Poezi nga Bujar Salihu
BUKA
Buka është e shenjtë bir
Po të ra në tokë
Përulu merre puthe e ngrehe sa më lart
Kurrë mos e shkel as mos e përmbys
Se na mallkon Zoti e na lë pa të
Më thoshte Nëna Plakë
Në verën e vitit 1983 kur ajo s’jetonte më
Ani se unë kurrë nuk e kisha shkelur këshillën e saj
Vendin e kishte kapluar kriza e madhe e bukës
Unë si njëmbëdhjetëvjeçar shkoja të blija bukë
Para furrës boshe me dyer të mbyllura
Bashkë me turmën prisja me orë
Kur piqeshin ato pak bukë
Më shtynte turma më ndrydhte si tulin
Dhe unë kthehesha në shtëpi si kore e thatë
Pa bukë…
VESHKAT E VYSHKURA
Veshka të vyshkura
U konstatua në raportin e biopsisë
Të Klinikës Nefrologjike në Spitalin Universitar të Cyrihut
Shkaqet janë të panjohura
Ndoshta gjithmonë paskam jetuar me etjen tënde
Nefrologu më shkroi një terapi të përjetshme
Dymbëdhjetë miligramë kandesartan esëll
Dhe shumë litra ujë në ditë
Po etja për ty nuk u shuaka dot