Mathieu Aref

Gjuhëtarët e fundit të shekullit të 19-të kishin dekretuar se gjuha “gjuha shqipe” ishte një gjuhë e veçuar nga gjuhët (të ashtuquajturat) indoevropiane… prandaj u fut në dollap! Pikërisht më pas dhe, si rastësisht, historianët, arkeologët dhe gjuhëtarët kishin dekretuar njëzëri se “pellazgët” ishin një popull parahelen që i parapriu qytetërimit grek, por që u zhduk pa lënë gjurmë! Pellazgët dhe shqiptarët u hodhën kështu në koshin e plehrave të historisë. Këtu janë dy pohime të gabuara, të pajustifikuara, të papërgjegjshme dhe kriminale, sepse të gjithë këta pseudohistorianë, pseudoarkeologë dhe pseudogjuhëtarë nuk kanë kryer studime dhe kërkime multidisiplinare (siç kam bërë unë) pikërisht për pellazgët dhe pasardhësit e tyre të fundit shqiptarët. Secili nga këta akademikë u mbyll në kullën e tij të fildishtë që i pengoi ata të dinin të vërtetën për origjinën e tyre, historinë e tyre, kulturën e tyre, legjendat dhe traditat e tyre, veçanërisht gjuhën e tyre, e cila është një lloj fosile e gjallë që u ka mbijetuar peripecive të kohës dhe e vetmja provë “e gjallë dhe e prekshme” të ekzistencës së pellazgëve sot, pikërisht përmes kësaj gjuhe magjike “nënë” gjuhë amtare e Evropës, ku gjejmë shumë popuj ndërhyrës në këtë kontinent të vjetër (që vijnë nga ultësirat e Uralit dhe Azisë Qendrore): laponët, helenët (semito-egjiptian), finlandezët, estonezët, hungarezët, sllavët, bullgarët, ciganët….). Kështu këta gjuhëtarë jo vetëm që i shpërfillën pellazgët dhe pasardhësit e tyre (lélègët, karienët, liqeanët, ligurët, trojanët, dardanët, friggjianët, thrakët… dhe shqiptarët e tanishëm nëpërmjet trako-ilirëve), por nuk vendosën asnjë lidhje midis këtyre të fundit dhe shqiptarëve, pasardhësit e fundit të këtij zinxhiri të vjetër etnik.

Helenët bënë gjithçka për t’i “eliminuar” pellazgët dhe uzurpuan, monopolizuan, modifikuan dhe manipuluan të gjitha elementet e qytetërimit të tyre: kulturën, gjuhën, poemat epike, legjendat, adhurimin (mitologjinë) etj. Por, për kot, sepse krimi nuk ishte i përsosur për shkak të ngathtësisë së tyre, gabimeve të tyre, gënjeshtrave të tyre dhe pavarësisht “censurës” së bërë nga “logografët” e parë grekë, të cilat fakte i zbulova me bollëk gjatë tezës sime të paraqitur në Sorbonne të Parisit, ku kam pruar prova të prekshme, argumente përkatëse, analiza të thelluara dhe referenca të padiskutueshme. Më në fund, pushtuesit e rinj helenë (semito-egjiptianët… konfirmuar nga Herodoti dhe autorët tragjikë Eskili, Sofokliu dhe Euripidi) për t’u vërtetuar pasardhësve të tyre se ishin “autoktonë” (fëmijë të vendit… ndërsa i pushtuar!) krijuan një “përmbytje(!) ajo e Deukalionit e cila përmbytje do të kishte shkatërruar çdo gjë që ekzistonte “para” (qytetërimi pellazg, natyrisht) për të krijuar një tjetër “pas” (qytetërimi i ri i pushtuesve helenë)  ky vend i ri antazmë që u shfaq si me magji u quajt Hellade, etnonimi i ri i marrë nga emri Helen, djali i Deukalionit dhe Pirrhës gruaja e tij! Kjo është e vërteta e injoruar nga të gjithë këta specialistë, pseudo-akademikë apo amatorë të pavlerë si dhe fakte dhe elemente të tjera të rëndësishme.

Sot në vitin 2023 po vërej se gjuhësia po lëviz pak e pak (website science.org – 28 korrik 2023 / https://www.science.org/doi/10.1126/science.abg0818). Ajo gjuhësi kishte ngecur për më shumë se njëqind vjet! Lexova përmbledhjen e bërë për tabelën e re të pemës gjenealogjike të (të ashtuquajturave) gjuhëve indoevropiane, ku vërej se aty del një e vërtetë, por e tëra është e gabuar për shkak të disa të metave në metodologjinë e përdorur nga gjuhëtarët që nga fundi i shekullit të 19-të. Aty gjuha shqipe del në pozitën e tretë kur duhet të dalë e para: ky është problemi kryesor i “indo-europeanizmit” i krijuar në fund të shekullit XIX e që po luftoj ka më tepër se 50 vjet. Do ta shpjegoj më gjatë një herë tjetër.