DONIKA GASHI

ËNDRRA E NJË GRUAJE

Gjithmonë e dashuruar
Në njeriun e fortë e të fuqishëm
Në të pashmin mbështjellë me ngjyra stinësh gjithë sharm
Në burrin që qesh me mua e për mua qan
Në të mirin, në më të bukurin djalë.

E dashuruar përherë
Në të dashurin plot mirësi, butësi e mençuri
Atë që dhe deti e ka zili për thellësinë e mendjes së tij.

Ah! Sa e dashuruar jam!
Në njeriun që për mua rrokullis dhe malet
Që botën të vogël ma bën sa një yll majë gishti
E trupin lart në qiell ma dërgon me puhizën e fundit të para agimit.

Ai nuk ma trazon shpirtin udhëve të të dëshpërimit
As kthinave të gënjeshtrës,
As momenteve të pendimit.
Në errësirën time më sheh veç si rrezullim drite
Jam muzë e tij!
E vetmja dashuri.
E vetmja dhimbje.

Ai nuk pranë të bëjë çdo gjë! Çdo gjë!
Nuk lë gjë pa bërë për mua.

E dashuruar! Ah!
Gjithmonë e dashuruar
Në burrin që nuk e njoha
Kurrë.