politikë dhe luftëtarëve të lirisë me heshtjen ose “pajtimin” në heshtje! Kjo kategori shoqërore e kombëtare, elita e saj, nuk pati guximin politik e intelektual dhe shpirtin e kundërshtimit, aq të domosdoshëm, në partitë ku bënte pjesë, në Kuvend dhe institucione tjera politike e shtetërore!!…

Projekti për “bosnjëzimin” e Kosovës shqiptare, me ndonjë përjashtim, nuk u kundërshtua as nga inteligjencia! Akademia e Shkencave dhe Arteve e Kosovës, e themeluar nga Jugoserbia (LKJ-ja) dhe e “përshtatur” me kushtet dhe rrethanat e reja nuk doli asnjëherë nga korniza partiake e LDK-së! Se në ç’gjendje është Akademia tregon edhe raporti i tetorit të vitit 2018, që organizata “Integra” ka prezantuar para Komisionit Parlamentar për Arsim, pas hulumtimit të bërë në Akademinë e Shkencave… Sipas Kushtrim Koliqit, nga “Integra”, “ASHAK-u është në gjumë dhe nuk është llogaridhënës… të gjeturat në këtë hulumtim janë brengosëse dhe neveritëse… kjo akademi ka qenë më produktive në kohën e Millosheviqit se tash. Kur një institucion si Akademia e Shkencave është në këtë gjendje çka presim ne prej institucioneve të tjera”, thotë Koliqi. Kurse, autori i këtij hulumtimi, Shkëlzen Gashi, ka thënë se “Akademia nuk ka asnjë projekt të rëndësishëm për vendin. Shumica e librave të botuara nga Akademia janë vetëm ribotime dhe shumica prej tyre vetëm në gjuhën shqipe”. Pa koment!

 Krijimi i komunave “serbe” në Kosovën shqiptare

Puna e parë, me përparësi e urgjencë, e institucioneve të shtetit të sapo shpallur të Kosovës, që kontrolloheshin qind për qind nga ata që negociuan (pranuan) “bosnjëzimin” e Kosovës, ishte krijimi i komunave “serbe”! E nisën me pesë e i bënë dhjetë! Ka shenja se mund të bëhet edhe ndonjë komunë nga këta që po ia marrin frymën Kosovës shqiptare! Komuna e parë “serbe” u krijua aty ku nuk kishte asnjë problem, në zemër të komunës së Vitisë me miratimin dhe nënshkrimin e një kryetari të mjerë, që ishte dorëzuar para presionit dhe shantazhit të “udhëheqësve” të tij partiakë! Zbatimi i Planit të Ahtisarit po niste në Viti e jo në veri, ku kishte probleme të mëdha në vendosjen e sigurisë, rendit, rregullit, qeverisjes dhe ligjshmërisë e kushtetutshmërisë! Me këmbëngulje e fanatizëm të paparë po zbatohej plani i Ahtisarit që nuk ishte pranuar nga Serbia! Dhe atë, po zbatohej vetëm në territorin që kontrollohej nga qeveria e Kosovës, por jo në Veri!

Naivitet, padituri apo politikanë të korruptuar, të shitur e të shantazhuar?! Krijimi i këtyre komunave “serbe” krijoi avantazhe të mëdha për Serbinë, e cila sa vinte e shtonte fushatën dhe presionin e saj diplomatik, ekonomik, politik e me rrugë tjera kundër Kosovës! Lëshimet e pa fund të Kosovës po e trimëronin Serbinë. Njohjet e Kosovës nga shtetet tjera në njëfarë mënyre ndaluan pas njohjeve të para “euforike”! Shtetësia e Kosovës po sabotohej edhe nga brenda! Në krye të Kosovës i erdhi radha të “zgjidhej” kryetar (president) njeriu pro serb e pro rus, B. Pacolli! Ky njeri edhe sot mban postin më të rëndësishëm pas kryeministrit, postin e ministrit të jashtëm! Si ky, por më pak të njohur, janë me shumicë në partitë politike, në institucionet shtetërore, në medie, në arsim, drejtësi, polici, e kudo! Në Kosovë as pas pavarësisë nuk pati drejtësi tranzicionale… Salto mortale!

