Engjëlli blu

shi

i mërzitshmi i tejdukshmi i pangjyrshmi i lagshti i ujti i pikshmi

i qullti

shi

bashkë me pik’zat e tij t’pasqyrta

befshëm

si me ‘i film bardh e zi alla çhaplin

skaj udhe

‘i engjëll blu

e pikon

i mvrejtun i trembun i drojtun i ambël i këputun

si ‘i çarrok i braktisun

në shkallët e mermerta i mbledhun krruspull

me sytë e ullinjtë turbullue nga andrrat e l’byrta

me kufje n’vesh

thue ti “stairvay to heaven music” të Led Zeppelin-ëve

asht duke e ndigjue

me duer që i dridhen

me ‘i çigare ndër gishta

me ‘i za të mekun

e ‘i shkrepëse pa zjarm

n’trishtim ma t’zi se korbi i Edgar Allan Poe-së

mugullon

tevona

si n’përrallat e Vllazënve Grimm

dy brina të vogla mbi krye i dalin

po ai edhe ma tutje

engjëll blu asht

deri sa ‘i rr’fe e sertë njerëzore

dreqnisht e rrok

e flatrat e vetullat e qepallat me gërshanë mbasi ia këput’

si delmen në krye e qeth e qeth e qeth e qeth

e njerëzon

e përtokëson

e përçudnon

e tevona

me ‘i bar striptease koketash

engjëllorin blu

e syrgjynon

e unë

kambë e krye i shastisun

me sy të hakërruem

kah qiella vazhdoj me kqyrë

ku pa pra

i mërzitshmi i tejdukshmi i pangjyrshmi i lagshti i ujti i pikshmi

i qullti

shi

pikon

ku je

engjëll blu

engjëll blu

engjëll blu

engjëll blu

P. s.: Kjo poezi duhet me u lexue duke e ndigjue “Stairvay to Heaven Musiç” te Led Zeppelin-ëve.

Deleujk

Mbramë

Populli im pa ‘i andërr të

çuditshme

iu ba sikur ujku

bashkë me kimen e harroi edhe

zakonin

mbasi lypi ndjesë për t’shkuemet e t’harruemet

shpalli martesë me Delen Rude

shtatë ditë e shtat netë u çanë tupanat

xurlat u shkyen shtatë ditë e shtatë netë

tevona

në lëkurën e dashit që e pat

hangër vjet

u shtrinë e banë seks

deleujk

tri pika gjaku t’virgjinës Rude

skuqen mbi postoqie ogiçi

thonë se gjaku i prishë andrrat

Atëherë popullit tim i duel

gjumi

populli im i çuditshëm

sheh andrra

të çuditshme

Sytë e Ledy Evropës

Sa herë në teatrot e perëndimit

Vritet Dunkani

Grimin e syve të Evropës

E përshkllinë loti

Ledy Makbeth laj duert

Ledy Evropa laj sytë

Të mjerat

Hala nuk e dinë

Se në Ballkan asht nji teatër

Me emrin Kosovë

Ku buzë e sy t’i grimcojnë

Me plumb e kërbaç

Ledy Makbeth laj duert

Ledy Evropë laj shpirtin

mëkatet, ndërgjegjen

Njolla grimi në duert e Ledy Makbethit

Njolla gjaku në sytë e Ledy Evropës

Vdekja e aktorit

Si zakonisht

Në aktin e fundit të tragjedisë

Mbasi ka palue në arkë

Kostume palaçosh, gaztorësh

Mbretërish, kalorësish…

Nga Arka e Pandorës

Nxjerr Kostumin e Qefintë

Dhe me të mbështillet

Çdo gja ashtë e përçaktuar

(si zakonisht në tragjedi)

Ai luan rolin e përcaktuar

Gojëkëqinjtë thonë se vdiq

Unë nuk e besoj

Edhe kjo vdekje e tij është vetëm njëra

Nga ato vdekjet e tij të shumta skenike

Ai vetëm bën punën e tij

Dhe pas kësaj është

Në pritje të rolit të ri

(24.12.’96)

Përmbytja

Kur Hyji

Shpalli Lajmin e Përmbytjes

Në arkën e Noes u futën të gjithë

Gilgameshi u fut në barkën e Utnapishtimit

Si mëkatar e notar i keq që jam

Në detin e syve tu

Sall unë

U mbyta

Dorasit e luleve

Me thikë jo

As me revole

Me dorë

Vrasin

Dorasit e luleve

Çadrat e urrejtjes

kur shiu u shfaq dashni

çadrat e urrejtjes i hapin njerëzit

me barin me lulet me dheun

çon ateherë dashni shiu

Ora e prishun

Troku i tik-takeve

u mbyt diku në pellgun e hiçit

fluturim mbi krahët e thyem të një zogu

koha trishtueshëm u var mbi akrepa

Don Kishotët mund t’i shfarosin të gjitha orët

dhe mullinjtë e erës

koha galopon edhe pa akrepa

Të gjitha

Lugët

Pjatat

Diagnozat mjekësore

Dashnoret

Numrin e këpuçëve

Lutjet që I drejtoj Hyjit

Djathin që ha

Kualitetin e spermës

Poezitë e pashkrueme dhe të shkrueme

Sapunin me të cilin lahem

Grupin e gjakut

Gjatësinë e penisit

Librat që lexoj

Pagën mujore

Ndihmat sociale

Kohën e seksit

Sasinë e krypës ne shurrë

Zhgandrrat

Andrrat

Gjatësinë e gishtit të vogël të kambës së djathtë

Trashësinë e gishtit të unazës

Miqtë

Bindjet politike

Preferencat estetike

Numrin e kimeve…etj.,etj.,etj.

Fije për fije

Numër për numër

Të gjitha m’i njohin

M’i dinë të gjitha

Provincialistat dhe policët

Por ata

Hala nuk e dinë se mbramë

(me nderë me thanë)

Unë i rrova koqet

23.09.’97

Me dashtë kur nuk duhet

me ia durue

fjalët e tepërta

llomotitjet vend e pavend

idetë lidhje e palidhje

çmenduninë mbas futbollit

maninë mbas shahut

parapëlqimet politike

komentet për serialet turke

mërdhezjen e çehres nga rakia

tymin e çigares

thojt’ e papremë të kambëve

kërrhamën e gjumit

frymjen e hundëve në sofër

erën e çorapeve të palame

erën e kepës e të hudrës

erën e trupit në shtrat

erën e gojës gjatë puthjes

façebook maninë

lezetin e hallvës

shoping dresimin e përditshëm

mungesën e talentit për me këndue

mburrjet e përditshme

shprehinë për me rrejtë shpesh

krejt këto me ia durue

kjo don me thanë

me e dashtë dikend shumë

kur me e dashtë

nuk duhet

Emnin tem

emnin tem

ndoj’ udhe

e as udhëkryqi

mos ia vnoni

sepse aty

nga prishja e semaforave

a nderkryemja

e ndoj’ shoferi te hazdisun

ndoj’ carroku

grue shtatzanë

apo cifti pleqsh

fryma mund t’i prehet

as ndoj’ sheshi

ku politikanët turmat mendsh

me fjalimet e tyne

mund t’i tredhin

as ndoj’ teatri

ku prej çaraveshjes

publiku

me gojë te shkyeme

‘Njeriut që qesh’ të Viktor Hygosë

i ngjan

Përzgjodhi për revistë: Naime Beqiraj