Anëtarja e kryesisë së LDK-së, njëherësh poete, Sibel Halimi, në Ditën e Çlirimit të Kosovës, u ka kushtuar poezi, të mbijetuarave të dhunës seksuale.

Ajo, ka ripostuar në facebook, poezinë e quajtur “Copë”, pasi sipas saj, edhe pas 23 vjetësh, gratë që janë dhunuar seksualisht gjatë luftës, ende përballen me vështirësitë e mbijetesës dhe barrën e heshtjes.

“Ripostim me shkas. Ditë reflektimi e çlirimi për gratë e mbijetuara të dhunës seksuale të cilat edhe sot, pas 23 viteve ballafaqohen me vështirësitë e mbijetesës dhe barrën e heshtjes”, ka shkruar Halimi në facebook.

Më poshtë e gjeni poezinë e Halimit, kushtuar të mbijetuarave të dhunës seksuale:

Copë

Me mijëra fustana shtri në fushë jeshile

Sytë t’i marrin

N’këtë fushë lodrue s’kemi

E jona kurrë s’asht kenë

Bojnat e fustanave pikturë jetën na e banë

Të mitë janë tetanë

Fatin e secilit unë e kam pasë

E zeza lindjen ma kujton

Mallkimin që bani edhe trajt’ me qa

Nji fustan i bardhë me nji kordele t’ndame n’dysh n’cep gjini, trishtim

Ah si e mbaj mend këtë ngjyrë, kur bardhësinë ma pshtetën për shpine

E shtrime përtoke në shpinë ku gjithnji derë e huej m’thanë

E huej mos kjofsha kenë

Shumë fustana po i shoh

Duhmë vuejtje si temjan

Të varun në vig që s’kputet kurrë

Se fati i tyne asht tanë kohën n’luhajë

Fustan

I gjatë, i shkurtë as mini as korset, mortajë

Krejt gratë çue n’kamë ka nji fustan me lanë në fushën e virgjënisë

Me vjerrë në vigun e heshtjes

Sepse ato të paprishuna kanë metë

Virgjëninë – tapi për një jetë të tanë

Edhe unë nji po e la

Nji pjesë timen vjerrun

N’përvuejtni

Fustanin e kuq t’dashnisë teme t’parë

E dhunueme po, virgjëneshë përjetësisht!

Nga libri me poezi “Me ekzistu është vetë kuptimi”.