Rinisja e negociatave me Serbinë për Kosovën në Bruksel

 Politikat dhe projektet antishqiptare u shtuan me hapjen ose rinisjen e negociatave me Serbinë në Bruksel për Kosovën! Ky ishte lajm i keq për pozitën ndërkombëtare të shtetit të Kosovës dhe për sovranitetin e saj të kushtëzuar! Për fat, në kohën e defaktorizimit të Republikës së Kosovës erdhi edhe një lajm i mirë: Gjykata Ndërkombëtare e Drejtësisë i dha plotësisht të drejtë Kosovës që kishte shpallur pavarësinë e saj… Kjo ishte ngjarje e dorës së parë që legjitimoi dhe vulosi shpalljen e Pavarësisë. Ky opinion, ose mendim i Gjykatës, që ishte përgjigje në pyetjen e Serbisë, e përmirësoi pozitën ndërkombëtare të Republikës së Kosovës dhe e vulosi Pavarësinë. “Shpallja e Pavarësisë së Kosovës, tha GJND-ja, është plotësisht në përputhje me Rezolutën 1244, me  Kornizën Kushtetuese dhe me të drejtën ndërkombëtare”. Me këtë opinion edhe Rezoluta 1244 u deklarua e vdekur…“Opinioni i GJND-së i dha fund betejës ligjore të Serbisë dhe pretendimeve serbe duke e bërë të qartë për të gjithë botën”, siç do të shprehej ministri i Jashtëm i asaj kohe i Francës, Bernard Kushner, se “tani është e qartë për të gjithë botën se pavarësia e Kosovës është e pakthyeshme, pavarësisht se si ndihet njëra palë apo tjetra”. Apo ashtu si do ta përcaktonte sekretaresh e Shtetit, Hillary Clinton, se: “GjND-ja vendosi për pavarësinë e Kosovës, e cila e vizitoi Prishtinën në vjeshtë si provë e përkushtimit amerikan në Ballkan e Kosovë”, shkruante Elida Buçpapaj, më 31 dhjetor 2010, në VOAL (Zëri i Shqiptarëve).

Mirëpo, si për inat të këtij OPINIONI të GjND-së, krerët e Republikës së Kosovës e ringjallën Rezolutën 1244 dhe e bën Republikën e Kosovës me “FUSNOTË”! Kësaj radhe goditja iu dha shtetit të Kosovës mu në zemër nga drejtuesit e saj! Bota mbeti gojëhapur nga ky “gjenerozitet” dhe lojalitet i klasës politike të Prishtinës ndaj Serbisë, që kishte kryer krime monstruoze, kishte bërë gjenocid e holokaust në Kosovën shqiptare! Akoma nuk ishte tharë mirë gjaku i viktimave të Serbisë, era shkrumb i vinte ende Kosovës! Por, krerët e “krisur” nuk ndaleshin! Revani i tyre ishte i papërmbajtshëm!

Të gjendur me “shpatën” e raportit të Dik Martit (BE-së) mbi kokë (pjesa “patriotike” e politikës) dhe duke qenë me hipotekën e kolaboracionistit të djeshëm në shpinë (pjesa e vjetër jugotitiste e politikës) politikanët dhe krerët e shtetit të Kosovës vazhduan ta degradonin Pavarësinë dhe sovranitetin e Kosovës me marrëveshjet që nënshkruanin në Bruksel! Marrëveshja e parë u nënshkrua nga Hashim Thaçi, kurse marrëveshja e dytë nga Isa Mustafa! Ndërhyrja e padukshme e ndonjë miku të fortë në Gjykatën Kushtetuese të Kosovës e rrëzoi marrëveshjen që ishte në kundërshtim me Kushtetutën e Republikës dhe me vetë sovranitetin dhe pavarësinë e saj!

