Poezi nga Pal Ndrecaj
LOJË PUZZLE ME COPA ZEMRE
Kësaj skene
i mungon një linjë dashurie
një çlirim emocionesh
jemi lodhur nga narracionet e mëdha
nga moralizimet
Thjesht
një linjë dashurie
Ky është një copë tekst
me aq pak fjalë dashurie
dhe nuk dihet kush e ka shkruar
fetarët e të gjitha feve
përjashtojnë Zotin nga autorësia
njëjtë bëjnë edhe ateistët
Bota është një fushë puzzle me copa zemrash
që duhet organizuar
Mu aty ku janë thesaret
ka munguar gërmimi
e krejt mjeshtëria është
me ditë edhe sa me zbritë në thellësi
Çuditem me ata që nuk arritën
me ba një kombinim si duhet
në këtë lojë puzzle
me copa zemre
NATA E RIPARIMEVE
Nata i ngjitet lodhshëm një përpjetëze kujtimesh
e njeh atë rrugë sapo të fiket drita
te kryet e krevatit
e di si i dilet në krye
duke u ndalur pushuar
duke u munduar me i lëshue
disa peshë të rënda të tepërta
që vrasin më shumë
Është çasti kur fillojnë
rindërtimet riparimet
zgjatjet shkurtimet
Po nata shumë e shkurtër
ëndrra shumë e gjatë
ç’nuk kemi mundur t’i shtojmë të parës
i kemi hequr të dytës
Ndaj e kemi të rëndësishme
përherë këtë natë
TAKIM ME DYER TË MBYLLURA
Sot jam takuar me të gjithë ata që janë ngritur mbi dhembjet e tyre
si një mundësi me u riba me copat e thyera
me ata që i kanë dëgjuar të tjerët të thonë se s’bën
(andaj s’kanë dashur me e çu mundin dam)
dhe me ata që pasi e kanë peshuar mirë
sa mundet me u largu njeriu nga zemra e vet
e me u njohë prapë prej saj
nuk kanë besuar me u largu edhe aq
Ishte shumë interesant me pa
si humb udhën kuraja
nëpër mjegulla arsyetimesh
si ia injektojnë pak nga pak arsyen me mungu
në fillim kur s’është aq e domosdoshme
pastaj mungon vetë
Kam parë si shpërthejnë vullkanet e mllefit
koren e brishtë të sapovënë
të një pajtimi me gjysmëzemër –
njëjtë si në nisje të sqotës –
njerëz më besoni nuk po ju gënjej
krejt këto së pari i kam parë në zemrën time
por kur e kam ngritur kokën
njëjtë ishte deri në fund të botës
Tash unë
ai që i priti në seancë të mbyllur
të gjithë ata tipat e tjerë të vetes
(informata rrodhi dikah
përmes atyre të çarave të brendshme
të cilat s’ka kush që i mbyll)
i marrë të gjithë përdore
dhe provoj t’i pajtoj
se jemi të dënuar
të rrjedhim të gjithë bashkë
këtij lumi të thellë
të paradokseve njerëzore
DEMANT LUFTËS
Jua kam dëgjuar të gjitha arsyetimet politike
përse ndodhin luftërat
shpjegimet si dallojnë njëra nga tjetra
arsyetimet për drejtësinë e saj
për kauzat synimet
si dhe ato përse nuk gjenden zgjidhje
në tavolinë
Ndaj jam ndikuar
kam marrë anë
anën e të shtypurit
çlirimtarit mbrojtësit
anën e atij që lufton për lirinë e vet
për lirinë time
Por për një fëmijë të vetëm të vrarë
jua vras të gjitha këto arsyetime
SPECIA JONË
Seancë nga karantina
Specia jonë ka shkuar në luftë në emër të Zotit
i ka luftuar të gjithë armiqtë e tij
se nuk ka dashur me e lanë atë pa mbrojtje
përballë ateistëve të djallit e femrave që joshin në mëkat
dhe gjithë atyre që s’duan të jenë si na
se zoti nuk krijon ndryshe
Pastaj ka bërë shpikje që vetë Zoti s’ka mundur me i ba
shoqërinë e të barabartëve
dhe i ka ngritë tempuj Dyshimit
Specia jonë është pajtuar me të gjitha tragjeditë
sepse gjithçka vjen prej zotit
pastaj është zhytur me gjetë si me i ndalu
dhe ka ngelur në këtë moçal konfuzioni
duke pritur me dalë nesër
Diku në pyllin e dendur
specia jonë shkroi: i njomi për t’thatin nuk bën të digjet
Prandaj
nëse Zoti i lexon këto vargje
le ta kuptojë mirë
se ka me na mbetë hatri
po s’na i respektoi ligjet