Shkruan: Gentrit Kadrolli

Në ditët e para të fillimit të rikthimit në normalitet dhe fillimit të punës së bizneseve, shumë prej nesh na bëri të kthehemi mbrapa në vite dhe të kujtojmë një kohë të cilën e kemi kaluar pothuajse e ngjashme në një aspekt, atë biznesor. Na bëri të kujtojmë kohën e pasluftës kur pjesa më e madhe e veprimtarive biznesore filluan nga zeroja e madhe por mbi të gjitha shihej një ndjenje e shpresës dhe plot vullnet në sytë e tyre, sepse e vetmja gjë që donin ishte të fillonin punën respektivisht pasionin e tyre. Pothuajse të gjithë sektorët ekonomik kishin një vrull të madh të punës.

Me problem ishte të sigurohej malli sepse klientela nuk përbënte problem, kërkesa për shumë produkte ishte e madhe, produktet shiteshin ende pa arritur në depo gjithashtu diçka që më është ngulitur në kokë që nga ajo kohë e pasluftës është pagesa për punën ditore të punonjësve në shumë sektor ishin dyfishuar dhe cilësia e lartë e produkteve gjë që krahasuar me sot të lë shumë për të dëshiruar.

Kurse sot

Gjatë fazës se mbylljes së pjesës më të madhe të veprimtarive biznesore për shkak të pandemisë, u ballafaquam me dy grupe të bizneseve, në njërën anë ato për të cilat kishte raportime të shumta sidomos në rrjete sociale, të vazhdueshme për ngritje çmimesh, keqtrajtime e keqpërdorime qoftë ndaj klientëve qoftë ndaj vete punonjësve të tyre, gjë që shihej qartë që edhe në kohë pandemie sytë dhe trurin e kishin plot qorr, nuk shihni ende asgjë përpos shitjes me rritje çmimesh dhe kapjes së fitimit pas asnjë shërbim shtesë, kurse biseda që mbizotronte në gjirin familjar ishte rreth mbijetesës.

Në anën tjetër, kishte raportime për biznese të tilla që edhe pse në kohë pandemie prioritet i tyre ishte ende kënaqësia e klientit dhe ruajtja e shëndetit të punonjësve të tyre, nuk mungonin përpjekjet e tyre të vazhdueshme në kreativitet dhe shtimin e shërbimeve falas për klientët por që ishte kosto jo e vogël për ato biznese.

Pasi rekomandimet i udhëzonin të gjithë të qëndronin në shtëpi me moton “rriNshpi”, klientëve këto sjellje qoftë të mira ose jo të hijshme nga ana e bizneseve që u raportoheshin, dilnin sikurse të ishin në kinema para syve të tyre, ku ata e kishin kohën e mjaftueshme të bënin krahasime, hulumtime, të reflektonin dhe t’ju vije keq apo mirë për shumë biznese nga të cilat ishin shërbyer dhe ende shërbeheshin, tek e fundit pjesa më e madhe prej nesh jemi punonjës dhe jemi klient të ndonjë biznesi.

Fillimi i rikthimit fazë pas faze në normalitet, pas pandemisë, dalëngadalë po e bënë që të shpërfaqen mangësitë dhe dobësitë e një pjese të konsiderueshme të bizneseve para dhe pas gjendjes të paparë deri më sot, gjithashtu po e rikthen prapë rregullin e vetëm të artë, atë të reflektimit të shpejtë në drejtim vetëm kah konsumatori.

Sot më shumë se kurrë duhet të kujtohet thënia “rregullat i përcakton klienti dhe jo biznesi”. Rikthimi në normalitet duket se u keqkuptua nga një pjesë e madhe e bizneseve, ngaqë shumë gjëra nuk do të funksionojnë për një kohë siç ishte menduar dhe keqkuptuar se do të vazhdonin të funksionojnë në raport me klientët. Kur e bëjmë ndarjen e klientëve në grupe në bazë të sjelljes së tyre, kategoria e tretë ka të bëjë me klient inteligjent, e që pikërisht pandemia është duke ndikuar që numri i tyre të rritet në mënyrë eksponenciale, klientë që pyesin të tjerët për ju, që bëjnë hulumtime për ju, që duan të dinë masat që biznesi ka ndërmarrë për sigurinë e tyre në këtë kohe ende pandemie, klientë që i dinë te drejtat e tyre dhe që nëse nuk respektohen ato, ata thjeshtë e bëjnë gjënë më të dhimbshme për biznesin, nuk bashkëpunojnë.

Tërë e kundërta ndodh me një pjese tjetër të bizneseve, ajo pjesë e bizneseve te cilat qoftë me pandemi apo pa të:

– Pastërtinë e kanë konsideruar çdo herë të një rëndësie te veçantë dhe si mundësi diferencimi nga të tjerët;

– Dezinfektimi i pajisjeve ka qenë rregull i përditshëm;

– Për shkak të privatësisë dhe tashmë edhe të shëndetit, renditja e produkteve por edhe e vendit ku ka qëndruar klienti ka qene e rregulluar gjithnjë në distancën e duhur;

– Traditë e tyre gjithnjë ka qenë fokusimi në atë se sa klientë po arrin t’i mbajnë dhe jo sa bëjnë në ditë;

– Prioritet kanë pasur fokusimin në ndërtimit e marrëdhënies me klient dhe jo shitjen sepse ajo ndodh pastaj vetvetiu.

Klientët janë të interesuar por ndihen të pasigurt kurse detyrë dhe përgjegjësi për të gjitha bizneset është qe të përdorin asetin më të vlefshëm që e kanë, trurin e punonjësve të tyre (nëse ende nuk është larguar nga puna), në krijimin e programeve të rikthimit të besimit konsumator.