Gazetari dhe shkrimtari nga Beogradi Tomislav Markoviq ka dalë me disa të dhëna që do ta shqetësojnë presidentin serb Aleksandar Vuciq.

Ai në një analizë të tij të publikuar ne mediat serbe ka thënë se Serbia do të humbasë rreth një milion e gjysmë banorë në tre dekadat e ardhshme, numri i qytetarëve do të bjerë në 5.2 milionë.

E megjithatë, sipas tij, ‘ideologët kombëtarë dhe politikanët e krahut të djathtë nuk heqin dorë nga misioni i tyre i betuar. Aleksandar Vuçiq, përmes Aleksandar Vulin, shpall krijimin e botës serbe, me mjete disi më të moderuara se ato të luftës’.

Ai thotë se kur ëndërroni për një ‘Serbi të Madhe’ dhe i nënshtroni të gjitha prioritetet e vërteta të shoqërisë ndaj asaj ideje monstruoze, përfundoni me një Serbi të zbrazët.

“Enti i Statistikave të Republikës (RZS) ka publikuar projeksione demografike aspak optimiste për periudhën 2022-2052. Sipas parashikimeve të RZS, Serbia do të humbasë rreth një milion e gjysmë banorë në tre dekadat e ardhshme, numri i qytetarëve do të bjerë në 5.2 milionë. Kështu duken parashikimet sipas të ashtuquajturit skenar të mesëm, ndërsa disa të tjera janë edhe më pesimiste, sipas tyre në Serbi në vitin 2052 do të jetojnë rreth 4.7 milionë banorë. Rritja negative natyrore në kombinim me emigracionin masiv do të çojë në zbrazjen graduale të vendit. RZS parashikon se procesi i migrimit të brendshëm do të vazhdojë, kështu që gjysma e popullsisë do të jetojë në pesë qytete të mëdha, ndërsa shumë pjesë të vendit thjesht do të shkretohen. Sipas gjetjeve të tyre, më shumë se tre të katërtat e bashkive dhe qyteteve i përkasin llojit të emigrimit, i cili karakterizohet me zhdukje demografike”, ka thënë ai në tekstin aturial.

Procesi i pandalshëm i shpopullimit

Kohët e fundit, Kombet e Bashkuara kanë paraqitur projeksione demografike për një periudhë shumë më të gjatë, deri në vitin 2100, të cilat parashikojnë se popullsia në shumicën e vendeve të ish-Jugosllavisë do të përgjysmohet. Sipas të dhënave të tyre, Serbia në vitin 2100 do të ketë 3.7 milionë banorë, tre milionë më pak se sot. Nëse mendja paranojake vendase do të mund t’i refuzonte parashikimet e tilla, sepse ato vijnë nga bota e bardhë gjithmonë armiqësore, nuk mund të anashkalohen projeksionet e institucioneve shtetërore të Serbisë.

Edhe pa parashikime të ekspertëve dhe analiza statistikore, është e qartë se procesi i shpopullimit ka vazhduar prej dekadash, për shkak të nivelit të ulët të lindjeve dhe ikjes së përgjithshme të popullsisë në disa rajone më të lumtura. Ai proces, për mrekulli, filloi tridhjetë vjet më parë, kur nacionalistët morën drejtimin dhe nuk ka asnjë tregues se mund të ndalet. Gjatë asaj kohe, Serbia humbi mbi 20 për qind të popullsisë së saj, një rezultat vërtet i lakmueshëm.

Dhe në kohën e komunizmit famëkeq, antiserb, në atë burg të kombeve të quajtur RSFJ, ku as që të lejohej të thuash se je serb – numri i banorëve serbë po rritej vazhdimisht, nga dekada në dekadë. Ndërmjet viteve 1948 dhe 1991, numri i serbëve u rrit me më shumë se 1.6 milionë. Nuk ka provë më të mirë për tezën që përsërisin vazhdimisht nacionalistët – se Tito dhe komunistët ishin katastrofikë për serbët. Sipas logjikës së tyre të shtrembëruar, serbëve u bën mirë vetëm kur në pushtet janë patriotë profesionistë dhe kur numri i serbëve po zvogëlohet. Dhe do të jetë më e mira për ta kur të zhduken plotësisht nga faqja e dheut, falë punës së palodhur të atyre që me profesion janë serbë.

Një synim kombëtar i betuar

Dhe gjithçka nisi krejt ndryshe, me një dozë të madhe optimizmi dhe euforie kombëtare. Në fillim të krijimit të shtetit kombëtar në shek. E pra, në fillim të shekullit të 19-të, në një kohë kur kombet e tjera ishin në një proces të ngjashëm, plane të tilla nuk ishin të pazakonta.

Problemi është se qëllimi ka mbetur i njëjtë gjatë gjithë historisë, gjatë gjithë dy shekujve – sa më shumë territor, krijimi i një shteti të madh, të ashtuquajturës Serbi e Madhe. Herën e fundit kokat budallenj serb u përpoqën ta realizojnë atë projekt në vitet nëntëdhjetë të shekullit të kaluar, duke filluar katër luftëra, duke mos u turpëruar nga shkatërrimi i vendit dhe duke kryer krime të tmerrshme lufte dhe gjenocid. Dhe sërish qëllimi i tyre dështoi, si shumë herë më parë.

E megjithatë, ideologët kombëtarë dhe politikanët e krahut të djathtë nuk heqin dorë nga misioni i tyre i betuar. Aleksandar Vuçiq, përmes ventrilokusit Aleksandar Vulin, shpall krijimin e botës serbe, me mjete disi më të moderuara se ato të luftës.

Serbinë e zbrazët

Njerëzit do të iknin masivisht nga ajo ‘Serbi e madhe’, njësoj si nga kjo e vogël, sepse nuk kanë perspektivë, sepse nuk duan që anëtarësimi i tyre në parti të jetë biletë për karrierë dhe që të vendoset fati i fëmijëve të tyre nga ndonjë kabadhi partiak arrogant, analfabet.

Nuk ka rëndësi nëse vendi është i madh apo i vogël, nëse ka korrupsion në të, nëse një qytetar i zakonshëm mund të nëpërkëmbet nga çdo pjesëtar i kastës në pushtet, nëse mjedisi shoqëror është toksik dhe i pafavorshëm për zhvillimin e individit. , nëse nuk ka drejtësi dhe ligj në të, nëse nuk ka asgjë në të nuk funksionon. Shpopullimi është vetëm një pasojë logjike e politikës së çuditshme që është zhvilluar në Serbi për dekada.

Kur ëndërroni për një ‘Serbi të Madhe’ dhe i nënshtroni të gjitha prioritetet e vërteta të shoqërisë ndaj asaj ideje monstruoze, përfundoni me një Serbi të zbrazët.

Një skenar tjetër nuk është i mundur, ishte vetëm çështje kohe që të fillonte të realizohej. Për të parafrazuar ata njerëz fatkeq nga DSS e Re: E madhe apo e vogël, Serbia me siguri nuk do të jetë asgjë. Dhe e shkretë. Dhe kjo është pikërisht falë politikës së çmendur nacionaliste të drejtuar kundër të tjerëve, por edhe kundër popullit të vet.