Nga Philip Pilkington, Unherd 

Në fjalimin e tij të parë si sekretar britanik i Mbrojtjes, Grant Shapps, tha se Britania duhet të përgatitet për luftë me Kinën, Rusinë, Iranin dhe Korenë e Veriut në pesë vitet e ardhshme.

Ndërkohë, në Dublin kryeministri kinez, Li Qiang u takua me udhëheqësin irlandez Leo Varadkar dhe foli për “potencialin e madh” të bashkëpunimit më të thellë ekonomik dhe tregtar midis dy vendeve.

Irlanda dhe Britania janë të dyja aleatë të ngushtë të Shteteve të Bashkuara dhe janë të lidhura në të njëjtën arkitekturë të sigurisë globale.

Pse, atëherë, një vend po përgatitet për luftë, ndërsa tjetri po forcon lidhjet me armikun e supozuar?

E vetmja përgjigje e mundshme për këtë pyetje është se qeveria irlandeze nuk mendon se një konflikt i tillë do të ndodhë. Pra, kush e mendon diçka të tillë?

Përgjigja duket të jetë NATO, e cila javën e kaluar njoftoi se do të fillonte stërvitjet për një luftë të tretë botërore.

Po, NATO dëshiron të përgatitet për Luftën e Tretë Botërore, domethënë një konflikt global që ka të ngjarë të përshkallëzohet në një luftë bërthamore dhe të shkatërrojë botën.

Merrni parasysh boshtin e së keqes qe foli Shapps. Të marra së bashku, këto vende kanë në total 8.2 milionë trupa, duke numëruar personelin aktiv të ushtrisë dhe rezervat.

Megjithatë, menjëherë pas fjalimit të tij apokaliptik, sekretari i Mbrojtjes, tha se ushtria britanike nuk do të binte nën 73 000. Ndërkohë, ushtria e ShBA-së, aktualisht në mes të një krize të tmerrshme rekrutimi, ka gjithsej 1.07 milion trupa.

Në fillim të këtij muaji u njoftua se aeroplanmbajtëset në Mbretërinë e Bashkuar nuk mund të dërgohen në Detin e Kuq për shkak të mungesës së marinarëve.

Ashtu si në Amerikë, ushtria britanike po përjeton një mungesë ekstreme të personelit për shkak të një krize rekrutimi.

A sugjeron kjo që Britania duhet të rekrutojë të gjithë burrat e moshës ushtarake për të luftuar boshtin e ri të së keqes?

Të shtunën, kryeministri i Sllovakisë, Robert Fico, pretendoi se koncesionet ukrainase janë të nevojshme për t’i dhënë fund konfliktit dhe përsëriti kundërshtimin e tij ndaj anëtarësimit të Kievit në NATO.

Plani rezervë i aleancës duket se përfshin përgatitjen e botës perëndimore për luftë totale globale.

Në vitet e fundit, është bërë popullore qëndrimi ndaj konfliktit me Pekinin. Politikanët thonë se ne duhet të riarmatosemi për të përballuar kërcënimin e një Kine në rritje, megjithatë nuk na thuhet kurrë se si do të dukej ky konflikt dhe si do të fitonim.

As nuk jemi udhëzuar ndonjëherë se kur do të ndodhë militarizimi, sa do të kushtojë apo si do të funksionojë. Gjithmonë sinjalizohet se ky rimilitarizim do të ndodhë në një moment të paqartë në të ardhmen. Ndoshta është koha që të mbushen boshllëqet.

Ndërkohë, vende të tilla si Irlanda po ndërpresin marrëveshjet tregtare dhe po bëhen më të pasura dhe aq më të fuqishme dhe me ndikim. Në një epokë bërthamore, me shumë fuqi të mëdha, fuqia ushtarake është shumë më pak e rëndësishme sesa forca ekonomike, sepse një luftë e gjithanshme do të çonte vetëm në zhdukje të plotë.

Britania duhet të vendosë.

A dëshiron të shkojë në rrugën e rimobilizimit, duke u bërë thirrje njerëzve dhe duke dhënë para nga rritja e ekonomisë dhe drejt ndërtimit të një ushtrie të madhe?

Apo vendi dëshiron të ndërtojë ura në tregti dhe tregti dhe të përpiqet të bëhet më i begatë dhe me ndikim?