Shkruan: Kudusi LAMA

Në pikën 36 shpreheni: “Në realitet, veprimtaritë kryesore operative të anëtarëve të UÇK-së para, gjatë dhe menjëherë pas konfliktit kryheshin në territorin shqiptar, ku forcat serbe të sigurimit nuk kanë qenë asnjëherë”. Nuk keni aspak, aspak të drejtë. Të gjitha organet udhëheqëse të Luftës Çlirimtare të Kosovës kanë qenë në Kosovë, nëse doni mund t’i vizitoni të gjitha vendkomandat e tyre, pasi janë të njohura sot. Në Shqipëri kanë lëvizur për nevojat e luftës rast pas rasti individë nga udhëheqësit e luftës me kohë të kufizuara disaditore, por asnjëherë nuk ka pasur çast që ata të kenë funksionuar dhe vepruar në Shqipëri për drejtimin e luftës. Në Shqipëri nuk përjashtoj mundësinë që të ketë pasur qendra luftëtarë për stërvitje prej grupeve të djemve e vashave që shkonin drejt frontit, të cilët qëndronin në kohë shumë të kufizuara, sepse edhe po të tentohej të mbaheshin më shumë ata vetë nuk pranonin, pasi kërkonin të shkonin sa më parë në frontet e luftës. Po kështu në afërsi të kufirit ka pasur edhe vende ku janë grumbulluar armatime, municione e pajisje që futeshin në frontet e luftës. Por të bëhen deklarata të papërgjegjshme dhe të gënjeshtërta qëllimkëqija siç i bëni ju, është abuzim i rëndë dhe shpërdorim i detyrës për të cilën vërtet ju duhet të jepni llogari para institucioneve që iu kanë ngarkuar me detyrën për të nxjerrë të vërtetën.

Si e keni konsideruar UÇK-në ju në Perëndim, unë e di mirë, por për t’ua sqaruar të gjithë atyre që kanë dëshirë ta kenë të qartë, duhet t’ju them se nuk është aspak e vërtetë që UÇK-ja ka qenë e çorganizuar, siç e cilësoni ju në pikën 37 të raportit. Ajo periudhë vërtet ka qenë e vogël, se pa qenë e vogël nuk mund të bëhej e madhe, pasi ajo është ushtri që u krijua brenda një terreni të pushtuar nga një armik gjakatar, siç ishte Serbia. Kështu që, e çorganizuar ajo nuk mund të bëhej, përkundrazi i duhej një disiplinë shumë e fortë, një unitet i pathyeshëm dhe një mirëkuptim i plotë, e një vigjilencë e padepërtueshme, pasi në të kundërt do të kishin depërtuar agjentët e UDB-së dhe do t’i kishin shkatërruar menjëherë.
Për ta ditur ju, shqiptarët prej 100-vjetësh në tokat e pushtuara nga Serbia dhe Mali i Zi, asnjë ditë nuk e kanë pushuar luftën. Në vazhdimësi janë bërë kryengritje. Në vazhdimësi në këto treva kanë vepruar Çeta kryengritësish me vite e me vite, por në fund të gjitha kanë dështuar duke u asgjësuar të gjithë luftëtarët për arsyen e thjeshtë, se në strukturat e tyre kanë depërtuar agjentët e fshehtë serbë. E po të ishte e çorganizuar siç thoni ju, do të kishte ndodhur edhe me UÇK-në e njëjta gjë. Por organizimi i saj perfekt ka bërë që ajo të mos lejojë të depërtojnë agjentët e fshehtë serbë. Por ju jap të drejtë, se ju të dhënat i keni marrë në Beograd e ata kështu e dinë, pasi këtë e keni edhe në librin e gjeneralit Klark “Të bësh luftë moderne”, kur në takim me të, drejtori i përgjithshëm i policisë serbe i thoshte gjeneralit se UÇK-ja ka 410 luftëtarë kur, në fakt, ajo kishte 20 mijë. Nuk befasohem për këtë hallakatje tuajën, pas informacionit shqiptar ju keni deklaruar vetë se nuk besoni në raportin tuaj e ai serb është i pasaktë.
Në pikën 38 ju thoni: “Burimet tona pranë UÇK-së si dhe dëshmi nga anëtarë të UÇK-së të zënë robër nga policia serbe vërtetojnë se bazat kryesore të UÇK-së ku mblidheshin rekrutët e saj ndodheshin në Veri të Shqipërisë”. Këtë çështje unë sapo ua shpjegova më lart, por u mora prapë për faktin se ju nuk keni pasur fare burime pranë UÇK-së gjatë luftës se nuk e keni njohur fare atë dhe së dyti, edhe Serbia nuk ka pasur shumë fat në rënien robër të luftëtarëve të UÇK-së. Edhe në një rast, më 14 dhjetor 1998 që u zunë 9 luftëtarë në një pritë në malin e Pashtrikut, UÇK-ja i zuri menjëherë 8 ushtarë serb që i shkëmbeu me ndërmjetësinë ndërkombëtare. Kjo ndoshta nuk ka shumë rëndësi si fakt i asaj kohe, por jua thashë vetëm për t’ju treguar se po mashtroni.

