Dije Demiri Frangu

I barta të gjitha ditët e verës deri në katin e dytë

Të palosura si një shportë kujtimesh i kapa

Në katin e dytë i barta i shtriva si vargje antike i lashë

Atë bluzën pa krah që e vishja kur doja të dukesha sy i verës

Fustanin që ma lavdëroje ditën kur folëm për Markezin

E kapelën e kashtës sa vrapoje bregut të Shën Gjinit

Ta zësh si një flutur për të ma vënë në kokë

Bashkë me njelmësinë e puthjes bregdetare

Pastaj sandalet e verdha, të kuqet e të bardhat bashkë me udhët që ecëm këtë verë

Bashkë me fjalët e hidhëta e me fjalët e ëmbla

I futa në dollapin e drunjtë e çantat si roje ua vura përbri

Të mbushura fjalë, thashetheme, ofshama e poezi

E librin “Becoming” të zonjës Obama

E palosa verën si bluza që palosej trupit nga djerset

Eja më kap përdore bashkë t’i këpusim tash ftonjtë

Derisa të vijë dita që ta nxjerr verën me afsh përsëri