Dikur e zgjuar me gëzimin beharor
Me fustanin e blert aromë armani
Çantën e krahut përplot buzèkuq
E lakmuar pèr çdo sy njeriu në rreth.

Më pas e bekuar në krahët e dashurisë
Në rrugëtimin jetësor plot shëndet
Bashkè me endrrat pèr një jetë të lulme.

Qafègastare me shkëlqim dielli
Arkë e mbushur flori prej fjalëve
E lakmuar, këndshëm për t’u dëgjuar.

Tani e vetme, flas me natën memece
Pa gojë njeriu rri e dëgjoj heshtjen time
Numëroj barnat dhe ditët e mbetura.

Shikimi i venitur u tretë pa një bojë
Rrugètimet e dikurshme thyen udhë
Unë mbeta rojë e netëve të huaja.

Tanimë e nemur,nuk di pse?
Viktimë e kohës së ikur
Dhe vonë të kuptuar.

02.02.2021
Valbona R.Hadri