Po kështu në pikën 39 prapë ju si gjithnjë i referoheni policisë serbe, se atë e keni burimin e besueshëm, për këtë jam i bindur, por dua të kuptosh mirë, se ata djem e vasha që përbënin UÇK-në nuk ishin kriminelë, dhe ju nuk duhet ta përdorni këtë term, pasi bëni padrejtësi, ata ishin luftëtarë lirie. Por sado të të them të vërtetën, unë jam shqiptar e për ju çfarë thonë shqiptarët nuk duhen besuar. Mirëpo ajo që është shqetësuese, është fakti që ju këtë term kriminel e vini në një dokument që është ndërkombëtar dhe i atribuohet një organizate madhore si Këshilli i Evropës. E që ata do të ecnin nëpër rrugë malore e në fshehtësi është e sigurt se ata ishin duke vepruar në një terren të pushtuar nga armiku. Po ju sa kontradiktor që jeni zotëri, pasi një herë thoni që UÇK-ja furnizohej me kafshë e një herë tjetër drejtuesit e saj i bëni bosa të naftës. Të paktën ta kuptoni abuzimin tuaj me fjalë në këtë raport.

Në pikën 41 të raportit shkruani: “Dhe vetëm në gjashtëmujorin e dytë të vitit 1998, UÇK-ja arriti të imponohet në mendjen e bashkësisë ndërkombëtare, falë mbështetjes së hapur të fuqive perëndimore bazuar në ‘lobingun’ e Shteteve të Bashkuara, si tehu i luftës së Kosovarëve shqiptarë për çlirimin e Kosovës”. Ne e vlerësojmë shumë mbështetjen ndërkombëtare, në veçanti të ShBA-së, por këtë mbështetje nuk ua dhanë shqiptarëve, mbështetjen e fituan me luftën serioze dhe të drejtë e të ndershme që bënë, ndryshe nga ato çfarë thoni ju në raportin tuaj. Të jeni i sigurt, po të kishin vepruar shqiptarët ashtu siç i akuzoni ju në këtë raport, nuk do të kishin pasur kurrë mbështetjen ndërkombëtare, pasi nuk ishin të gjithë budallenj dhe erdhët ju pas 10 vjetësh për të zbuluar çfarë nuk kishin parë ata. Unë ndihem i lumtur, kur ju e konsideroni ShBA-në “tehu i luftës së kosovarëve shqiptarë për çlirimin e Kosovës”, por edhe ShBA-ja deri kur i njohu luftëtarët e lirisë kush ishin, deri kur vlerësoi organizimin, disiplinën, drejtësinë, ndershmërinë, humanizmin dhe vendosmërinë e tyre nuk i njohu. Dhe kjo ka ndodhur në verën e vitit 1998. Prandaj informohu më mirë, mos hidh gurë kundër shqiptarëve vetëm pse nuk i do, pse je i dashuruar me Serbinë.
Ushtria Çlirimtare e Kosovës ka lindur si vullnet i popullit, si domosdoshmëri historike për ta shpëtuar popullin e pushtuar nga asgjësimi, nuk ka lindur si vullnet princërish, apo personalitetesh të dorës së parë siç i quan ti në raportin tënd në pikën 41. UÇK-ja dhe drejtuesit e saj kishin një mision: ta çlironin vendin nga pushtuesi, se kush do ta merrte drejtimin politik e shtetëror në Kosovën e lirë nuk u ka interesuar fare. Por natyrisht pas çlirimit ata nuk do të arratiseshin nga Kosova, ata që do të mbeteshin gjallë do të merrnin edhe pushtet, ju vjen ose jo mirë ju apo atyre si puna juaj. Për dijeninë tuaj, duhet të them, se mjaft prej udhëheqësve të kësaj lufte të lavdishme, që futen në atë radhën e personaliteteve të dorës së parë, siç i quani ju, sot janë në piedestalin e lirisë pasi ia kanë falur jetën atdheut nëpër frontet e Luftës Çlirimtare, duke u përleshur me forcat e pushtuesit.
Në pikën 44, sipas burimeve të brendshme që paskeni pasur ju në UÇK, por të cilën nuk e keni njohur dhe nuk keni dashur ta njihni, dini se si ajo ka ndërtuar kapitalin politik për ta ruajtur përparësinë ndaj grupimeve rivale. Por ju nuk thoni diçka fare të thjeshtë se UÇK-ja e ka bërë politikën me krisma armësh e jo me fjalë. E politikë tjetër me armë në Kosovë nuk ka pasur, përveç asaj të UÇK-së.

