Shkruan: Bajram Mjeku

Sot me vëllain Bardhin dhe djalin e axhës Pajtimin, vizituam një lagje të vendlindjes, e cila tash më shumë se dy dekada është braktisur e tëra. Derisa në këtë lagje jetonin rreth tridhjetë familje, tash jeton vetëm një!

Kulla në këtë fotografi, ishte pronë e kushëririt të ndjerë Mustafës, i cili përveç që njihej si burrë i dashur, në rajonin e Ortakollit njihej edhe si mjeshtër i hollë i punimeve të drurit, derisa ornamentet e tij mbahen mend nga njerëzit e mirë të këtij rajoni. Kulla ka karakteristikat e saj. Është e punuar me rrasa guri dhe tashmë shqetësohesh sapo afrohesh tek ajo, mbasi  është e braktisur dhe tash është mbuluar me shkurre e bimësi të egër.

Dikur në këtë lagje bëhej jetë e këndshme. Ajo gjendet buzë malit me ujë e pemë të bollshme, derisa secila familje kishte nga dhjetëra krerë bagëti. Midis cicërimave të zogjve dhe blegërimave të qengjave, jeta kishte kënaqësinë e saj!

Nëse institucionet shtetërore, nuk bëjnë politika serioze dhe afatgjata për zhvillimin e vendit, në veçanti për zhvillimin e jetës dhe ekonomisë në ambiente rurale, e ardhmja jonë do të jetë e frikshme. Deri në fillim të luftës, në vendin tonë mbi gjashtëdhjetë për qind e banorëve jetonte në ambiente rurale.
Nëse brenda një kohe të shkurtër, shteti nuk ndërton objektiva të qëndrueshme zhvillimore, atëherë do të kemi shifra të frikshme të zvogëlimit të popullsisë në Kosovë.

E për të bërë politika zhvillimore dhe afatgjata, në veçanti për ta zëvendësuar dëshpërimin me besim, këtë e bëjnë vetëm njerëzit e përgatitur moralisht e profesionalisht, derisa këta të fundit qysh moti janë përzënë nga institucionet e vendit!