Iljasa Salihu

Mjeran duhet të jesh që të kërkosh cilësi në arsim, njëherësh ta përkrahësh rrogën mjerane të mësuesve. Të ardhurat financiare që të plotësojnë, të bëjnë më të vullnetshëm për punë e më të dinjitetshëm në jetë. Ata që marrin rrogë sa vlera e katër rrogave mesatare dhe të cilët kërkojnë cilësi në arsim, është mirë ta pyesin veten se pse pantallonat dhe këpucët që kanë cilësi të lartë i paguajnë shumë më shtrenjtë sesa pantallonat dhe këpucët me cilësi të ulët? Tani me çmim mjeran të blesh këpucë origjinale nuk mundet!
Më shumë se rrogat mjerane, asgjë tjetër nuk i ka nënçmuar mësuesit. Po si rrjedhojë e këtij mjerimi, sot mësuesit as që i përshëndet dikush, as që ua dëgjon llafin dikush, aq më pak t’i marrë si shembull në jetë kurse, në anën tjetër, të gjitha profesionet e tjera e kanë burimin prej mësuesve. Unë sot mund t’i radhis mirë fjalët në fjali, por themelin e kësaj aftësie e kam prej mësuesit. Ai që sot ka mbërritur majat e suksesit, gatimin e ka prej mësuesit. Politikani që sot kundërshton rritjen e rrogës së mësuesit, nuk do të ishte aty po të mos kalonte dhe kalitej nëpër duart e mësuesit. Shikuar hollë e hollë, në piramidën e rrogave punëtorët e arsimit duhet të radhiten menjëherë pas rrogës së kryeministrit. Vetëm atëherë mësuesit nuk do të kenë nevojë të shesin në pazar, të punojnë si kamerierë, të lyejnë shtëpi e të sharrojnë dru me mëditje, por në gjysmën tjetër të ditës do të përgatiten e do të çlodhen, kurse përgjatë fundjavës do të udhëtojnë së bashku me familje. Kështu do të ndihej krenar mësuesi dhe vetë familja e tij.
Njerëz, shumë rëndë është që paradite të japësh mësim, kurse pasdite t’u shërbesh në kafene nxënësve. Keq shumë është që mësuesi të vlerësohet dhe të nderohet jo për punën e tij, por për punën e dytë që e bën si automekanik. Prandaj, nëse duam cilësi, duhet ta kuptojmë se cilësia paguhet, përndryshe as poezitë me rima nuk mund të përkapen si harmoni.