Leonora Buçinca

Në këtë orë

malet e thara

vuajnë nga erërat e pamëshirshme

ofshajnë lisat

që prijnë atje mbi det

nën kulmin e reve të zeza

ofshaj edhe unë

nuk e kujtoj pamjen tënde

të fundit

babë i largët

babë i gjallë e i humbur

ku je tani

në këtë orë

ndoshta afër stufës

në dhomën e zjarrit

afër prushit

afër flakës

kundër zjarrit

të mos e shkrijë akullin tënd!

Ku je

pse më shfaqesh memec

unë nuk e kujtoj

zërin tënd të fundit

më vjen vetëm si një jehonë e zhdukur.

Babë

pse s’më flet

ndoshta po i bën llogaritë e kohës

apo flet me zërin e të gjallëve

ndoshta të ka shterë

zëri i të vdekurve

apo, ndoshta,

unë i kam harruar të dyja gjuhët pa ty.

Ku je, babë?