Megjithatë, Serbia dhe miqtë e saj këmbëngulin që marrëveshja të zbatohet siç është nënshkruar në Bruksel… Me këto marrëveshje të nënshkruara nga krerët e Republikës së Kosovës, Serbisë i hapej rruga për krijimin e një “Serbie të vogël”, një minishteti serb në Republikën Shqiptare të Kosovës! Parakushtet për një entitet të tillë serb tashmë ekzistonin! Ishin krijuar dhjetë komuna “serbe” e dhjetëra zona të mbrojtura “serbe” në Kosovë! Këtyre komunave e zonave u ishte lënë në administrim (me kufij kadastralë e administrativë) rreth 30 % e territorit të Republikës së Kosovës! Një çmenduri, do të thoshte dikush. Më shumë se kaq: një tradhti e madhe, thotë ndokush sot, e më shumë do të thonë nesër. Ata që kishin hapur këtë hulli nuk po ndaleshin me kaq! Mbase nuk i linin “padronët” të ndaleshin!

I njëjti brumë e i njëjti grup politikanësh e qeveritarësh pranuan si pa të keq krijimin e Gjykatës Speciale për dënimin e luftës së UÇK-së dhe të kombit shqiptar me “votën e lirë” të Kuvendit të Republikës! Arsyetimi për ta themeluar këtë gjykatë, sa raciste aq antihistorike, ishte sa absurd aq idiotesk: “Më mirë ta bëjmë ne sesa të bëhet nga Këshilli i Sigurimit, ku është edhe Rusia”, thoshte kryeprotagonisti i themelimit të kësaj Gjykate! Për ta votuar Gjykatën Speciale antishqiptare u shantazhuan e dhunuan burra e gra deputetë! U dhunua Kuvendi i Republikës! U dhunuan krenaria dhe ndërgjegjja e një kombi që luftoi për lirinë e tij! O tempora, o mores!

Presion, shantazh e dhunë e paparë u ushtrua edhe për ratifikimin e marrëveshjes së kufirit me Malin e Zi, me të cilën Kosovës i shkëputeshin 8 200 hektarë tokë! E njëjta klasë politike, e njëjta logjikë, i njëjti rezultat! Kjo qeverisje arbitrare e autoritare dhe kjo qeverisje e korruptuar dhe kriminalizuar, që kishte e vazhdon ta ketë mbështetjen e qarqeve e qeverive jo fort miqësore për Republikën e Kosovës, prodhoi zhgënjim e dëshpërim masiv… Shumica e të rinjve dhe e popullatës shqiptare kërkon rrugë e shtigje për të ikur nga shtëpitë dhe vendlindjet e tyre! Nuk ka statistika të sakta, sepse këtyre qeverive e tarafeve nuk u interesojnë statistikat për shqiptarët e shpërngulur (!), por mund të them pa frikë se po ekzagjeroj, që gjysma e popullatës shqiptare është shpërngulur tashmë për këto gati njëzetë vjet lirie e 11 vjet pavarësie! Më shumë të shpërngulur shqiptarë pas luftës se para saj! Kurse këta vazhdojnë të qeverisin e shkarravitin këtë vend pa mos iu skuqur faqja!…

Vetëkënaqësia me transformimin e FSK-së dhe me  taksën 100 %

Miratimi i ligjeve për transformimin e Forcës së Sigurisë dhe vendosja e taksës 100 % për mallrat e Serbisë dhe të Bosnje-Hercegovinës po përjetohen si (vetë)përmbushje e vetëkënaqësi e një shkalle të lartë dhe po shiten si të arriturat më të mëdha të viteve të Pavarësisë… Këto dy veprime të institucioneve të dominuara e më shumë të kapura nga grupi i “patriotëve” (të mbështetura nga LDK-ja) janë kryesisht rezultat i dështimeve të qeverisjes së këtij grupi brenda e jashtë sesa rezultat i një logjike dhe politike konsekuente shtetërore! Me këtë koalicion qeverisës, njësoj si edhe me qeverisjet e mëparshme, defaktorizimi i Republikës së Kosovës vazhdoi dhe u thellua deri në atë shkallë sa s’mbante më!

