Vladimir Putini po rrezikon ta çojë ushtrinë ruse në një luftë me rrezik të lartë që kërcënon të copëtojë ekonominë e vendit të tij, raporton BBC.

Ai rrallëherë është dukur më i izoluar se në dy paraqitjet e fundit me rrethin e tij të ngushtë, ku ulet në një distancë të vendosur nga këshilltarët e tij më të afërt.

Si komandant i përgjithshëm, përgjegjësia përfundimtare për pushtimin i takon atij, por ai gjithmonë është mbështetur në një rreth tepër besnik, shumë prej të cilëve gjithashtu filluan karrierën e tyre në shërbimet e sigurisë ruse. Pyetja është se kush e ka vëmendjen e tij, në këtë moment më fatal në presidencën e tij.

Sergei Shoigu, ministër të Mbrojtjes

Nëse dikush e bën këtë, është Sergei Shoigu, i besuari prej kohësh, i cili ka qenë në linjën e Putinit për çmilitarizimin e Ukrainës dhe mbrojtjen e Rusisë nga i ashtuquajturi kërcënim ushtarak i Perëndimit.

Ky është një njeri që shkon në udhëtime gjuetie dhe peshkimi me presidentin në Siberi, dhe ai në të kaluarën është parë si një pasardhës i mundshëm.

Por në një foto të fundit, ai shihet i ulur në fund të tavolinës në siklet pranë forcave të armatosura. Kjo foto është marrë tre ditë pas një fushate ushtarake duke luftuar me rezistencën e papritur të Ukrainës dhe moralin e ulët ushtarak.

“Shoigu duhej të marshonte për në Kiev; ai është ministër i mbrojtjes dhe supozohej ta fitonte atë”, thotë Vera Mironova, një specialiste për konfliktet e armatosura.

Ai u vlerësua për kapjen ushtarake të Krimesë më 2014. Ai ishte gjithashtu në krye të agjencisë së inteligjencës ushtarake GRU, i akuzuar për dy helmime me agjent nervor – sulmi vdekjeprurës i vitit 2018 në Salisbury në Britani dhe sulmi gati fatal ndaj liderit të opozitës Alexei Navalny në Siberi 2020.

Fotoja duket edhe më keq nga afër. “Ata duken sikur dikush sapo ka vdekur – duket si një funeral,” thotë Mironova.

Mund të duket e sikletshme, por eksperti dhe shkrimtari rus i sigurisë Andrei Soldatov beson se ministri i mbrojtjes është ende zëri më me ndikim që presidenti dëgjon.

“Shoigu nuk është vetëm në krye të ushtrisë, ai është gjithashtu pjesërisht përgjegjës për ideologjinë – dhe në Rusi ideologjia ka të bëjë kryesisht me historinë dhe ai kontrollon narrativën”.

Valery Gerasimov, shef i stafit të Forcës së Armatosur ruse

Ai ka luajtur një rol të madh në fushatat ushtarake të Vladimir Putin që kur ai komandoi një ushtri në Luftën Çeçene të vitit 1999 dhe ishte në ballë të planifikimit ushtarak për Ukrainën gjithashtu, duke mbikëqyrur stërvitjet ushtarake në Bjellorusi muajin e kaluar.

Disa raporte sugjerojnë se ai tani është lënë mënjanë për shkak të fillimit të belbëzimit të pushtimit të Ukrainës dhe raporteve për moralin e dobët midis trupave.

Nikolai Patrushev, sekretar i Këshillit të Sigurisë

Ai është një nga tre besnikët e Putinit që kanë shërbyer me të që nga vitet 1970 në Shën Petersburg, kur qyteti i dytë i Rusisë njihej ende si Leningrad.

Dy personat e tjerë të fortë janë shefi i shërbimit të sigurisë Alexander Bortnikov dhe kreu i inteligjencës së huaj Sergei Naryshkin. Të gjithë rrethi i brendshëm i presidentit njihen si siloviki, ose zbatues, por kjo treshe është akoma më afër.

Pak kanë aq ndikim mbi presidentin sa Nikolai Patrushev. Ai jo vetëm që punoi me të në KGB-në e vjetër me të gjatë epokës komuniste, ai e zëvendësoi atë si kreu i organizatës pasardhëse të saj, FSB, nga viti 1999 deri më 2008.

Ishte gjatë një takimi të çuditshëm të Këshillit të Sigurimit të Rusisë, tre ditë para pushtimit, që Patrushev shtyu pikëpamjen e tij se “qëllimi konkret” i SHBA-së ishte shpërbërja e Rusisë.

