Më tej ai shpjegoi në tekst se si ai dhe anëtarët e shoqatës Gratë në të Zeza u mirëpritën në Srebrenicë.

“Ndalesa e parë pas depërtimit të kolonës së pafundme të automjeteve ishte Shoqata e Lëvizjes së Nënave të enklavave Srebrenicë dhe Zhepa, ku na pritën, para se të hynim në kompleks. Atje, të gjitha ndjenjat u bashkuan në një shkrirje – trishtim. Siklet, hiç, turp, poshtërim Dhe për një çast afrimi ynë, një përqafim dhe një puthje në faqe, ata nuk i gjykuan ata nga Beogradi Kjo ishte, të paktën, përvoja ime e parë me diçka në Serbi, ata nuk na dënuan, nuk na urrenin.

Conjagiq ka kritikuar edhe politikanët të cilët, sipas tij, janë “pozuar për të bërë deklarata dhe për ta përdorur këtë ngjarje për qëllime të vetëpromovimit dhe populizmit”, të cilat i ka quajtur shumë të shëmtuara.

Më tej ai iu referua situatës në opozitën në Serbi, lidhur me çështjen e gjenocidit në Srebrenicë.

“Gjenocidi në Srebrenicë dhe Rezoluta e miratuar në Kombet e Bashkuara, e cila parashikon se 11 korriku do të shënohet si Dita Ndërkombëtare e Përkujtimit të Viktimave të Srebrenicës, vendosën në të njëjtën shportë pozitën dhe opozitën në Serbi. Asnjëri prej tyre nuk tregoi deri në Srebrenicë dhe ofruan mbështetje në vuajtje, ata u bënë shoqëruese, me nëna (përveç ŽUC, Aleksandar Olenik dhe ministrit Usama Zukorlic Pa marrë parasysh se sa e neveritshme e përdorin autoritetet serbe Rezolutën për të bindur popullin serb se Perëndimi dhe boshnjakët duan ta bëjnë këtë). shpallin serbët një komb gjenocidal (që askush nuk ekziston) dhe të gjitha për hir të marrjes së votave, kështu që opozita e Serbisë frikacakisht nuk reklamoi për Srebrenicën – ndoshta sepse ata kanë të njëjtin pozicion si mohimi i gjenocidit ose në Për të mos humbur votuesit – që në fund të fundit nuk ka rëndësi kushdo që nuk u paraqit Më 11 korrik, ai ishte bashkëpunëtor i gjenocidit duke iu imponuar, por se e duan shumë, le të jenë”, tha gazetarja e Danas.

Së fundi, ai veçoi situatën në momentin e nisjes, kur grupi nga Beogradi u ndalua nga nikoqirët e tyre.

“Pas kthimit në Asociacion na priti e njëjta skenë si kur arritëm – njerëz të buzëqeshur që na bëjnë të hamë byrekë, speca të mbushur, ëmbëlsira dhe të pimë kafe. Duke e bindur Stasha Zajoviqin se duhet të largohemi për t’u kthyer në Beograd në Koha e duhur me Munira Subashiqin nuk kishte asnjë efekt – ju duhet të hani u arrestuan për t’u fotografuar Fotoja e përbashkët (jo e një pozeri si ajo e një politikani) ishte simbol i gjithçkaje dhe gjithçkaje – që nga fakti se ata e vlerësojnë ardhjen e njerëzve të mirë nga Serbia, se dora e tyre është gjithmonë e shtrirë, siç tha Murat Tahiroviq. Unë, për faktin se të gjithë janë njerëz të mirë, dhe ata që kanë bërë krime dhe janë penduar, janë gjithmonë të mirëpritur në vendin e tyre”, përfundon shkrimin e tij Marko Conjagiq.