Arif Molliqi

Pi kafe në kafenenë e kryeqytetit

përballë kam katër shkronjat e metalit

NO NEW BR

pyes kanë vënë të reja

apo vetëm NEW BORN-it i janë ndërruar vendet

ato janë, ato, më thonë sa për të thënë

është krejt normale që kafeneja

është plot me njerëz

se përmbi të mbahet Panairi i Librit

sado që duhma e mbeturinave

dhe bisedat me zë të lartë s’janë normale

normale nuk është as kur

shumica e lokaleve përreth nuk kanë nevojtore

edhe ato që i kanë brenda

pronarët i mbyllin për mungesë pastërtie

myshterinjtë urinojnë pas murit që i ka rënë gëlqerja

vetëm kamerierja lëshon erë blini sa herë që më kalon pranë

Në kafenenë e kryeqytetit

rreth një tavoline

katër vetë rrimë ulur në karrige plastike

dy poetë një botues dhe një kritik

të tjerët përreth kanë ardhur

kinse të blejnë libra

nëse mund ta quaj fat

këtu mund t’i blej librat e mia

Çdo ditë pasdite bie shi

derisa ne bisedojmë

cili është shkrimtari më i mirë në këtë panair

(Ka kaluar dita e katërt e panairit

për herë të parë në jetën time

nuk e fal asnjë libër

botuesi më thotë po shiten si havlla)

Në kafenenë e kryeqytetit

është mrekulli të rrish me veteranë lufte

të gjithë ne i mendojmë të njëjtat gjëra për luftën

kurse ata janë kursimtarë nga fjalët

ishin kursimtarë edhe nga frika e luftës

duke pasur fat të jetojnë

ata

përveç një letre ku shkruan se janë veteranë

në muaj marrin edhe nga 170 euro

dhe s’dinë ku t’i harxhojnë më përpara

Ky është kryeqyteti im

e kaluara na ka bërë të plakemi para kohe

derisa i dëgjojmë debatet politike me parashikime

të mbrapshta të hidhura e të lodhura

për çdo mbrëmje në televizionin e njëjtë

(Prishtinë, 10.06.2023)