Adrijan Vuksanoviq

ATY KU PËRFUNDON POEZIA E FILLON FJALIMI I THJESHTË

Afërsia jote e ushqen dobësinë

Nuk di t’i gjej fjalët

dhe hapësirës ndërmjet nesh t’ia jap

Emrin.

Unë bredh në thënien e të paprekshmes,

takimet tona deltinore

nuk e lehtësojnë mundimin.

Je afërsi në gjunjë.

Sasi të vogla helmi

ndoshta do të shpjegonin

të pathënat.

A të ftoj në çmendurinë e përbashkët?

Ndiej një hapësirë

ku rriten drizat e egra.

Aty do t’i kultivonim derrat e egër

Dhe do të fshiheshim nga fjalët e kota.

Çmenduria jonë.

FSHEHTËSIA

Numrat janë përulësi e matematikës.

Matematika domosdoshmëri e të kuptuarit.

Të kuptuarit është bashkëpunim.

Bashkëpunimi është jeta me Fshehtësinë.

Shkronjat janë përulësi e fjalëve.

Fjalët janë pamundësi e mendimeve.

Mendimet janë negociata me Fshehtësinë.

Notat janë përulësi e muzikës.

Muzika është harmoni e tingujve.

Tingujt janë koncentrim i heshtjes.

Heshtja është dinjitet i Fshehtësisë.

Dita është përulësi e Diellit.

Dielli është afresk i besimit.

Besimi është durim i Fshehtësisë.

Përulësia është fillim i Fshehtësisë.

Fshehtësia është kulmi i përulësisë.

NE JEMI SIMBOL

Ai që dyshon në simbole,

Le të fillojë nga shkronjat.

U kthehem fjalëve sa më të vjetra

Duke u ballafaquar me domethëniet

E tyre kokëforta.

Kjo është mbledhje e mbetjeve të Tërësisë.

Ai që dyshon në simbole,

Le t’i pyesë fjalët.

Vetmohem me fjali të lashta

Duke i mbytur me kuptimin.

Është kjo klithje që qanë me dëshpërim për violinën.

Kujt t’ia puth mosdijen

Duke ia dhuruar shpresën e horizontit,

E të mos e vras?

Ortekët turren

Kur nuk e shprehim frikën

Dhe ecim çuditërisht,

Qeshemi jo zakonshëm,

Rrëzohemi, ngrihemi dhe ofshajmë.

Ne jemi simbol. Do t’jua them këtë.

Duke belbëzuar, a jo.

HESHTJA

Unë jam rezervuar i stërmadh i heshtjes.

Ajo është uri fjalësh.

Arti është kultivim i urisë.

Fjala e pathënë, e mbarsur me lutje,

Gjen rrugën e vet dhe si uji

Derdhet në plotësi.

Në fitimin e lirisë braktisja është nëna e të gjitha shkencave.

Heshtja është dominimi i parë.

Letrave të vjetra ua besoj jetën

Si në fjalët e rrudhura me zëra që dridhen.

Trim është ai që ka më së paku shkak për këtë,

E fitimtar është ai që veç e jeton Fitoren.

Vdekjet e heshtura lindin jetë.

Druri rritet, nuk flet gjë

Dhe kapërcen gardhet.

E MBËSHTJELLË ME PLUHUR

Në një kohë të caktuar futesha nëpër pluhur

dhe të mbroja me gramatikë.

Pakkush e shihte a kuptonte këtë,

por unë e shprehja veten

me interpunksion dhe numra romakë.

Duhet të të dëshmoja

nëpër muret në të cilët pakkush mbështetej

dhe prej të cilëve mbroheshin të padijshmit.

Të dashuroj me atë ngjyrën e kuqe me vija

ashtu siç vetëm mund të dashurohet.

KRISHTLINDJA

Në të njëjtën gjuhë

në të cilën porosisim pijet në restorant,

që i blejmë cigaret,

që vardisemi,

që shtiremi,

që mundohemi;

Në të njëjtën gjuhë

në të cilën bëhemi të mençur,

apo

jemi budalla,

ose nuk e dimë çka jemi

dhe kush jemi;

Në të njëjtën gjuhë

në të cilën vadisim drunjtë

dhe lëndojmë gjunjët që nga fëmijëria

dhe dobësojmë muskulin e zemrën në pleqëri

dhe humbim vullnetin për shkak të dhembjes në gjymtyrë;

Në të njëjtën gjuhë

në të cilën numërojmë

mbledhim

shkurtojmë

çojmë gjymtyrët

ulim rrudhat;

Në të njëjtën gjuhë

në të cilën i shqyejmë barqet

në të cilën ulemi, flemë, ecim

në të cilën ngrihemi nga varrezat;

Pikërisht në atë gjuhë

mu në të

ftojmë,

provokojmë,

marrim,

thërrasim

Zotin.

NJË DITË PAS TEJE

Nga mëngjesi shumohen gjurmët

mbetjet e tua të plumbta më kërcejnë nën lëkurë

Gjërat e palëvizshme lozin nëpër hapësirë

dhe mbretëron në dysheme pranë këpucëve.

Ti e qet kokën nga librat e trashë!

Mospërmendja jote

është ngritje e të dy duarve përpjetë

para syve flutur

prej të cilëve muret e fitojnë shpirtin.

Sonte thërrmohet rruga

nga duart tua që i kërkova për në qiell.

I le me qindra gjëra që të më mundojnë

si moshatarët shokun që nuk sheh.

A duhet gjithçka ta fitojë fjalën e vet?

Të shtie mbi mua me mendime të fshehta

dhe m’i zbulon si trekëmbëshin për varje

në të cilin hip në ditën me diell

Përktheu nga gjuha malazeze: Nikollë Berishaj

Shënime për autorin

Adrijan Vuksanović lindi më 21 në Kotor. Ka kryer Fakultetin Elektroteknik në Podgoricë. Ka punuar gazetar në Radio Dux. Në zgjedhjet parlamentare në Mal të Zi më 2016, zgjedhet deputet i Iniciativës Qytetare Kroate (kryetar i së cilës është) në Kuvendin e Malit të Zi. Është anëtar i Amëzës Kroate dhe Shoqërisë së Shkrimtarëve të Pavarur të Malit të Zi. Poezitë e tij janë botuar në revista letrare kroate dhe malaziase, si dhe në antologjinë Hrvatsko pjesničko biserje (Margaritarët poetikë kroatë).

(Marrë nga revista “Akademia”)