Alexender Bortnikov, drejtor i Shërbimit Federal të Sigurisë (FSB)

Vëzhguesit e Kremlinit thonë se presidenti i beson informacionit që merr nga shërbimet e sigurisë më shumë se çdo burim tjetër dhe Alexander Bortnikov shihet si pjesë e shenjtërores së brendshme të Putinit.

FSB ka ndikim të konsiderueshëm mbi shërbimet e tjera të zbatimit të ligjit dhe madje ka forcat e veta speciale. Ai është i rëndësishëm, por nuk është aty për të sfiduar liderin rus apo për të dhënë këshilla në të njëjtën mënyrë si të tjerët.

Sergei Naryshkin, drejtor i Shërbimit të Inteligjencës së Jashtme (SVR)

Duke kompletuar treshen e vjetër të Leningradit, Sergei Naryshkin ka qëndruar përkrah presidentit për pjesën më të madhe të karrierës së tij.

Kur u pyet për vlerësimin e tij të situatës, shefi i inteligjencës u hutua dhe shpërtheu rreshtat e tij, vetëm për t’u thënë nga presidenti: “Nuk është kjo ajo që po diskutojmë”.

Seanca e gjatë u redaktua kështu që Kremlini kishte vendosur qartë të tregonte shqetësimin e tij përpara një audiencë të madhe televizive.

Sergei Lavrov, ministër i Punëve të Jashtme

Për 18 vjet ai ka qenë diplomati më i lartë i Rusisë, duke paraqitur rastin e Rusisë para botës edhe nëse nuk konsiderohet se ka një rol të madh në vendimmarrje.

Sergei Lavrov, 71 vjeç, është edhe më shumë provë se Vladimir Putin mbështetet shumë në figura nga e kaluara e tij.

Ai është një operator dinak: muajin e kaluar ai u përpoq të tallte Sekretaren e Jashtme britanike Liz Truss për njohuritë e saj për gjeografinë ruse dhe një vit më parë u përpoq të poshtëronte shefin e politikës së jashtme të BE-së, Josep Borrell.

Por ai ka qenë prej kohësh i anashkaluar për çdo gjë që ka të bëjë me Ukrainën dhe, megjithë reputacionin e tij të ashpër dhe armiqësor, ai mbrojti bisedime të mëtejshme diplomatike për Ukrainën dhe presidenti rus zgjodhi ta injoronte atë.

Valentina Matviyenko, kryetare e Këshillit të Federatës

Një fytyrë e rrallë femër në rrethin e Putinit, ajo mbikëqyri votën e dhomës së sipërme për të vulosur dislokimin e forcave ruse jashtë vendit, duke i hapur rrugën pushtimit.

Valentina Matviyenko është një tjetër besnike e Putinit nga Shën Petersburg, e cila ndihmoi në aneksimin e Krimesë në vitin 2014 gjithashtu.

Por ajo nuk konsiderohet të jetë vendimmarrësja kryesore. Thënë kështu, pak njerëz mund të thonë me siguri të plotë se kush po merr vendime të mëdha.

Ashtu si çdo anëtar tjetër i këshillit të sigurimit të Rusisë, roli i saj ishte të jepte një përshtypje të një diskutimi kolektiv kur ka më shumë se gjasa që lideri rus ta kishte vendosur tashmë.

Viktor Zolotov, drejtor i Gardës Kombëtare

Ish-truproja e presidentit, ai tani drejton gardën kombëtare të Rusisë, Rosgvardia, e formuar nga Presidenti Putin vetëm gjashtë vjet më parë si një lloj ushtrie personale në stilin e një garde të ngjashme me perandorinë romake.

Kë tjetër dëgjon Putini?

Kryeministri Mikhail Mishustin ka detyrën e palakmueshme për të shpëtuar ekonominë, por ka pak fjalë për luftën.

Kryebashkiaku i Moskës Sergei Sobyanin dhe kreu i gjigantit shtetëror të naftës Rosneft, Igor Sechin, janë gjithashtu të afërt me presidentin, sipas analistit politik Yevgeny Minchenko.

Vëllezërit miliarderë Boris dhe Arkady Rotenberg, të cilët ishin miq të fëmijërisë së presidentit, kanë qenë prej kohësh edhe të besuar të ngushtë. Në vitin 2020, revista Forbes i emëroi ata si familjen më të pasur në Rusi.