Ragip Gjoshi

Ëndërr e prerë e Patrikut të lirikave

(Adem Gashit në ditën e vdekjes)

1.

Paska marrë udhëtimin e fundit Adem Gashi

Paska braktisur Lagjen e Shkrimtarëve

Ai është gjallë, vdekja s’është fjalë e tij e fundit

Ai i këndoi guximit, lavdisë dhe lirisë

Ai qëndroi përballë stuhive e furtunave

Ai kapërceu labirintet e moteve të jetës

Ai me penë u bëri ballë vetëtimave të moteve

Ai fjalëzgjedhuri – mjeshtri i vargut shqip

Ai që ndjeu dhimbje për Vdekje t’Migjës

Paska kaluar në faqen e stinën tjetër të jetës!

Lajmi i kobshëm ma shpalosi kujtesën e Ditarit të jetës

Kur në kafenenë e tij të pëlqyer Edi 2 rrinim ballë për ballë

Zbraznim kupa e trazonim halle

Shprushnim ëndrrat e fillores në Komoran

Kujtimet për mësuesin e poetin Ymer Elshani

Për Normalen e universitetin e katundarëve

Përmendim edhe prangat që na i kishte vënë shekulli

Edhe kur bridhnim kuturu dhe mbanim orë letrare

Edhe kur ëndërronim të bëheshim si Naimi e Migjeni…

E sot qenka këputur ëndrra e Patrikut

Pëllumbi i këngës iu paska bashkuar janarëve

Janarit iu shtua dhe një dhembje e madhe

Janari këputi një ëndërr, këputi poezinë e djegur

Po Ademi hyri pa ombrellë në panteonin e lirikëve.

2.

Kthimin e ka nëpër raftet e bibliotekave

Ai që në rrebeshe nuk ishte zog i vetmuar

Ai që në letër vizatonte autoportretin

E kur ishte zë i vetëm bëhej vetë këngë

Vargjet më erdhën me ritme të dhimbjes

Një lis qëndrestar përballë furtunave qenka rrëzuar

Rrëzë maleve të Drenicës, Nekoci është pikëlluar

Atdheu i letrave u mbush me dhimbje letrare

Janari i dhimbjeve u pikëllua me kujtesë krenare

Për poetin që maste në shpirt peshën e çdo fjale…

3.

Ai që me këngë dëshmorët i çonte në këmbë

Ai që nëpër lirika e në prozë robërinë ka shemb

Ai që në rreshta të UÇK-së Ademin vendosi në ballë

Ai që la këngë e fjalë, me letërsi mbetet i gjallë…

Vargjet amanet, sofër buke e të uriturve për lirikë

Fjala e poetit ushqim në ëndërr, ankth dhe shpresë

Siç dritëroi vetë dhe në errësirë të Natës së gjatë

Këngën kishte pushkë e ngrehur e varr i hapur

Një jetë drejt lirisë e drejt (ri)lindjes…

Asnjëherë kurrizpërkulur, asnjë gjëmë prej tij

Asnjëherë gurrështeruar, as Lum i vdekur

Lum poeti çfarë vdekje, kurrë vargpërndjekur

Vargmalet e Drenicës ndien dhimbje për poetin

Kosova hyjnore varrosi të pavdekshmin e vargut

Shqiptaria ndjeu dhimbje për Patrikun e lirikave!

Drenicë, më 16 janar 2024

Poshtëshënim:

Pas njoftimit të mikut tim Berat Dakaj në “Facebook” për vdekjen e Adem Gashit dhe pas kumtit nëpër medie për ikjen e kalorësit të fjalës artistike, artistikisht shpreha dhimbjen për robin e lirikave që paska ndërruar jetë e fituar pavdekësinë mes nesh!