VASHË PËR BUKURINË TËNDE

1.

Në brigje të largëta kujtimi

Më shpie ndjenja për bukurinë tënde

Kur ta kujtoj flokun e zi

gjirin e ngritur

Në majë gishtash ec

të mos zgjohem nga ëndrra

Edhe në rudina të shkelura

Edhe tek aromë e barit të kositur

Lulet që ta imitojnë buzëqeshjen kërkoj

Motet më marrin me vete si uji suvalat

Borë pleqërie m’i mbulon flokët

Valët imitojnë ritmet e zemrës

Dritat që lëvizin mbi to

Janë shikimet tua

Që më bëhen shpirt

Një ditë do të dalësh nga deti

Qoftë edhe si guacë

Ose unë do të futem

Në fund të fundit të detit

Të dashurisë për ty.

2.

DAL PREJ ËNDRRËS

Ndalem përpara një nekrologu

Shkruar me ngjyrën e gjelbër të shpresës

lexoj fjalët e hidhura aty gdhendur

Vështroj dritën e syve pishtar

buzëqeshjen mbi atë fytyrë të njomë

e përmes ngjyrash vizatoj dhe zërin

Tronditem kaq shumë nga kjo pamje

aq sa hap sytë e dal nga ëndrra

për të parë me sytë e ardhmërisë.

3.

GJYSHIT, BABËS E NANËS

Më kujtohet gjyshi

në odën e burrave

fjalën e shpirtit e shprehte

O burra

traditën duhet vazhduar

të mos harrohet

mallkimi i vendit tonë

Në derë të odës

porosia e gjenezës

pellazgo-ilire.

Babën tim mbaj mend

nga atje ku kthehej

me brenga ngarkuar

Mbi rrënjë të lisave pushonte

i jepnin prehje të vërtetë

ngazëllimi i buronte

posi Lumi i Vjosës

Nanën time mbaj mend

brumin kur ngjeshte

kuleçë a petulla

Sa herë që marr frymë

hyn në zemrën time

jeta vazhdon.

4.

BURRAVE TË QETË

Strehimore janë sytë e mi

Rrufetë që mbrojnë

Te Kodra e Dëshmorëve

Nga vdekja më liruan

Burrat e qetë

I kanë gozhduar sytë

Në ballin hi e zjarr

Rrëfejnë

Historinë pellazgo-ilire.