XHEVDET BAJRAJ

Paramendoni jetën në atdhe
ku duart e politikanëve të korruptuar janë të gjata
sa hijet e mëngjesit
Nëse nuk ndryshojnë gjërat
kjo do të thotë
se ne si popull nuk kemi nevojë për demokraci
por për një psikiatër të mirë
Mua më dhimbsen nënat tona
janë si zogjtë e plakur në kafazin e kraharorëve tanë
që për shkak të moshës
nuk kanë mundur të emigrojnë me tufën e vet
dhe tani janë të detyruara të hanë
nga duart e këtyre njerëzve
qofshin ata edhe kriminelë

NJË GRUA QË KISHTE DASHURUAR SHUMË

Një grua e shndërruar në një grusht dheu
ende e mban mend
që dikur kishte dashuruar shumë
aq shumë
sa tani nga ajo
në një fushë pa Zot
mbinë lule
Nganjëherë
por vetëm nganjëherë
kafshët u afrohen
i nuhasin ato
e dridhen
pastaj e lëshojnë një zë
të dhimbshëm
si në ditën e parë të botës

MAJA E VETMISË

Diku në dhé të huaj
fusha e kujtimeve çel lule me fytyra njerëzish
nën peshën e dashurisë
dhimbjes vetmisë
nën peshë malli njerëzor
në emër të lirisë
bredh nëpër botë
si porosi në shishe mbi fshehtësi oqeani
kërkon yllin në qiell drurin në tokë
kërkon dorë njeriu ta shpalosësh mallin
ta shpalosësh dhimbjen palë-palë
ti
i madhi
i urti baba
rri majë vetmie
si majë thike
pret diellin e Kaçanikut
si lule mëngjesi vesën ta shkundë