Elife LUZHA

Kthehu në Itakën tënde

(Vëlla Kadriut)

Shtigjeve të mërgimit udhënise vëlla

Me plagën atdhe përvëlitur ndër deje

Ëndrrat si copëza mermeri tinëzisht t’i thyen

E fati t’u rrokullisë si gur Sizifi drejt teje

Pirgje brengash kanë brejtur vitet e tua

Dhembja ethshëm të prushon në ballë

Majë qepalle pikëllimi të bulëzon i hidhët

Kosova plagë në trup e gjallë

Fushave djerrinë gjarpinjtë zgavrojnë

Me kukamë qyqesh vajtohet rënia e yjeve

Mbrapshtitë si furtuna uragani përmbytës

Në agshole dite jetën pamundësojnë

Në harkun e kohës dramë pa epilog

Kosova e mira a thua mbet

Kthehu vëlla kthehu se ajo të pret

Si Itaka Odiseun e vet