Sali Bislimi, drejtor i zyrës ligjore First-consulting.ch dhe Zërit Perëndimor të Kosovës

Dhomat e Specializuara të Kosovës, përgjegjëse për gjykimin e ish-çlirimtarëve të vendit, u krijuan me nxitim dhe me detyrim nga Qeveria e Kosovës.
Si mund ta imagjinojmë në fakt legjitimitetin e një drejtësie të “shpërngulur” në Hagë, duke ditur se ajo u krijua pas raportit të Dick Marty-t që bënte akuza serioze për të ashtuquajturin trafik organesh, i cili nuk është vertetuar.
Rendi juridik ndërkombëtar sigurisht që ka pasur mundësinë të krijojë këtë lloj tribunali special, veçanërisht gjatë gjyqeve të Nurembergut në fund të Luftës së Dytë Botërore. Megjithatë, ndryshe nga Dhomat e Specializuara, gjykata ndërkombëtare e Nurembergut e mori legjitimitetin e saj nga vullneti i shteteve ndërluftuese që fituan luftën, për të ndjekur abuzimet e kryera nga ish-zyrtarët nazistë fajtorë në veçanti për gjenocidet. Ajo iu përgjigj imperativave të drejtësisë dhe dëmshpërblimit moral në lidhje me popujt e sakrifikuar duke ndjekur penalisht torturuesit e tyre të kohës.
Qëllimi i Dhomave të Specializuara është krejt tjetër dhe i kundërt, pasi ata administrojnë drejtësi penale kundër ish-pjesëtarëve të UÇK-së, përfshirë edhe presidentin Thaçi, pasi kanë punuar për pavarësinë e një vendi kundër okupatorit serb dhe kanë mbjell substancën e një shteti demokratik të njohur nga shumica dërrmuese e bashkësisë ndërkombëtare. Me fjalë të tjera, a është e drejtë dhe politikisht e mbrojtshme që një institucion gjyqësor i lindur nën presionin e disa shteteve të gjykojë njerëz që mishërojnë vetë ekzistencën e shtetit të tyre? Pra, gjykimi i presidentin Thaçi është të vihet në pikëpyetje legjitimiteti politik dhe ekzistencial i vetë Kosovës, si shtet juridik i njohur ndërkombëtarisht.
Kur Marshall Pétain, ish-president i Këshillit Francez nën pushtimin gjerman të viteve 1939-1945, u dënua me vdekje për tradhti të lartë me armikun, më pas u ndryshua në burgim të përjetshëm, gjykimi i tij iu bind një logjike drejtësie të brendshme dhe jo të jashtme. Petain u dënua nga kolegët e tij, Gjykata e Lartë e Drejtësisë, në Francë dhe jo nga një juridiksion artificial dhe i huaj.
Për më tepër, drejtësia e dhënë në Hagë ka të bëjë vetëm me ish-çlirimtarët kosovarë, me përjashtim të liderëve politikë serbë, është krejtësisht arbitrare, sepse bën të paqëndrueshme nga pikëpamja e trajtimit të barabartë. “Vae victis” ose mjerë për të mundurit shpreh shprehjen latine, humbësit e një lufte janë gjithmonë në mëshirën e fitimtarëve. Në rastin konkret, më mirë do të ishte “mjerë fitimtarët”, në përpjesëtim me ecurinë e gjyqeve të ish-çlirimtarëve të një populli që nuk e kupton këtë parodi të drejtësisë ndërkombëtare.
Hero të vendit tim festa e 28 Nëntorit pa ju është e zbehtë.
Liri Çlirimtarëve!!!