POROSIA E BABËS

Im atë më pat thënë rri besnik

Dhe asgjëje mos i zi besë

Rri besnik për shok e çdo mik

Çdo të ligë ndaje në dy pjesë

Dhe ato dy fjalë me zell i ruaj

I ruaj në mendje dhe në letër

Të kërkoj ty dhe shokët e tu

Ty që linde në një epokë tjetër

Këto fjalë mua më përcjellin

Thellë në shpirt janë ngulitur

Zërin tënd në vesh ma sjellin

Dhe hijen tënde jam duke pritur

Dhe e di më sjellin halle e sherre

Më fusin në telashe apo në gafe

Eja im atë prapë fjalët merri

Ja te koka po i lë si epitafe

IM ATË MË THOSHTE

E gjeta orën e ndalur me qostek

Në varëse më mbeti si kujtim

Vetes i them Ramë mos u mek

S’pranoja se do të mbetja jetim

Pse m’u çep pas dhe çfarë pati

Im atë syri çel pse të mbeti

Çfarë dhimbje e brenge pati

Sy të kaltër i kishe si deti

Rreth e përqark truallit i vije

Isha mes dallgësh dhe gurrave

S’arrija të shoh hapa as hije

Prisja të hyje në logun e burrave

Galiç të prisja në odë në një qoshe

Me dhëmbë jakën time e grisja

E shihja se vendi yt ishte bosh

M’u hidhte sofrën ta përmbysja

Të tregonte anekdota e batuta

E thoshe shpesh “fjalës rri besnik”

Prej se ike ti fjalët i kam të buta

E ndiej veten shumë më të lig

Im atë pse u rrëzove sikur bredhi

Thoshe “o djalë ca gjëra duhet t’i dish”

Të iku koha ndoshta radha më erdhi

E ruaj kësulën dhe një këmishë

U rinovua banesa jote më e re

Fotoja s’është për dekor e imazh

Jastëk te koka jote s’e di a ke

Po nga ti s’e mora asnjë mesazh