Qeveria prej vitesh sillet sikur ka një armik numerikisht superior dhe më të armatosur kundër saj dhe të gjithë e dinë se për një orë e gjysmë, sa zgjat një ndeshje futbolli, Vuçiq mund ta zgjidhë problemin e huliganëve.

NIN ka bërë një hulumtim rreth lidhjes së Qeverisë së Serbinë me huliganët, vrasjet, krimin e drogën.

SNS, megjithatë, i ktheu ata në gardën pretoriane të partisë, duke krijuar një simbiozë të paprecedentë deri tani. Aty ku shteti nuk donte të bënte politikë, ajo u bë, me miratimin e autoriteteve, nga huliganë. Nuk ka rëndësi nëse është shpërbërja e demonstratave të opozitës, djegia e ambasadave të huaja apo tregtia e drogës.

Kur në maj të vitit 2016, kryeministri i atëhershëm i Serbisë, Aleksandar Vuçiq, tha se vendi aktualisht nuk ka fuqi të mjaftueshme për të luftuar huliganët, sepse një gjë e tillë kërkon konsensus social, kjo dukej disi komike.

Pak a shumë, shteti u soll sikur të ishte një pushtues serioz dhe nuk do të ishte çudi nëse do të zgjidhte taktikat guerile kundër një armiku numerikisht superior dhe më të armatosur.

Në të njëjtën kohë, të gjithë e dinin se Vuçiqit i nevojiteshin rreth një orë e gjysmë ose kohëzgjatja e një loje për të zgjidhur problemin e huliganit.

Por kryeministri i atëhershëm, tani presidenti, kishte plane të tjera me huliganët.

Tipat e rrezikshëm, që sipas të gjitha ligjeve hyjnore e njerëzore duhet të shohin vetëm një copë parajsë, i ktheu në një gardë pretoriane personale dhe partiake, duke krijuar një simbiozë të paparë të krimit të organizuar, huliganëve dhe qeverisë.

Aty ku shteti nuk donte të drejtonte politikën, e drejtuan ata që e kapën, me autorizimin e autoriteteve – huliganë nga tribuna.

Nuk ka rëndësi nëse ishte fjala për prishjen e demonstratave të opozitës, vrasjet, djegien e ambasadave dhe objekteve të kultit të huaja, ngritjen e barrikadave në Kosovë apo pazarin e drogës.

Dhe asgjë nuk ishte më qesharake në deklaratën e Vuçiqit të vitit 2016.

Nga tribunat vinin dhuna, vrasjet brutale, droga, shantazhet, përqindjet e shitjeve të lojtarëve, lojërat e inteligjencës, policia dhe policët, politika, dhe veçanërisht politikanët që i shoqëruan dhe i bënë të mundur të gjitha këto. Nga maja e shtetit e poshtë.

Aktakuzat turpësisht të pakta ishin shenja e parë e besueshme se shteti qëndronte pas çdo gjëje dhe hidra ishte rritur në përmasa të tilla që as me mikroskop nuk mund të shihej dallimi mes shtetit dhe krimit të organizuar.

Prandaj, duke ndjekur të dhëna kërcënuese, është e rëndësishme të dihet se ky inventar është në radhë të parë një kujtesë se si huliganët e legjitimuan veten si agjentë të rrezikshëm politik dhe të fuqishëm kriminal përmes individëve në pushtet dhe cilët janë individët që ua kanë mundësuar këtë.

Nuk është lajm se Aleksandar Vuçiq ka qenë pjesë e tifozëve të Yllit të Kuq në rininë e tij dhe se edhe sot bie në sy njëfarë magjepsjeje me ambientin në anën tjetër të ligjit.

Pas ndryshimeve të 5 tetorit, Vuçiq filloi të përqafojë më seriozisht huliganët.

Një nga shembujt më grafik ishin demonstratat e dhunshme gjatë arrestimit të të paditurit të Hagës Veselin Shljivanqanin, sot një anëtar i shquar i SNS-së.

Atë qershor të vitit 2003, protestat në të cilat u plagosën më shumë se 50 policë u drejtuan nga Vuçiq si sekretar i përgjithshëm i Partisë Radikale Serbe, dhe në mesin e protestuesve ishin drejtues të shquar të Zvezdës, Partizanit dhe tifozëve të Radit.

