POEZI PËR NËNËN

Bukuria jote si në këngët kreshnike,

dikur vashë malësie

ngritur në piedestal poezie.

Sot kraharor rënduar

nga kjo kohë mynxyrë.

U përkund djepi me duart e tua,

me po ato duar

buka e bardhë u gatua.

Rrudhat në ballë

dëshmi e vuajtjes dhe vuratë.

Nëna ime, mbretëresha ime e rrallë,

Loti dhe gëzimi im më i madh.

____________

(Korrik 2002)

MBAJE MEND

Ngado që të shkosh

unë do të fle dhe do të zgjohem

në ëndrrën tënde.

Më kot do ta mbyllësh

portën e zemrës,

do të hyj pa trokitur.

Më kot do të mundohesh

t’i harrosh sytë e mi.

A harrohet qielli përmbi?

Mbaje në mend,

plaga ime

është zor të jesh burrë!

___________

(Tetor 2004)