Vlora Konushevci

Në tavolinën e bukës

dreka shtru

pesë karrika thatë

nji për mungesën

nji për dhimtën

nji për vuejtjen

nji për heshtjen

nji për t’voglin e nanës

Ferdonije

e ajo fillikall

në shtëpinë muze.

Dhimta nuk asht koncept abstrakt

në shtëpinë e nanës ajo

i ka sytë, gojën edhe trupin

por kambë nuk ka, me ikë s’mundet

çdo ditë rritet me të reshunat

e pikëllimit si det pa breg,

mbështjellë në celofan

i ka përpi krejt rrezet e diellit

tu e lanë shtëpinë e mbytun

n’shkreti e plagë.

Aty s’ka as edhe nji tingull

veç gjamës së nanës

në ditë t’ Bajramit

kur lutet e lutet

veç për nji trohë drejtësi,

strehë dhimtës i ka ba

për nji mijë vjet

e ata që dhimtën ia ngjitën

jetojnë lirshëm

kanë edhe adresë.

Photo: Artan Korenica