Dhe se ka një “marrëdhënie të fshehtë” mes presidentit dhe huliganëve nga tribuna u bë e dukshme në inaugurimin e tij të parë në 2017.

Pastaj KRIK identifikoi Borko Aranitoviçin në mesin e sigurimit informal, anëtarët e të cilit sulmuan gazetarët dhe demonstruesit, i cili u tha se ishte anëtar i Janjiçarit, grupi kriminal i Belivuk-ut më vonë u quajt Principia, ndërsa Insajderi identifikoi tifozin e Partizanit Marko Todorov, i cili kërcënoi gazetarin e tyre.

Vite më vonë, në shkurt 2021, kur grupi i Belivuk u arrestua dhe u akuzua për tetë vrasje, përdhunime dhe shpërndarje droge, Belivuk kërcënoi në një deklaratë në Prokurorinë për Krimin e Organizuar se do të fliste për krime të shumta që lidhen me regjimin, duke filluar nga përmbysja në Hercegovinë.

“Zvonko Veselinoviç, Sale (Aleksandar Stankoviq – Sale Mutavi, lideri i grupit të tifozëve Janjiçari, i vrarë në tetor 2016) dhe unë dërguam djem për të rrënuar në Savamala”, tha i akuzuari i parë në atë kohë.

Prandaj, nuk është e vështirë të konkludohet se edhe para lidhjeve të para, të dukshme, huliganët ishin të angazhuar në punët e shtetit.

Natyrisht, duhet pasur parasysh se të akuzuarit lejohen të mos thonë të vërtetën në procedurë, por ka shumë “rastësi” për të anashkaluar gjithçka.

Dhe dy të pandehurit e parë, Veljko Belivuk dhe Marko Miljkoviq, folën për lidhjet e supozuara të drejtpërdrejta ndërmjet Vuçiqit dhe Janjiçarëve.

Pas vrasjes së Aleksandër Stankoviqit, ata trashëguan drejtimin e këtij tifozerie në tribunën e Partizanit.

Belivuk ka dëshmuar për herë të parë më 5 korrik, ndërsa Miljkoviq më 15 korrik 2021 në Prokurorinë për Krim të Organizuar dhe ka deklaruar se jo vetëm kanë bashkëpunuar, por janë takuar edhe me Presidentin e Serbisë.

Belivuk tha se ka mbajtur kontakte me Vuçiqin përmes Aleksandar Vidojeviq – Ace Roshava, gjoja lidhje e presidentit në klanin e Belivuk.

Ai gjithashtu pretendoi se dyshohet se e ka takuar Vuçiqin disa herë personalisht, pa specifikuar orën, dhe se ai ka qenë anëtar i SNS që nga viti 2011.

Sipas fjalëve të tij, ata fillimisht u takuan në Ubu me zyrtarin e SNS-së (kryetarin e Bordit Ekzekutiv) Darko Glishiq, kur dyshohet se ishte rregulluar një takim me Vuçiqin.

Belivuk dhe Miljkoviq dyshohet se janë takuar me Vuçiqin në banesën e K. Š. (emri i njohur për redaksinë) në rrugën Živka Davidovića në Zvezdara.

Lideri i Principa tha se kontaktet e anëtarëve të BIA-s i ka marrë nga Vuçiq, emrat e të cilëve nuk i ka përmendur.

Dyshohet se grupi i tij ka ndërhyrë gjatë protestës së taksistëve për shkak të futjes së Kar-go dhe se Vuçiq ka shpjeguar se kanë dashur të ndihmojnë kompaninë në të cilën ndodhet vëllai i kryeministres Ana Brnabiq.

Belivuk tha gjithashtu se qëllimi i punës së huliganëve përfshinte prishjen e mitingjeve të opozitës, parandalimin e brohoritjes së parullave nënçmuese drejtuar Vuçiqit dhe familjes së tij në stadiume, “minimin” e Paradës së Krenarisë, por edhe ardhjen në mitingjet e SNS për të bërë tubime të shtrenjta.

Marko Miljkoviq ka folur edhe për lidhjet me presidentin.

Ai ka treguar se si janë varrosur armët në Jajinci, afër shtëpisë së familjes së Vuçiqit, për të krijuar përshtypje në opinion për cenueshmërinë e Vuçiqit.

