Poezi nga Arif Molliqi
MOTIV TJETËR
në ditëlindjen e gjashtëdhjetë
më dolën dhëmbët e rinj
që m’i mbolli doktori
desha ta bëj provën e kafshimit
veç bardhë e zi
pa ngjyra
mbetën gjurmët e reja
kur nuk dolën dhëmbët e rinj
bërtita aq shumë
sa në ballë
dolën rrudhat e reja
nëpër planetin e rrumbullakët
grabitqarët u shtuan mbi kokën time
duke i mprehur dhëmbët
DITËLINDJA E NJË MOSHE
unë dhe kalendari i varur në mur
kemi një dhomë bashkë
me një shënim
11 janar një mijë e nëntëqind e pesëdhjetë e tre
vendësit e mi
më mbajnë në mend si njëzetë e katër vjeç
duke i pështyrë mitet e rrejshme
nëpër kokat e kolonëve
në dashurinë e rinisë time
veç krisma armësh kujtoj
jetesën me vrasës masivë përreth
instinkte sadiste
ritual i çuditshëm kur grindesh me të djeshmen
përmbi hijen time
i ngre sytë nga qielli
i lutem moshës të mos bjerë në kurth
barrë e rëndë janë vitet
që s’mund t’i mbaj as për një natë
askujt asgjë s’do t’i lë amanet
fundi i këtij fundi le të jetë publik
edhe kur e bardha bëhet si e zezë
e zeza bëhet si e bardhë