FAT I NYJTË

veku i gjyshes teme

m’diftohet andrrave

ani pse kurrë s’e kam pa

i harruem qyshkur s’asht ma

s’ka pushue me end

fatin e lidhun nyje

UDHËTARE

pa cak e adresë

shpirt i palidhun

përjetë

udhëtare

unë me veten

e kurrkush ma

NGATËRRIM

mendime t’zhgufta

qiejsh hedhun si re

si flokë kaçurrela

t’pakrehuna

harlisen me tanë lirinë

lidhen e zgjidhen si duen vet

e me i shtrue s’asht punë

t’ngatërrueme pafund

bashkë

mendimet e unë

HI URNE

nderun n’fije t’arta

mëngjeset shtrijnë krahët

erës që luen me heshtjen

cepeve t’rrokullisë

ftohtësia sëmbon brinjëve zanin e mekun

t’urnave t’bronzta me hinin e t’gjallëve

terri s’asht padrita e syve

veç pamundësia me jetue

çka asht e dekun

MENDIM I HUMBUN

n’pikëpjekjen e ditë-natës

mendimi memec s‘e di udhën

rrjedhave t’narta

t’ujnave

që damarëve pulsojnë jetën

a thue kur ka nis

që t’sosun nuk ka

shtegu që çon n’t’vërtetën

Marrë nga libri “Muranë fjalësh”