SALAJDIN SALIHU

KUR VRITEN FËMIJËT

Kur vriten fëmijët

vizatohet një pikë e zezë

në ndërgjegjen e njerëzimit

Një njollë e zezë vizatohet

në ndërgjegjen e atyre

që heshtën kur duhej të flisnin

PUSI ME KLITHMA

(Të masakruarve në Kotlinë të Kosovës)

Një pus i zi

si humnera e Kovaçiqit

mbushur klithma të rinjsh

që mbase s’e kishin provuar

as puthjen e parë…

Nuk i vranë,

i mbytën mizorisht ngadalë…

Atë ditë

ankthi e kishte ngrirë stinën

jeta ishte e trishtë

më mizore se vdekja

Poshtë në luginë prindërit

mbushur me boshësi brejtëse

me sytë mbushur me trishtim

dëgjonin klithma

si përtej një muri prej kohe

Çdo prind besonte

se ai që klithte në breg

pranë pusit të thellë

nuk ishte biri i tij

se prindërit ruajnë një copë shprese

kur gjithçka duket e pashpresë.

I kam parë petkat

me njolla

një korb fluturonte

nëpër qiell mendimi

Përse historia merret

vetëm me pamjet e jashtme

dhe jo edhe me klithmat?

NËNA E TË ZHDUKURIT

Lëviz varreve

dhe nuk gjen vend

ku mund të qajë.

Ndien

se në secilin varr

prehet biri i saj.

Një varr

është gjithë jetë e saj

NË TË NJËJTËN DITË

Kishin moshë të ndryshme

fëmijë

të rritur

pleq

Të gjithë i vranë për një ditë

të gjithë i gjetën për një ditë

në një frigorifer diku në Danub

(Këto poezi janë botuar në sprovën për antologji “Dritë mbi plagë”, botuar nga Qendra “Gjenocidi në Kosovë – Plagë e Hapur”, Gjenevë, 2020)