NË MAJË TË RRËNOJAVE

Pas shumë orëve punë

në studion e saj

qëndronte pranë dritares

Kishte të veshur

një bluzë të zezë mëndafshi

buzëqeshte

për një çast

ngjitur në majë të rrënojave

të jetës së saj

ashtu si i buzëqeshet

një shpirti binjak

i cili po ashtu gjendet

në majë të rrënojave

të jetës së tij

dhe që po e përshkruante

shpirtin e tij binjak

me cicërimë

në një poezi

TË NJËJTAT VENDE

Nuk jam i sigurt

e dashur

nëse do të na presin

të njëjtët njerëz

të njëjtat vende

të njëjtat hije

ku shkonim çdo vit

Thonë që njerëzit

nuk mund të pinë

dy herë

nga të njëjtët gji

në të njëjtën hije

PEIZAZHI YNË

Duhet ta krijoj një peizazh

ku do të hynim e dilnim

vetëm unë e ti

lumë

zogj

bjeshkë

pranë një qyteti

dhe do ta bënim ditë tregu

të premten

Unë do të shisja

puthje

ose do t’i ndërroja

me puthjet tua

me ndonjë buzëqeshje

Mund t’i shisnim njëri-tjetrit

lule të egra

pemë të buta

këngë të zogjve

Të gjitha ato që i kemi parë

i kemi ndierë

veç e veç

SHTËPIA NË PYLL

Një shtëpi në pyll

me përroin e vet

rrugën e vet pa emër

(do ta emëroj vetë autori i kësaj poezie)

lisat e vet

oborrin me lule

që vetë i kam mbjell

tri degë të thara të lisit

në formë të portës së futbollit

pa rrjetë

si hyrje kryesore

në shtyllën horizontale të së cilës

do të qëndrojë

e shkruar me shkronja të mëdha

NDALOHET HYRJA PËR NJERËZ

MIRË SE VINI SHTAZË

DHE TI ZANË

KAFSHIMI

Po e pija një birrë

derisa ajo

në tavolinën tjetër

po fliste për poezinë

E ktheva kokën

ia pashë sytë

veç kjo më kujtohet

se u zgjova në spital

Pas disa ditësh

më liruan

me diagnozën

se ajo më kishte kafshuar me sy