“Është një aksion në të cilin Aleksandar Stankoviq i njohur si Mutavi, Aleksandar Vidojeviq Roshavi dhe Nenad Vuçkoviq Vuçko, pjesëtar i xhandarmërisë, së bashku me Aleksandar Vulin, me porosinë e tij e ngarkuan me armë veturën dhe e lanë afër shtëpisë së Aleksandër Vuçiqit në Jajinci. . Në këtë mënyrë kanë dashur t’u tregojnë mediave se Vuçiq ka qenë shënjestër dhe deri më sot askush nuk ka qenë përgjegjës për atë makinë plot me armë”, tha Miljkoviq.

Dhe siç thamë, nëse deklaratat e të akuzuarve për krimet më të rënda mund dhe duhet të vihen në pikëpyetje, disa fakte të tjera vështirë të kontestohen.

Mes tyre janë disa fotografi të publikuara të djalit të rritur të Vuçiqit, Danilo, duke u shoqëruar me huliganë, të cilat kërkojnë një shpjegim më të detajuar.

Gjegjësisht, Danilo Vuçiq u përjetësua në Kupën e Botës në Rusi në vitin 2018 në tribunë në shoqërinë e Vidojević dhe Boris Karapandžić.

Për t’i bërë gjërat plotësisht të qarta, Vidojeviq më parë ishte njeriu i dytë në hierarki, menjëherë pas Aleksandër Stankoviqit.

Ai më vonë u tërhoq nga tribuna, por është në mesin e të akuzuarve për prishjen e klubit të Beogradit Komitet në vitin 2018.

Boris Karapandzhiq, një tjetër personazh i fotos, u arrestua në një “paketë” me Belivuk dhe Miljkoviq, si pjesë e një grupi që prej atëherë është akuzuar për krimet më të rënda.

Shpjegimi që Vuçiq ofroi në atë kohë është pjesë e folklorit progresiv të sprovuar për kërcënimin ndaj familjes së presidentit.

“Djali im Danilo është një djalë i ri i ndershëm dhe i denjë”. Ai është fajtor vetëm sepse është djali im. Deri tek ata, të papërgjegjshëm dhe të vrazhdë, askush nuk u kishte vizatuar kurrë një shënjestër fëmijëve të politikanëve në ballë. Duke sulmuar fëmijën tim, më sollën në një cep nga ku nuk kam ku të shkoj. Do të luftoj me gjithë fuqinë time dhe do t’i mposht të gjitha gënjeshtrat e tyre. Unë ua premtoj këtë”, tha Vuçiq në atë kohë.

Nuk dihet se kë dhe si ka mundur Vuçiqin, por sigurisht që nuk kanë qenë huliganë.

Madje, në videon e dhjetorit të vitit 2021, e cila ka dalë në publik, shihet Vuçiq duke kënduar duke imituar lëvizjet e fansave, ndërsa sipas mediave në video shihet djali i tij Danilo dhe lideri i tifozëve të Zvezdës, Marko Vuçkoviq.

Ajo që paraqet një problem shtesë për Vuçiqin sigurisht që janë lidhjet e njerëzve nga mjedisi i tij i ngushtë me mjedisin kriminal.

Kjo i referohet në radhë të parë sekretarit të Qeverisë së Serbisë, Novak Nediq, i cili ishte i lidhur ngushtë fillimisht me grupin e Aleksandër Stankoviqit, e më pas me klanin e Veljko Belivuk, i cili u bë “komandant i përgjithshëm” në tribuna pas vrasja e Stankoviqit.

U konfirmuan edhe lidhjet e kryekoordinatorit të Xhandarmërisë, Nenad Vuçkoviq, me Stankoviqin dhe Belivuk.

Për rëndësinë dhe ndikimin e këtij grupi dëshmon edhe shënimi i ish zyrtarit të MPB-së, Dejan Milenkoviq, i cili në ditarin e tij shkruan se Aleksandar Stankoviq është “projekt i shtetit”.

Kështu shkruhet edhe në aktakuzën për keqpërdorim të pozitës zyrtare ndaj ish-sekretares shtetërore të MPB-së, Dijana Hrkaloviq, e cila po gjykohet për krime të lehta dhe asnjëherë nuk është pyetur për lidhjet e saj me Janjiçarin. Njësoj si Vuçkoviq dhe Nediq.