Ndërsa sa i përket pretendimit tuaj se UÇK-ja nuk ka qenë një grupim i vetëm dhe nuk ka pasur një kryekomandant, po ju sqaroj, se ajo ka pasur një hierarki të përsosur, ka pasur një komandë të fuqishme dhe me personalitete të patjetërsueshëm. Ka zbatuar një disiplinë hierarkike që i ka befasuar edhe ushtritë moderne të kohës. Hierarkia e zbatimit të urdhrave ka funksionuar në mënyrë të përsosur, edhe më mirë se në ushtritë klasike të kazermës. Duhet kuptuar se disiplina në zbatimin e urdhrave mund të konsiderohet një nga pikat e forta të suksesit të luftës së saj. Ndoshta për këtë edhe ju zotëri Marty pikërisht këtu kërkoni ta futni atë pykën tuaj të ndryshkur. Asnjë ndarje nuk ka pasur dhe gjithë veprimtaria e saj është zbatuar sipas një plani të detajuar strategjik politiko-ushtarak, me një synim të vetëm të hidhet jashtë pushtuesi e t’i jepet atdheut liria. UÇK-ja ka qenë plotësisht një ushtri konvencionale, veçse nuk i ka pasur armët dhe furnizimin si të ushtrisë serbe, por më të varfra, e kjo nuk konsiderohet dobësi e saj.
Në pikat 46-47 ju që në atë kohë paskeni zbuluar një tarafikim të brendshëm me rrënjë të thella që po përçante UÇK-në. Athua se nuk e njihni fare Konferencën e Rambujesë, ku delegacioni i UÇK-së foli me një gojë dhe mbajti një qëndrim të spikatur unik e të pandryshueshëm. Ndërsa kur u referoheni ambicieve politike, ju po flisni për të sotmen dhe vetëm po ndërroni kohën, duke e shikuar këtë të sotme të lindur në kohën e luftës, çka nuk ju favorizon, se besoj edhe në Zvicër e vendet e tjera në botë politika partiake bëhet njëlloj si në Kosovë. E kjo nuk konsiderohet përçarje, siç thoni ju, por kërkim i ideve më të mira për ta qeverisur vendin e për ta zhvilluar jetën e qytetarëve duke e përmirësuar atë e duke rritur dinjitetin e shtetit të Kosovës.

