Xhevdet Bajraj

Një plak

e dëgjon këngën e gjumit të vdekjes

që e këndojnë

gjithandej nëpër botë

njerëzit

të cilëve ua kanë shlyer rrugën

e kthimit në atdhe

I vetëm

e gjuan djallin

me fotografi me libra me lule

me copat e zemrës së thyer

me ofshama

Sa herë e dëgjon këngën e vdekjes

e nget makinën e memories mbi 200 km në orë

dhe kurrë nuk e ndal policia

kurrë nuk aksidentohet

Kur ngopet me te

e kthen kokën në jastëk

nën të cilin e ruan me xhelozi

një copë të atdheut të tij

pas qepallave të mbyllura

Kur ndodh kjo

shiu i tërë vitit

bie atë natë të vetme në qytet

Un pedazo de la patria

Un anciano

está escuchando la canción del sueño de la muerte

que cantan

en todo el mundo

personas

a quienes les borraron el camino

para volver a casa

Solito

le tira al diablo por la noche

fotos con libros con flores secas

con pedazos de corazón roto

con gemidos

Cada vez que escucha la canción de la muerte

conduce la máquina de memoria a más de 200 km/h

y la policía nunca lo detiene

nunca se estrella

Cuando está harto de ella

vuelve la cabeza sobre la almohada

bajo la cual guarda celosamente

un pedazo de su patria

detrás de los párpados cerrados

Cuando eso pasa

la lluvia de todo el año

cae esa sola noche en la ciudad

(Poezi të marra nga vepra “Kafe me nënën”, botuar nga shtëpia botuese “Armagedoni”)