Familja e Luka Modriq në vitin 1991 e gjeti veten në një zonë të pushtuar nga serbët, ku anëtarët e të ushtrisë serbe, dhe ushtrisë së “Krajinës”, filluan të kryejnë terror të papapr mbi kroatët që nuk arritën të shpëtonin.

Ecja e ekipit të përfaqësueses kroate në Rusi, për disa futbollist lufta kurrë nuk do të zhduket nga kujtesa e tyre. 

Ky është një tregim për moshën në rritje të disa lojtarëve tanë të futbollit, të cilët janë një nga yjet më të mëdhenj të botës se futbollit disa nga ata  ishin dëbuar nga shtëpitë e tyre dhe nuk iu kishte mbetur  asgjë, me këmbënguljen, karakterin dhe shpirtin pa kompromis, me sakrificën e tyre vetëmohuese të familjeve të tyre.

Shembulli më spektakolar i suksesit, që  Zadari te Reali  Madridi deri në Botëror, është sigurisht Luka Modrić, kalvari i jetës se tij  të cilit nga ditët e fëmijërisë i denj për një film dokumentar të shkëlqyeshëm dhe të prekshëm. Familja e Luka Modriq në vitin 1991 e gjeti veten në një zonë të pushtuar nga serbët, ku anëtarët e të ushtrisë serbe, JNA dhe ushtrisë së “Krajinës”, filluan të kryejnë terror të papapr mbi kroatët që nuk arritën të shpëtonin.

Pas vrasjes së gjashtë burrave të moshuar në Marun, më 18 dhjetor 1991, çetnikët i vranë Luka Modriçit, gjyshin pesëqind metra larg shtëpisë. Në atë moment, ai u pa nga patrullat serbe dhe pa ndonjë arsye ai ishte vrarë.

Kur dëgjuam breshërin e atomatikut atë ditë, menduam më të keqen, se ata përsëri vranë dikënd. Ne ishim në kërkim të Lukës, gjyshit të Modriq që tani ky mban emrin e tij dhe e gjetem të vdekur. Pas varrimit, prindërit dhe Luka arritën të kalonin në Zadar. Sapo u larguan, çetnikët menjëherë i vunë zjarrin shtëpisë së tyre – tha Stanko Modriç, një familjar i ngushtë i familjes Modriç.