Në pikën 48 ju bëni një fyerje në ndjenjë duke iu ngjitur prapë idesë tuaj se “Shumë ‘grupëzime’ të ndryshme të UÇK-së u shfaqën në këtë mënyrë më 1998 e 1999, konkretisht pas vdekjes së komandantit të famshëm fshatar të UÇK-së Adem Jashari”. Së pari, duhet t’ju sqaroj se Komandanti Legjendar i Ushtrisë Çlirimtare të Kosovës, Adem Jashari, nuk ishte një fshatar i thjeshtë, siç e konsideroni ju, por një komandant që kishte kryer kualifikime të vazhdueshme ushtarake dhe njihte në perfeksion strategjinë dhe taktikën e luftës. Së dyti, ai nuk ka vdekur, siç shpreheni ju, por ka rënë duke luftuar heroikisht kundër ushtrisë së pushtuesit për hatër të lirisë së atdheut e të kombit të tij. Së treti, duke rënë Adem Jashari, UÇK-ja nuk u copëtua por, përkundrazi, u bë faktor ndërkombëtar i fuqishëm, që gëzoi simpatinë dhe përkrahjen e gjithë botës moderne. Së katërti, UÇK-ja është e vërtetë, siç thoni ju, se u shtri “në krejt territorin e Kosovës”, por ajo nuk ishte një ushtri fshatare. Ndoshta ju keni lexuar ndonjë material të vjetër të kohës së Vilhelm Telit, kur flisni për luftë fshatarësh, ose ashtu doni ta prezantoni me qëllim keqdashës Luftën Çlirimtare të Kosovës si luftë fshatarësh, pasi UÇK-ja mbi 70 % (për qind) të luftëtarëve i ka pasur me shkolla të larta e me universitete. Ashtu sikurse luftëtarët e saj nuk kanë qenë të gjithë banorë të fshatrave, siç deklaroni ju, por sipas përqindjes së banorëve në qytete e në fshatra ka pasur luftëtarë edhe nga qyteti edhe nga fshati, po të keni dëshirë mund të merrni adresat e të gjithë luftëtarëve, pasi nuk i kemi të fshehta. Së pesti, Adem Jashari nuk hyri thjesht në folklor si martir, siç e emërtoni ju, por u vlerësua si hero kombëtar, duke u kthyer në nyje uniteti të gjithë popullit shqiptar në Ballkan, dhe duke rreshtuar të gjithë shqiptarët rreth idesë së luftës finale për çlirimin e trojeve të pushtuara nga Serbia. Nuk keni bërë mirë, që keni bërë lojëra të tilla fjalësh, duke përdhosur ndjenjat shpirtërore të shqiptarëve, pasi shqiptarët gjithnjë i kanë nderuar ndjenjat shpirtërore të kombeve të tjera, përfshirë edhe ato të popullit zviceran të cilit i përkisni ju.

Në pikën 49 të raportit tuaj, i quani drejtuesit e UÇK-së “themelues të vetëshpallur të UÇK-së”, por ju nuk mund t’i dini të gjitha, as Serbia, pronarja dhe instruktuesja juaj, nuk mund t’i dijë të gjitha. Ushtria Çlirimtare e Kosovës nuk është bandë bashibozukësh, siç doni ta etiketoni ju. Ajo është elita e gjakut kombëtar shqiptar. Për krijimin e saj nuk ka pasur themelues të vetëshpallur, por vendime politike kombëtare. Dhe ajo nuk është ndërtuar sipas njohjeve, por sipas ndjenjave për ta dhënë gjakun për lirinë e atdheut. Po të ishte sipas njohjeve e familjeve, siç doni të krijoni ju ide nëpër botë, nuk do të kishte në radhët e saj luftëtarë e luftëtare nga të gjitha tokat shqiptare, edhe nga diaspora, duke ardhur në radhët e luftëtarëve edhe ata djem e vasha që nuk kanë lindur në Kosovë, por në Zvicër, Gjermani, Suedi, Francë, ShBA etj. Por ju nuk ndaleni, sepse ju duhet t’i thoni të gjitha ato që i kanë thënë serbët para jush. Unë do të t’i evidencoj të gjitha çfarë dhe kur i kanë thënë serbët këto që ju i parashtroni në raport. Dhe po ju them se serbët këto i kanë thënë gjatë gjithë historisë e për problemet që trajtoni ju, i kanë thënë gjatë luftës në vitet 1997 – 1999 e, më së fundi, në vitet 2003 – 2004, kështu që ju jeni i vonuar në këto deklarata. (Vijon)