Shteti i Kosovës ishte buzë falimentimit! Fushata e Serbisë dhe aleatëve të saj, ndërhyrjet dhe prania në rritje e Serbisë në Kosovë, po e shkërmoqnin sistemin dhe shtetin… Tërheqja e njohjeve, dështimi i pranimit në Interpol dhe në UNESCO, etj., nga njëra anë, dhe lidhja e Serbisë këmbë e krye me Rusinë, në anën tjetër, sikur e “kthjellën” klasën politike që po sundon Kosovën me arbitraritet e autoritarizëm! Edhe miqtë tanë të mëdhenj (dikush thotë të përhershëm e të përjetshëm!) u bindën se Serbia nuk mund të ndahet-shkëputet nga Rusia! Bënë mjaft përpjekje e investime për ta joshur Serbinë, por të gjitha shkuan huq! Janë edhe këta faktorë që shpjegojnë “dritën e gjelbër” që mori Kosova për transformimin e FSK-së dhe për vendosjen e taksës…

Këto masa e veprime të Qeverisë së Kosovës patën mbështetjen e të gjitha partive kuvendare dhe të një populli mbarë. Çështja është se a janë të mjaftueshme këto masa e veprime ad-hoc të qeverisë për të siguruar e garantuar pavarësinë dhe sovranitetin e Republikës? Jo, nuk janë të mjaftueshme. Për të dëshmuar se jemi shtet i pavarur dhe sovran do të duhej të ndërmerreshin edhe një varg masash të tjera kundrejt Serbisë. Taksa është shumë e vonuar. I vonuar është edhe transformimi i FSK-së ose themelimi i forcave të armatosura. Se jemi vonuar po e thotë edhe njeriu më përgjegjës (fajtor) për këtë vonesë! Le që jemi vonuar, por ka shenja se po vonohemi përsëri! “Dhjetë vjet, thonë qeveritarët, na duhen për përmbylljen e transformimit, krijimin e ushtrisë së Kosovës” në kohën që Serbia kishte gjithë atë armatim të paprekur dhe po shpenzon milionat edhe sot për armatim! Shumat e parave që po ndahen për FSK-në janë qesharake! Ato para nuk do të mjaftonin as për kulturë e lëre më për mbrojtjen e vendit…

Vendoset taksa 100 %, kurse jo më larg se 2 km nga Prishtina, në Graçanicë, edhe sot funksionojnë e veprojnë organet e administratës serbe, të organizuara dhe të varura nga Serbia! Dhe jo vetëm në Graçanicën tonë, por edhe në qendra të tjera të Republikës së Kosovës!

Politikat ekonomike (nëse ka politika ekonomike!) të Qeverisë bëhen dhe zbatohen me logjikën e hajdutëve të pyjeve… Ata i presin pyjet e Kosovës e pastaj, për të humbur gjurmë, i djegin! Ndërsa Qeveria së pari i vjedhë e i rrënon ndërmarrjet publike e pastaj i nxjerr në pazar: kush sa jep! Vendimi i fundit me këtë logjikë është ai për privatizimin/shitjen e PTT-së, të cilën e kanë zhvatur, plaçkitur e mbytur në borxhe! Tash duhet falur edhe këtë pasuri kapitale të Kosovës! Këtë fat pati edhe rrjeti i shpërndarjes i KEK-ut! Ishte një prej kontratave më kriminale. Këtë fat pati edhe “Trepça” dhe gjithë ekonomia e pasuria e Kosovës shqiptare!

Mos e fajësoni Amerikën për dështimet tuaja!

ShBA-ja në Kosovë është bërë referencë për mirë e për keq! Të gjitha të arriturat dhe fitoret e popullit shqiptar në Kosovë i faturohen “mikes së përjetshme”, Amerikës… Njësoj edhe për të gjitha politikat, qëndrimet, projektet, marrëveshjet dhe vendimet e dëmshme politikanët e Kosovës fshihen pas Amerikës, duke aluduar e duke deklaruar hapur se “kështu e ashtu kërkonte, porosiste a rekomandonte Amerika mike”! Fshehja pas Amerikës për të gjitha dështimet nuk është e ndershme… E ku ta gjejnë ndershmërinë këta politikanë?! Këtë po e bënë kjo klasë politike për ta ruajtur “simpatinë” dhe përkrahjen e elektoratit e për t’i ruajtur pozitat, pasuritë dhe privilegjet e fituara në rrugë e me mënyra të paligjshme!

Amerika e ka ndihmuar luftën e UÇK-së dhe të kombit shqiptar në çaste të vështira, por jo të pashpresë. E kemi thënë më lart se ndërhyrja e NATO-s, me insistimin e Amerikës, ishte bërë edhe për ta “kornizuar” luftën çlirimtare të kombit shqiptar dhe çështjen shqiptare… Sidoqoftë, kombi shqiptar i është mirënjohës Amerikës dhe përkrahjes së saj. Këtu nuk ka dilema.

