Nga Shukri Buja

I nderuar z.Walker!

Të nderuar bashkëluftëtarë, familje të dëshmorëve, familje të të rënëve nga Reçaku, dhe të nderuar qytetarë!

Në pamundësi që t’iu përshëndes në Akademinë Përkujtimore për Reçakun, për shkak të ndikimit politik të organizatorëve që nuk lejuan as të më përshëndesnin e lëre më të me jepnin mundësinë që t’ju drejtohem si çdo vit, po iu drejtohem përmes medieve duke shpresuar në botimin e fjalimit tim të përgatitur për këtë rast, si komandant i ZON (Zona Operative e Nerodimes) të UÇK-së.

Pse po injorohem pas 19 vitesh si pjesëmarrës në atë Akademi? Besoj që kështu po provohet të ‘privatizohet’ edhe e kaluara e lufta, nga ata që janë në pushtet.

Që 19 vite ndaj dhimbjen me ju, qytetarë të Reçakut. Që 19 vite ndajmë kujtime të hidhura të 15 janarit. Ndajmë kujtime të veprave heroike krenare të ushtarëve të Ushtrisë Çlirimtare të Kosovës (UÇK).

19 vite me shpresë për ditë më të mira e më të bardha.

U bënë 19 vite të tërheqjeve nga e drejta historike kombëtare për hir të paqes!

U bënë 19 vite të kompromiseve të dhimbshme me Serbinë për ruajtje të miqësisë me aleatët tanë!

U bënë 19 vite pritje e shprese për ndëshkim të krimit, ndërsa ‘kriminelët’ në Sërbi përgatisin dosje e dëshmi për të vendosur ‘drejtësi’!

U bënë 19 vite përçapje, [gjoja po bëjmë politike] e jemi futur në katrahurë!

Të nderuar të pranishëm, të nderuar qytetarë, a duhet të themi “mjaft u luajt mbi gjakun dhe sakrificën tonë”. A duhet të ecim vertikalisht, pavarësisht dhimbjes së kurrizit nga barra e tërheqjeve, kompromiseve, servilizmit e gjunjëzimit të politikës sonë.

Të ecim vertikalisht, se kështu nderojmë gjakun, nderojmë të rënët, nderojmë Reçakun!

Të rënëve, Lavdi!

Ushtarëve të UÇK-së, nderim!