Por, pa sakrificën shqiptare as NATO-ja s’do të ndërhynte… “Nuk mund të kërkojmë, shkruante kryetari Alfred Moisiu, që djelmoshat e Amerikës dhe të Evropës të sakrifikojnë pa qenë të gatshëm ne, të parët, të sakrifikojmë për të drejtat tona”. Krahina autonome e Kosovës, e pushtuar nga Serbia, u çlirua tërësisht. Kjo ishte fitore e plotë për Kosovën me kufijtë që kishte imponuar Beogradi. Është përgjegjëse/fajtore klasa politike shqiptare (pa përjashtuar praninë ndërkombëtare) që nuk e kapitalizoi në dy-tri vjetët e para (vitet më të mira) shkëputjen e plotë nga Serbia dhe shpalljen e Pavarësisë! Për fajin kryekëput të kësaj klase politike (qëndrimi i UNMIK-ut dhe disa vendeve nuk duhet të na habiste…) Kosova nuk u shkëput nga Serbia menjëherë pas luftës, nuk u bashkua me shtetin e saj AMË dhe as nuk u shpall shtet i pavarur (me kushtëzime!) deri në vitin 2008!

Kjo klasë politike nuk dëshmoi pjekurinë që priste populli shqiptar! Ajo ra në provimin e historisë! U përfshin nga dalldia e fitores, nga lakmia për para e për pushtet! “Vullnetet e ndërgjegjes së re, do të thoshte Jakov Milaj në librin e tij, ‘Raca shqiptare’, që ishin të domosdoshme për t’i dhënë jetë një shteti të pavarur jo vetëm politikisht, por edhe shpirtërisht, nuk u krijuan dot”. Amerika dhe miqtë tanë prisnin më shumë nga Kosova dhe klasa e saj politike… Amerikës nuk i pëlqenin “allishverishet” e kësaj klase politike me UNMIK-un dhe me Serbinë. Kur politikanët dhe qeveritarët e Kosovës menduan ta krijonin një Kuvend me dy dhoma (një dhomë për pakicat, sidomos atë serbe!) ndërhyri Amerika dhe nuk lejoi. Ndërhyrja e Amerikës ishte pa diplomaci (u detyrua nga pazaret që bënte kjo klasë politike në Bruksel) dhe e drejtpërdrejtë edhe kur u bë marrëveshja për drejtësinë në Bruksel: “Kujdes, tha Amerika publikisht, se po krijoni një republikë serbe”!

Si mund ta thotë një shtet, – fuqia më e madhe botërore, – ndryshe? Më qartë e më hapur se kaq s’bëhet e s’thuhet. Amerikën e “fajësonin” edhe për marrëveshjet në Bruksel! Amerika u “fajësua” edhe për marrëveshjen e kufirit me Malin e Zi! Amerikën po e “fajësojnë” edhe për taksën 100 %! Ata që po kërkojnë t’i hiqet taksa Serbisë po fshihen pas “kërkesës” amerikane për heqjen e kësaj takse! Jo zotërinj qeveritarë! Po t’i bënit detyrat e shtëpisë siç duhej e siç ia kërkonte interesi edhe Amerikës, Kosova tash do të festonte 15 a 16-vjetorin e pavarësisë dhe sot do të ishte në pozitë shumë më të mirë ndërkombëtare, por edhe e konsoliduar mirë përbrenda: pa komunat e zonat e mbrojtura “serbe”, pa Veriun e ndarë, pa këtë korrupsion e kriminalitet, me ekonomi dhe stabilitet solid… Mirëpo, ju zotërinj kishit “objektiva” dhe interesa të ndryshme nga ato të Kosovës! Prandaj, është koha t’i thirrni mendjes e të ktheheni në shtratin e interesave të Kosovës dhe të kombit shqiptar, nëse nuk është bërë vonë, ose të tërhiqeni e ta lini të qetë Kosovën dhe popullin e saj shqiptar! Kjo e dyta do të ishte më e mira për ju dhe për Kosovën shqiptare. Defaktorizimi i mëtejmë i Kosovës është interes vetëm i Serbisë…